Ülkemizin nüfusu şimdi 83 milyon gibi...

Bunun % 92 kadarı kentlerde, % 8 kadarı da, köylerde yaşıyor...

Oysa, Cumhuriyetimizin kurulduğu 1923’lerde nüfusun % 75’i köylerde,

% 25’ i de kentlerde yaşıyordu.

Yani, tam tersi bir durum... vardı !

Nüfusun % 70’lerde olduğu dönemde,

bir köyde doğmuştu...

Malı çok... parası yok bir ailedendi.

Ayağına uymayan... ayakkabı ile yürürdü !

Bütün aile, eksikleri için buğday hasadının sonunu gözlerdi...

Kızlara... Sümerbank’tan pazen alınmasını, Oğlanlara...ceket pantolon dikilmesini özlerdi...

İlkokulda okuyordu...

Bir gün, eniştesi O’nu trene bindirip

kazaya götürdü.

Her gün önünden geçen trene... ilk defa binmişti !

İsmini sık sık duyduğu kazasına... ilk defa gitmişti !

Bahçeli bir kahveye gittiler... yaz günüydü.

Bahçe duvarının önündeki arkın içinden,

Gürül gürül sular akıyordu...

O zaman buz dolabı yoktu,

Şişeler... suyun içinde soğuyordu !

Eniştesi O’na bir şişe aldı...

Kana kana içti... buz gibi bir şeydi,

İlk defa içtiği gazoz da... ne ferah şeydi !

Öğlen olmuştu...

Eniştesi O’nu... aşçıya götürdü.

İlk defa bir aşçıya gitmişti.

Biber dolması yedi, küçük yumuşacık lezzetli bir şeydi.

İlk defa, biber dolması... yemişti !

Neyse ki...

‘Ölülerin sandığının aksine... diriler her gün helva yiyor’ demedi !

Yoksulluğu ciddiye almadı ki... o da

bir şey yapmadı !

İlkokulu bitirdi, köy enstitüsüden sonraki

ilk yılların... öğretmen okuluna gitti.

Ağaç işleri yaptı...

Demir işleri yaptı...

Kavak gibi, elma gibi ağaçlar dikti...

Ahırı temizledi...

Hayvanları suladı...

Hayvanları kaşağıladı...

Oğlu Bahri ile aynı okuldaydı,

Sık sık babası Aşık Veysel’in,

Okuldaki... konserlerine gitti !

Yüksek öğretmen okulu açıldı... oraya gönderildi.

Adaletçi de olacağım dedi hukuk okudu.

Bir tatilde, Eniştesinin askerlik yaptığı yerde,

O’nunla tanıştı... hayatı değişti !

Yazdı çizdi, gitti geldi... Pes etmedi !

Sonunda ailesi, tamam olsun hadi... dedi !

Bir park kahvesinde,

Yakın akrabalar arasında nişanları oldu !

Askere gitti.. Geldi bir bankaya girdi.

Evlendiler...

Adaletçi oldu... Doğu’ya.

Geldi yanına O... küçük kızıyla.

Sonra geldi bir büyük şehire,

Bu kere de, Avukat oldu...

Çok çalıştı... Pazar, tatil bilmedi.

Toplumsal olayları da... silmedi !

O... O’na ve ailesine çok iyi baktı :

Giyimine, yemesine, içmesine,

gezmesine, sağlığına, her her şeyine,

Feragatla... sadakatla !

Dinç ve genç kaldı... hep gözetiminde !

Çok mutlu etti ailesini...

O’nu da... çok mutlu etti O.

Harika bir insandır O.

Ailesi minnettardır,

Yaşam da... zaten bu !

Bir kızları... vardı.

Kızlarının da... bir kızı.

Mutluklarını kazımışlardı kalplerine... Kızları !

Hep düşünüyordu O...

O’ olmazsa... ne olurdu ?

Gitmeliyim önce... diyordu !

Mutluluk... mutsuzluk getirir mi ?

Getiriyordu işte !

Keşke dünyaya gelmeseydim,

Diyordu,

İçinden ne geldiyse... yazıyordu !

İyi Pazarlar...