Çok beğendiğim bir söz var:

“Siyaset kutsal bir hizmet aracıdır; ancak, SON DURAĞA GELMEDEN İNMEK GEREKİR…”

Evet, bütün mesele burada:

Son durağa gelmeden inmek ve hatta inebilmek...

Türkiye’de hiç yapılmayan ve hatta akla bile getirilmeyen bir davranış.

Siyasal manzara şöyle bir bakalım…

İktidar apaçık panikliyor.

Erdoğan hiç söylemediğini söylüyor:

“Anketlere güvenmiyorum…”

Bununla her halde durumunun iyi olmadığını ifade etmek istiyordur.

Meydan meydan dolaşması da bunun apaçık göstergesidir.

Nasıl güvensin ki?

Artık doğrular apaçık ortada:

“Çadır manavı ile enflasyonun düşeceğini savunan ve umut bağlayan tek ülke Türkiye…”

Gelelim muhalefete…

Aday listeleri bile netleşmedi.

Hukuksal kargaşa bir tarafta, diğer tarafta ise istifalar, parti değiştirmeler, adaylıktan çekilmeler.

Ayıkla pirincin taşını.

Düşünün ki, bu seçimi onlar “Canım yerel seçimdir, belediye başkanlarını seçeceğiz” diyerek hafife alsalar da bu seçim doğrudan rejim ile ilgilidir. 24 Haziran seçimlerindeki sonuçların devam edip etmediğinin göstergesidir. Bir büyük umuttur.

Buna rağmen mukadder sonucu gördükleri için işi hafiften geçiştirmek istiyorlar.

Sonuç:

Son durak ve çoktan inme zamanı geldi çattı.

Pekiyi inecekler mi?

Ne gezer…

Sonuç ne olursa olsun 31 Mart akşamından başlayacak peş peşe mazeretler sıralamaya...

Paradan söz edecekler.

Komplolardan söz edecekler.

Adaylardan söz edecekler.

Ve asla kusuru kendilerinde aramayacaklar.

Muhalefet iktidarı, iktidar muhalefeti suçlayacak.

Olmadı hazırda bir argüman duruyor; “Dış güçler”…

Yurttaşlar da “Biz bu filmi defalarca seyrettik” diyerek sonucu sineye çekmeye devam edecekler…

O muhteşem sözü, belki bir nebze de olsa faydası olur düşüncesiyle tekraren yazıyorum… Çünkü tekrar faydalıdır 180 kere bile olsa:

“Siyaset kutsal bir hizmet aracadır (koltuk aracıdır demiyor) ancak SON DURAĞA GELMEDEN İNMEK GEREKİR…”