Haberin kendisi küçük…

Ama…

Yaygarası büyük oldu…

Emniyet Genel Müdürlüğü…

Mali Suçlar’la ilgili raporunu yayınladı…

Şükür, suç sayısında azalma var ama…

“Tefecilik” suçunda…

İzmir’in…

“Türkiye Altıncısı” gibi bir rekorun(!) sahibi olması…

Alkışlanacak bir marifet değil ama…

Boynumuza taktığımız o “acıklı” rekoru kabullenip…

Kaderimiz buymuş demek ise hiç doğru değil…

***

Tefecilik…

İnsanlık tarihinin en eski suçlarından biri…

Birine borç veriyorsun…

Belli bi’süre sonra abartılı faiziyle geri alıyorsun…

Alamazsan…

Borç verdiğin adamın kafasını kırıyorsun!

Olmadı…

Evine zarar veriyorsun…

O da olmadı…

Yakınlarından birini kaçırıyorsun!

Film gibi anlatıyorum ama…

İlk harfinden son harfine kadar o işler böyle yürüyor…

Hukuk’ta cezası var…

TCK’nın 241’inci Maddesi diyor ki:

“Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, iki yıldan altı yıla kadar hapis ve 500 günden 5 bin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır…”

Dikkat ettiniz mi?

Yasa koyucu bile “ayıp olmasın” diye…

“Tefeci” demiyor…

O’nun yerine…

“Başkasına ödünç para veren kişi” cümlesiyle…

Yasa maddesini toparlamış…

O zaman tefeciler neden bu kadar korkusuz?

Bu iş…

“Alan el mutlu, veren el mutlu…” diye geçiştirilemez…

Bir hukukçu dostuma…

Bu şehir nasıl tefeci cenneti oldu? diye sordum…

Kestirmeden gitti, acı reçeteyi seslendirdi:

“İzmir’in göbeğindeki canlı semtlere bak… Pandemi nedeniyle Alsancak’ta kapanan, dolayısıyla sahibi borç batağına düşen iş yerlerini saymaya çalış… Bu insanlar, ekmek teknesinin kapısına kilit vurunca ne oluyor? Bankalara veya finans kurumlarına gidiyor… Kredi istiyorlar, kimileri alamıyor… Sonra çaresiz tefecinin kucağına düşüyor… Bunun sonucu olarak da piyasa koşullarının çok üstünde faiz ödemek için anlaşıyorlar… Ancaaaak… Borcunu ödeyemezse ayıkla pirincin taşını… İşte, o zaman yasa dışı işler kendisini göstermeye başlıyor…”

***

Tefecilik, bir sömürü sistemi…

Dünyanın her yerinde…

İnsanlık tarihinin en eski “faiz üretim sistemi” kabul edilir…

Şimdi, okuyacaklarınıza inanamazsınız…

Taaa, üç yıl önceydi…

Sıcak bir Haziran akşamı…

Oralarda yaşayan bir vatandaş…

İzmir Menemen’deki sazlık alanda üstü kanlı bir valiz buldu…

Meraklıydı…

Valizin kilidini açar açmaz şoke oldu…

Karşısında bir kadın cesedi vardı…

İzmir Polisi, iki gün içinde cinayeti çözdü…

66 yaşındaki Melahat Mersinli boğularak öldürülmüştü…

Olayın katil zanlısı da yakalandı…

Beraberinde yedi kişi gözaltına alınmıştı…

Katil zanlısı bülbül gibi öttü…

Melahat Mersinli akrabasıydı…

Birlikte tefeciden 50 bin lira borç almışlardı…

Parayı ödeyemeyince…

Kadını boğarak öldürmüş, cesedi valize koyup sazlıklara atmıştı…

***

10 ay önce…

Adana’daki “tefeci operasyonu” bomba gibi patlamıştı…

Altı kişi yakalandı…

Hepsi yaptıklarını itiraf etti…

Yıllık yüzde 100, aylık yüzde 25’le borç para verdiklerini…

Geri ödeme gecikince…

Kurbanlarını…

“Karını dağa kaldırırız, çocuklarını öldürürüz!” diyerek…

Tehdit ettiklerini bir bir anlattılar…

***

Tefecilik kepazeliği ile yüzleşmemiz lazım…

Yüzleşirken de…

Sosyal medyayı burçak tarlasına çeviren…

“Tefeci Arıyorum Telefon Numaraları” sitelerini unutmayalım…

Yaz, “Tefeci Arıyorum” diye…

Gör cep numaralarını…

“Kredi veren tefeciler” başlıklarından geçilmiyor sosyal medya…

Bu kadar açık nasıl yapıyorlar; hayret ki ne hayret!

Bu suç Türkiye genelinde…

Geçmiş yıllara oranla yüzde 12 azalmış olabilir…

Ancak…

Bu İzmir’in “Türkiye Altıncısı” olmasını engelleyemiyorsa…

Sıkıntı büyük demektir…

Bitiriyoruz…

Zaman Tüneli’ne girince göreceksiniz…

Tarihin en acımasız tefecisi kim, dersiniz?

Romalı komutan ve devlet görevlisi Marcus Brutus!

Hani…

23 hançer darbesi alan Sezar’ın…

Ölmeden önce “Sen de mi Brutus?” dediği o kişi…

Brutus…

Kıbrıs’ta görev yaptığı dönemde…

Halkını tefecilikle borçlandırmış…

Eskiden çulsuz olan Brutus…

Kıbrıs’tan Roma’ya hayli varlıklı biri olarak dönmüş…

Sezar’ı öldürenler arasında yer aldığı anlaşılınca…

Roma’dan sürülmüş…

Sonunda o hain ve vicdansız Brutus intihar etmek zorunda kalmış…

Nokta…

Sonsöz: “İyilik eden, mükafat beklediği an tefecidir… / Cemil Meriç – Yazar, çevirmen ve düşünür…”