100 yaşını geride bırakan Türkiye Cumhuriyeti’nin…

Kurucu ilk yasal partisi CHP’ydi…

1923’ten 1950’ye kadar…

Aralıksız 27 yıl iktidarda kaldı…

Çalkantılı yıllar…

Darbeler, askeri yönetimler, yasaklı yıllar filan derken…

İster istemez…

CHP de kendi içinde dallanıp, budaklandı…

Taaa ki…

Takvimlerin üstünde “14 Ağustos 2001” yazana kadar!

İşte, o günden sonra…

Her şey “daha bir farklı” olmaya başladı…

Çünkü…

“Adalet ve Kalkınma Partisi” kurulmuştu…

Yaklaşık bir yıl sonra…

Recep Tayyip Erdoğan önderliğinde…

2002 genel seçimleri yapıldı...

AK Parti 365 milletvekili çıkararak tek başına iktidara geldi…

CHP hariç…

Diğer siyasi partiler sapır / sapır döküldü…

Ve…

AK Parti bi’daha hiç iktidarı bırakmadı…

***

Dile kolay…

Bir siyasi partinin lokomotifliğinde koskoca 22 yıl…

Şaşıracaksınız…

Erdoğan yönetimindeki Adalet ve Kalkınma Partisi…

Neredeyse çeyrek asra yakın sürede…

Genel ve yerel seçimlerde…

Bugüne kadar…

“Seçimleri kazanamadığı”…

Sadece “nazar boncuğu” gibi 11 şehir var…

“İzmir… Diyarbakır… Muğla… Edirne… Tekirdağ… Kırklareli… Tunceli… Muş… Iğdır… Hakkari… Şırnak…

Ve, özel bi’ayrıntı:

AK Parti…

Tunceli’de hiçbir seçimde birinci parti olamadığı gibi…

Bi’tanecik bile milletvekili bile çıkaramadıkları tek şehir…

***

Gelelim…

İzmir hikayesine…

AK Parti…

Tam 22 yıldır İzmir’de “birinci parti” olmak istiyor…

Bu kimilerine göre “şiddetli” bir arzudur…

Ama…

Bir türlü “ete / kemiğe” bürünemiyor…

***

2004’te…

Ahmet Piriştina’nın karşısında Taha Aksoy vardı…

2009’da…

Bu kez Taha Aksoy ile Aziz Kocaoğlu sandıkta karşı karşıya geldiler…
AK Parti 2014’teki üçüncü rauntta…

Kocaoğlu’nun karşısına…

Cumhuriyet tarihinin en uzun soluklu Ulaştırma Bakanı…

Binali Yıldırım’ı çıkardı…

İşte o seçimde…

Aziz Kocaoğlu azıcık zorlansa da seçimi CHP kazandı…

Ve…

Beş yıl önce…

Bu kez eski Ekonomi Bakanı Nihat Zeybekci ile…

Seferihisar’da 10 yıl başkanlık yapan Tunç Soyer kapıştı…

İzmirliler sandıkları patlattı…

Soyer, %58’den fazla oy alarak…

İzmir’in başkanlık koltuğuna oturdu…

***

Yerel seçimde sandık başına gitmeye…

“100” günden biraz fazla kaldı…

Günün sorusu hala taptaze:

“AK Parti, neden 22 yıldır bu kadim kentte girdiği tek seçimi bile kazanamadı?”

Çeşitli sebepleri var…

Mesela…

“İzmir’in suyu arsenikli!” diye salladılar; tutmadı…

“Eli yüzü pasaklı, sümüklü çocuk” dediler; tutmadı…

Körfezi kastederek “Kokuyor” dediler…

Az-biraz tutarlı bi’yanı vardı iddianın ama o da iş yapmadı…

Bi’ara “Gavur İzmir” lafları döndü; o yine hiç tutmadı…

Bunların hepsi oldu, yaşandı, tarihe geçti…

Gelgelelim…

İktidar Partisi, bi’kez olsun…

Kendine dönüp “harbiden” şunu sormadı:

“Biz neden İzmir’i kazanamıyoruz?”

Belki de sormaya cesaret edemedi:

22 yıldır her defasında aynı mazaret:

“Kendimizi İzmir’e anlatamadık…”

Ne münasebet!

İzmirli zeka yoksunu mu?

Lastik gibi uzatmaya gerek yok; tek cevabı var bu sorunun:

“Mahallenin güzel kızının içi almıyor…”

Aslında “o cümlenin sahibi” de bunu iyi biliyordu!

Rakı - makı muhabbeti “aksesuar”dan başka bi’şi değil…

***

AK Parti kurulduğunda dünyaya gelen İzmirli bir yavru…

İki seçimdir oy kullanıyor…

Neyle büyüdü bu çocuklar?

Yukarda saydığımız “ibretlik” olumsuz örneklerle…

***

Bakın…

2002’den beri yapılan dört yerel seçim sonuçlarına göre…

İzmir’de CHP ile AK Parti arasındaki oy farkı…

Ortalama %18…

Şimdi gözler 100 küsur gün sonraki 31 Mart’ta…

Acaba?

AK Parti’nin, İzmir Büyükşehir adayı kim olacak?

***

Bitiriyoruz…

Belki de…

Önemli bir ayrıntıyı…

Büyük olasılıkla AK Parti’nin Çatısı unutuyor…

Beş yıl önce…

(Taaa, 1989 seçimlerinden bu yana…)

İlk kez İstanbul, Ankara ve İzmir belediyelerini…

Aynı parti (CHP) kazandı...

Aslında bu önemli ayrıntıydı ve…

İktidar partisi için bir “işaret fişeği” olmalıydı…

Yapamadılar…

İstanbul’da “seçimi tekrarlatma” çabası…

AK Parti’yi sarstı…

Doğruyu söylemeye çalışanları kimseler dinlemedi…

Mesela…

Tekrarlanan İstanbul seçimi için…

“Hiçbir şey olmasa bile kesinlikle bir şey oldu!” diyerek…

Tarihe geçen iktidar partisi yöneticileri bile…

Kendilerine inanmadılar…

Eğer İzmir bir “hazine” ise…

Ve de…

“Sümüklü çocuk”tan…

“Mahallenin en güzel kızı”na terfi ettiyse(!)

Kuşkusuz bu da bir gelişme…

Ancaaaak…

Yeterli değil…

Özellikle de gönül alma babında (hususunda)…

Nokta…

Sonsöz: “Susarak unutmayı, yaşayarak alışmayı, güvenerek aldanmayı, severek kaybetmeyi öğrenmiş biri için; yalnızlık dert değil, sadece zevktir! / Hz. Mevlana…”