Çok sigara içiyordu…

Birini söndürüp, diğerini yakıyordu…

Solunum yetmezliği yapışmıştı yakasına…

Yedi yıl önce…

Bugün, hayata gözlerini yumdu…

***

Çok yetenekli bir ses yıldızı ve söz yazarıydı…

Sadece çok özel “iki şarkı” ile…

(Sev Kardeşim ve Hayat Bayram Olsa…)

Ve yine sadece “iki yıl” gibi kısa sürede…

Milyonların hayranı olmuştu…

Hayat arkadaşı Türkiye’nin en ünlü müzisyenlerindendi…

Kendisinden 20 yaş büyük kocasını…

Çok erken kaybetti…

Birlikte topu topu 10 yıl bu hayatın tadını çıkarmışlardı…

Eşinden sonra hep yalnız yaşadı…

32 yıl içine kapandı…

Zaten kalbinin sahibine veda ettikten sonra…

Ne şarkı söyledi, ne de iki satır söz yazdı…

Anıları ile yaşamayı tercih etti…

Sor bugünün gençlerine…

Belki adını bile hatırlamayacaklar ama…

Eşsiz bir sese sahipti…

***

Filmi, biraz geriye saralım ve…

Mutlu günlere gidelim…

İstanbullu Şenay’ın çocukluğu şarkılar söyleyerek geçti…

Bacak kadarken belliydi şarkıcı olacağı…

18 yaşında Erkan Özarman elinden tuttu…

Ankara’da bir gece kulübünde şarkı söylemeye başladı…

Şerif Yüzbaşıoğlu…

Salim Ağırbaş…

Atilla Özdemiroğlu…

Selçuk Başar…

Uğur Başar…

Garo Mafyan ve Asım Erken'den oluşan orkestra…

O günlerde ortalığı kasıp kavuruyordu…

O yaşta…

O özel orkestranın solisti oldu…

Takvimler; 1971’i gösterirken Şerif ile dünya evine girdi…

***

O tarihlerde…

Batı müziği eserlerine Türkçe sözler yazma modası vardı…

“Ben neden yapmıyorum?” dedi…

Sözlerini yazdığı “Benim Olursan / Sev Kardeşim” plağını doldurdu…

Plağın B yüzündeki “Sev Kardeşim”…

Ortalığı yıktı, geçti…

Şenay yılın şarkıcısı ödülünü kaptı…

Ertesi yıl, aynı ödülü…

“Hayat Bayram Olsa” şarkısı ile aldı…

Şenay, bi’anda Türk Pop müziğinin en ünlü yıldızı olmuştu…

***

Bi’parantez açalım…

Hümanist şarkılar yazıyordu Şenay…

Diğer pop yıldızlarından çok farklıydı…

Nitekim…

Bu özelliği o tarihlerde “Karaoğlan” sloganıyla…

Miting alanlarını dolduran Bülent Ecevit’in dikkatini çekmişti…

1977’de…

Taksim’deki mitingde bir “ilk” gerçekleşti…

Şenay…

Bir siyasi partinin miting alanlarına giden ve…

Buradaki sahnede şarkı söyleyen ilk şarkıcı olarak tarihe geçti…

Defalarca…

Ecevit'ten önce sahne alıp…

“Sev Kardeşim” ve “Hayat Bayram Olsa” şarkılarını söyleyerek…

Mitinge gelenleri coşturdu…

Şenay'ın şarkı sözleri…

“Buram buram sol kokuyor” gerekçesiyle…

TRT tarafından yasaklandı…

***

Bir defasında, miting sahnesinden inerken…

Şöyle seslenmişti, binlerce sevenine:

“Hangi dinden, hangi dilden, hangi ırktan, hangi kültürden, hangi mezhepten ve hangi inançtan olursak olalım birbirimizi Bismillah diyerek sevelim…”

***

Uluslararası festivallerin yıldızı oldu…

Tam yedi ödül topladı…

Dünya Şenay’ı tanıdı…

Türkiye’nin 1975’te ilk kez katıldığı Eurovision için…

Sözlerini yazdığı “Umut” ile elemelere katıldı; finale kaldı…

Ama…

Kocası Şerif Yüzbaşıoğlu jüride olduğu için…

Dedikodu olmasın diye, çekildi…

O’nun yerine…

Semihe Yankı, “Seninle Bir Dakika” ile Türkiye’yi temsil etti…

***

Ve, hiç beklenemdik bi’şi oldu…

Şerif Yüzbaşıoğlu, 49 yaşında kalp krizi geçirdi…

Hayata ve Şenay’ına veda etti…

O sırada takvimler 1981 yılının18 Şubatı’nı gösteriyordu…

Şenay…

O günden sonra resmen “hayatını” dondurdu…

Şerif’in bi’özelliği vardı…

Minicik dokunuşlarla Şenay’ın şarkılarını…

Bambaşka hale getiriyordu…

Bu yüzden Şenay…

Sadece kocasını değil…

Hocasını, arkadaşını, sevgilisini ve ailesini de kaybetmişti…

Güzel şarkıcı tamamen eve kapandı…

O kadar çok ağlıyordu ki, gözleri bozuldu; uzağı göremez oldu…

***

Yedi yıl önce bugün…

62 yaşındayken aramızdan ayrıldı…

Şenay Yüzbaşıoğlu ile Şerif Yüzbaşıoğlu’nun aşkı…

Roman gibiydi…

Şenay hayata veda ettiği gün…

Mezarın tapusu bulunmadı…

O gün, sevdiği adamın yanına gömülemedi…

Bürokrasi buna izin vermiyordu…

Başka bir mezarlığa defnedildi...

Milyonlarca hayranı vardı ama…

Cenazeye topu topu 50 kişi geldi…

Kültür Bakanlığı çelenk bile yollamadı…

Oysa, sadece…

“Sev Kardeşim” plağı yüz binler satmıştı...

Nokta…

Sonsöz:”Her yerde olmak gibi bir duan varsa, gönüllere gir; çünkü sevenler, sevdiklerini gönüllerinde taşırlar… / Hz. Mevlana…”