Anayasa Mahkemesi’nin ‘seçilme haklarının ihlal edildiği’ ve ‘tutukluluğunun makul süreyi aştığı’ gerekçesiyle hak ihlali kararını doğrulayan 13. Ağır Ceza Mahkemesi’nin CHP İzmir Milletvekili Mustafa Balbay’ı serbest bırakmasını, Bakan Egemen Bağış ‘AKP’nin lütfuna’ bağlamış ya…
“Sayın Balbay beraat etmemiştir, sadece tahliye edilmiştir.” diyerek devam eden bir yargı süreci olduğunun altını çizip “Sayın Balbay’ın tahliyesine giden yol yine bizim Hükümetimizin 12 Eylül Referandumu'nda kabul edilen Anayasa Değişiklik Paketi sayesinde açıldı. O pakette yer alan Anayasa Mahkemesi’ne bireysel başvuru hakkı sayesinde Mustafa Balbay için bu tahliye kararı çıktı.” demiş ya…
Sayın Bağış’a, ‘insan haklarının, her iktidarın turnusol kağıdı… İinsan onuruna yaraşır biçimde yaşamanın, her insanın en doğal hakkı’ olduğunu hatırlatmak…
En önemlisi de ‘insan haklarının iktidarlar tarafından bahşedilemeyeceğinin, iktidarların görevinin insan haklarına saygı duymak ve korumak’ olduğu ilkesinin altını ‘kalın keçeli kırmızı kalemle’ çizip Bakan Bey’in önüne koymakta zaruret var kanımca…
Dünya İnsan Hakları Günü’nde, Sayın Bakan’a ‘2013 Türkiye’sinden insan haksızlıkları manzaraları’ndan birkaçını hatırlatmak da şart.
Bir yıl önce açıklanan Türkiye’nin 52 yıllık insan hakları karnesinden başlarsak…
Sonuç felaket, rezalet, utanılacak kadar ayıplı mesela.
Adalet Bakanlığı’nın AİHM kararlarıyla ilgili internet sitesinden dökülen kötü karneye göre, en çok ihlal Türkiye’de yaşanıyor.
1959-2011 arasındaki başvurulara göre, 2 bin 404 mahkumiyetle, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’ni ‘en çok ihlal eden’ açık ara birinci konumdaki ülke olan Türkiye’nin her maddeyi ihlal ettiği, tıpkı Rusya gibi karnesinde boş yer kalmadığını gösteriyor hain istatislikler!
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) tarafından defalarca mahkum edilen Türkiye,
Adil yargılama hakkını ihlalden 729 kez,
Mülkiyet hakkını ihlalden 611 kez,.
Özgürlük ve güvenlik hakkını ihlalden 554 kez,
İfade özgürlüğü hakkını ihlalden 207 kez mahkumiyet almış durumda.
Hak ihlalinde Türkiye’den sonra ikinci sırada gelen Fransa’nın mahkumiyet sayısının 25, Rusya’nın da 23 olduğunu belirtirsek, aradaki uçurum ve bu alandaki birinciliği uzun yıllar kimselere kaptırmayacağımız daha iyi anlaşılır maalesef.
Zira, Türkiye’nin aldığı mahkumiyet kararları, başvuruların henüz yüzde 65’ini oluşturuyor; geride sonuca bağlanmamış 15 bin 940 dosya daha var maalesef.
Ve, AİHM kararlarındaki oran bize, Türkiye’nin ayıbının daha da büyüyeceğini gösteriyor.
Egemen Bağış’ın övüncünün dayanağı sadece bununla kalsa, ‘buna da şükür’ diyebileceğiz belki ama… Kalmıyor.
Birgün Gazetesi’nin derleyip bugün tam sayfa ayırdığı ‘hak ihlalleri’ örneklerinin tamamını sıralayacak değilim. Kaldı ki, ‘görmek isteyene’ sadece satırbaşları bile yetiyor.
Sınır Tanımayan Gazeteciler Örgütü’nün 179 ülke arasında basın özgürlüğü endeksine göre Türkiye 2013’te 179 ülke arasında en kötü 154. sırada yer aldı.
Cezaevlerinde 63 tutuklu gazeteci bulunuyor.
Cezaevlerindeki hak ihlalleri ise ‘roman’ mevzuu… İki maddeyi saymakla yetinelim.
İHD Genel Merkezi Cezaevleri Komisyonu raporuna göre, cezaevlerimizde 10 Eylül 2013 tarihi itibarıyla 154’ü ağır olmak üzere 526 hasta mahkum bulunuyor.
İHD Diyarbakır Şubesi’nin Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi 2013 yılı ilk 6 aylık Cezaevi Raporu’na göre ise 872 ihlal yaşandı. 4 hasta mahkum, tahliye edilmedikleri için cezaevinde yaşamını yitirdi. 350 defa sevk uygulaması yapıldı. 73 kez sağlık hakkı ihlal edildi. Yedi aile görüşü engellendi. 99 defa tecrit ve izolasyon uygulandı.
CHP’nin sadece iki cezaevi raporunda geçen; kapasitenin üzerinde mahkum sayısı, çıplak arama ve keyfi tutanaklar, sıcak sudan yoksunluk, pislik, kitap sınırlaması, sansürleme gibi cabası durumları da sayıp geçelim kısaca.
Türkiye’de kadın cinayetlerinin son 10 yılda yüzde bin 400 arttığını,
Dünya Ekonomik Forumu’nun 2013 cinsiyet ayrımcılığı raporuna göre, Türkiye’nin kadın-erkek eşitliği endeksindeki yerinin 136 ülke arasında 120. sırada olduğunu,
Çocuk hakları ihlallerini… Azınlıklara yönelik ayrımcılıkları, LGBTİ’lere (Lezbiyen, Gay Biseksüel, Transeksüel ve İnterseksüel) yönelik şiddet ve ayrımcılıkları, iş cinayetleri ve çalışanlara yönelik ihlallerini…
Sadece ‘ başlık’ olarak görüp yazık ki, daha çok fırın ekmek yememiz gerektiğini hatırlamakla yetinelim.
*
Silivriye gidemediğim için kendime duyduğum kızgınlığı, bir ay kadar önce Sincan cezaevine bir grup meslektaşla yaptığım ziyaretle hafifletsem de… O gün orada kendimi en kötü hissettiğim an, sevgili Mustafa’yı demir kapılar ardında bırakıp dışarıya çıktığımız andı.
Görüşmede bizlere yansıtmadığı sorunları, güleryüzlü/direnen ruh hali ile göze batmayan cezaevi gerçeği, O’nu arkada bırakınca, hepimizin içine taş gibi oturmuştu.
Tahliye olduktan sonra pek çok noktayı dile getiren Balbay’ın, “İçeride kalan onlarca, yüzlerce hak arayana, tutukluya karşı sanki kapıyı onların üzerine kapatmış gibi hissediyorum. Bu sürecin tapteze bir başlangıç olmasını yürekten diliyorum” sözlerini, bu yüzden çok önemsiyorum.
Bu yüzden hak ihlallerinin çok özetini yazıp, ‘içeride daha 10 bin siyasi tutuklu olduğunun’ altını çiziyorum.
Türkiye’nin ‘şiddete karışmamış’ siyasi tutuklu açısından Çin’i ve İran’ı geçtiğini, hakkında dava açılan 1107’sinin yazar/gazeteci/editör olduğunu yani sadece yazdıkları nedeniyle yargılandıklarını, sayının özellikle son iki yılda hızla yükselerek ülkenin ‘Türkiye Siyasi Tutuklular Cumhuriyeti’ne dönüştüğünü söylüyorum.
Sevgili Balbay’ın dört duvar arasından çıkıp ‘yaşadığımız hapishane’ye katılmasından… Ailesinin yaşadığı sevinçten, hasretin hiç değilse onlar için bitmesinden çok mutluyum.
Bu mutluluğu, ‘cemaat-hükümet’ arasındaki çatışmanın bir sonucu olduğuna bağlamaktansa…
‘İnsan hakları mücadelesini, her türlü baskı ve zorbalığa rağmen sürdürenleri’ selamlamayı tercih ediyorum.
“Aramıza hoş geldin Mustafa. Mapushane, seni yapan kör olsun” diyorum...
Yazdır
Önceki sayfa
Sayfa başına git
11
5
Künye
İletişim
Facebook
Twitter
Google+
RSS
Sitene Ekle
Günün Haberleri