Tam da içinden çıkılmaz hale gelmiş trafikten yaka silkerken...
Boğazımızı yakan gaz ve koku burnumuzu tıkarken...
Körfez yine neden sarı kahve bir renge büründü diye hayıflanırken...
İmar imar diye köşe bucak beton olurken...
Yaşanacak Kent İzmir’de yaşamak giderek güçleşirken...
9 Eylül gibi bir tarihte...
Bütün İzmir’in kurtuluş coşkusunu yaşamayı...
Fener Alayı’na katılmayı beklediği bir günde...
Muharrem İnce İzmir’e gelirken...
CHP İl Başkanı İzmir örgütünü Ankara’ya davet etmeyi akıl etmişken...
***
Gerçekten...
İzmir ve İzmir’de yaşamak...
Neden güzel biliyor musunuz?
Neden tutkunuz biz bu kente...
Neden İzmirli olmaktan böyle keyifle, gururla bahsediyoruz?
Dün akşam Atatürk Lisesi’nin önünden tramvaya bineceğim sırada...
İçgüdüsel bir merakla ayaklarım beni fuara doğru yöneltti.
Kapılarını 87. kez açan İEF’yi ziyaret ettim.

Lozan Kapısı’ndan girip ne varmış, ne yokmuş diye bakmaya niyetlendiğimde...
Kaskatlı havuzun bitişiğindeki kalabalığa rast geldim.
Nazan Öncel’in Vestel sponsorluğundaki çim konseri başlamıştı.
Piknik havasındaki konsere 7’den 70’e binlerce İzmirli gelmişti.
***
Neden piknik havasında diyorum?
Çünkü herkes huzurluydu.
Ortam rahattı.
En ufak bir gerginlik hissetmiyordunuz.
Kimse kimseyi rahatsız etmiyordu.
Halikarnas Balıkçısı’nın yetiştirdiği Manolya ağacının altında...
Birlikte neşeyle dans eden genç kızlar vardı...
Sandalyelerini kapıp gelmiş hanımlar...
Çimenin üstüne örtüsünü sermiş aileler...
Sarılmış dans eden sevgililer...
Çiğdem çitleyen yaşlı teyzeler...
Yakışıklı delikanlılar...
Bebeğine mama yediren anneler...
Son derece sade..
Bir o kadar doğal...
Bebeği, genç kızı, annesi...
Her yaştan şirin kadınların hakim olduğu toplulukta...
Şarkı söyleyen, gülen insanlar...
Tadını çıkararak eğlenmesini bilen...
Özgür bireyler...
Makul insanlar...
Kimsenin diğerini yadırgamadığı...
Aklı selim hallerini hayranlıkla izlediğim...
İçime sular serpen İzmirliler vardı...
Az biraz seyreder dönerim derken...
Takıldım kaldım.
Nazan Öncel’den çok...
Keyifle eğlenen İzmirliler’i izledim.
Ben de eğlendim...
Dans eden baba kızları, anne oğulları, teyzeler amcaları...
Şarkı söyleyen kadınları, erkekleri seyrettim.
İçim açıldı...
Günün yorgunluğu geçti...
Coşkuyla gülümsedim.
İyi ki yolum fuara düşmüş dedim.
***.
Dün akşam İEF’de ekonomik kriz yoktu.
Terör yoktu...
Hayvanlara işkence yoktu...
Taciz yoktu...

Talan yoktu...
Kadına, doktora, çocuğa, yaşlıya şiddet yoktu...
Siyaset yoktu...
Genzimize dolan koku yoktu.
Trafik yoktu.
Nazan Öncel, “İzmir’i özlemişim” diye seslendi mikrofondan.
“Çok güzelsiniz, yarasın bütün şarkılar size” dedi.
“Beni hatırla” adlı şarkısını söyledi.
“Gitme kal bu şehirde” dedi.
Çim konserinde İzmirliler’i izlerken anladım..
İzmir’de olmak neden güzel?
Neden bu kente güzel İzmir deniyor?
Çünkü bu kent, İzmir’i İzmir yapan...
İzmirlilerle güzel...
Özgür ruhlu, coşkulu, doğal insanlarıyla güzel...
İzmirlilik hali güzel...
***
Sevgili Nazan Öncel,
Evet güzel İzmir’i biz de özlüyoruz.
Evet şarkılar bize yaradı.
Evet hatırlıyoruz,
Ve gitmiyoruz, kalıyoruz bu şehirde.

Sonsöz: Konser sponsoru Vestel elini korkak alıştırmasa, ses sisteminin
yeterliliğine biraz daha özen gösterse ve dev markaya son derece küçük gelen
LED ekranlara bir miktar daha yatırım yapsa tadından yenmezmiş.