Kapitalizmi dengeden çıkaran büyük krizden sistem içinde çıkış ihtimali azaldıkça Batı’da endişe büyüyor. Artan endişe toplumda benzerleri yakınlaştırırken yeni sağın politik gücü de artıyor. Marine Le Pen, Giorgia Meloni gibi liderler böylece ortaya çıktı.

Yüzyıl önce, sanayi devriminin yol açtığı iki büyük paylaşım savaşında bütün dengeler altüst olduğunda, Almanya, Portekiz, İspanya, İtalya, Türkiye’de otoriter rejimler ortaya çıktı. Sovyetik sistemle birlikte Balkanlar ve Orta Avrupa ha keza otoriterleşti.  

Yüzyıl sonra, yeryüzü yine kaosa sürükleniyor. Sanayi toplumu tarih sahnesinden çekilmeye hazırlanıyor. Güvenlik politikaları çöküyor. Servet dağılımı eni konu bozuldu. Yapay zekâ devreye girmeye başladı.

Memlekete gelince; Önce ekonomik krizin, ardından da depremle gelen büyük felaketin altında kalan Türkiye, seçime gidiyor.

Ve Avrupa’da ortaya çıkan yeni sağın Türkiye’yi de etkilemesi kuvvetle muhtemel. Neo liberal dönemin Türkiye’ye uygun gördüğü ılımlı İslam iktidarı, öyle görünüyor ki yolun sonunda.

Yeni Dünya düzeni patronları, değişmekte olan sistemde Erdoğan’a şans tanımıyor. 418 milyar dolar tartışması, sistemde buharlaşan parayla ilgili; ne kadarı halkın payına düşer, orası meçhul.

Yeni sağı temsile en yakın liderler; Meral Akşener ve Ali Babacan.

Hal böyle olunca, Kemal Kılıçdaroğlu ve sosyal demokrat kimliği sıkıntılı CHP’de sorunlar bitmiyor, taşlar bir türlü yerine oturmuyor.

Bununla birlikte, Kemal Kılıçdaroğlu’nun adaylığı nihayet onaylandı.

Yeni sağa yatkın İstanbul ve Ankara Belediye Başkanları, Cumhurbaşkanı olması halinde Kılıçdaroğlu’nun yardımcıları olacaktı. Kılıçdaroğlu’nun keyfine bırakılmış.

Parlamenter sisteme geçiş süreciyle ilgili 12 maddede çok fazla muğlaklık var, keyfiliğe açık.

“Partili CB ile yola devam” kararı umarım anlaşmazlıklara yol açmaz.

Ülke rantı İstanbul-Ankara hattında olup bittiğinden, “İzmir nerede?” diye sormanın pek bir anlamı yoktur.

Solun ahvaline gelince, genellikle, geçen yüzyıldan kalan ezberle durumu idare ettiğinden, pek etkili olamıyor.

Sonuç olarak, Erdoğan ile kozlarını paylaşan İstanbul burjuvazisi, bu krizi de atlatmış gibi...

Sanayi burjuvazisi ile inşaat sermayesi arasındaki iktidar mücadelesi, belki de son raunda giriyor.

Halkı soracak olursanız; İyiyiz, hamdolsun! Rabbimize şükürler olsun! Halil İbrahim Sofrasında durumu idare ediyoruz.

Kemal Kılıçdaroğlu’na başarılar diliyorum. Yolu açık olsun.