“Tolerans marjının genişliği sayesinde/nedeniyle İzmir, her şeyi barındırabilen bir kenttir…” derdi sevgili ve rahmetli hocam Nuri Bilgin…

2009 yılında APİKAM’ın doğru insanlar tarafından yönetildiği dönemde Mülkiye’nin 150. yılı dolayısı ile Ege Üniversitesi İzmir Araştırma ve Uygulama Merkezi, Mülkiyeliler Birliği İzmir Şubesi ve İzmir Büyükşehir Belediyesi birlikteliğinde düzenlenen“İzmirli Olmak” sempozyumunda yaptığı konuşmalarda çok önemli mevzulara açıklık getirmişti…

Prof. Dr. Nuri Bilgin ne güzel anlatmıştı kentimizi:

“İzmir bir Akdeniz kenti. Yaşamın görece kolay ve zevkli olduğu kentlerden. Gece karanlığında ışıklar yandığında, Karşıyaka veya Kordon’un ışıklarının, zaman zaman da ayın pırıltılarının körfezde yol yol yansıdığı aydınlık bir kent. Dar sokaklarında çamaşır asılan kentlerden değil; ama orada burada evlerin balkonlarında kurutulan çamaşırlar, silkelenerek balkon demirlerinden sarkıtılmış halı ve kilimler de eksik sayılmaz İzmir’in manzarasında.

İzmir, genellikle olgulara saygılı bir pragmatik akılcılığın hakim olduğu bir kent. Bununla birlikte farklı bir şeyler yapma yollarının daima açık olduğu, fikirlere bağlı tutkuların boy gösterdiği, araziye uymak yerine hakim dalgalara karşı örtük ve sağduyu temelli bir direnişin gözlendiği bir yer. Demokrasi tarihimizde seçim sonuçları itibariyle, genel geçer olana karşı başkaldırışı dikkat çekici boyutlarda. Herkesin yürüdüğü ortak patikalar yerine keçiyollarını deneyişi, dıştan kendini dayatan tercihler yerine kafa karıştırıcı bir tercihte bulunuşu, kurala, standarda, ‘normal’e, beklenene,elverişli görünene karşı keyfiliğe sapışıyla isyankar bir kent.

Bir bakıma özgür, bir bakıma ‘huysuz’. Bir kent için genel gidişata kapılmamak, konformite süreçlerinde erimemek önemli bir meziyet. Meşruiyet sınırları içinde kalarak boyun eğmeme kültürü geliştirmek, bir bağımsızlık işareti. İzmir’in beslendiği bir efelik kültürü var arkaplanda.

İzmir, pek çok Anadolu kentinde sosyal hayatın ana eksenini ya da ideolojik sert çekirdeğini oluşturan, adet ve örflerin meşruluğunu sağlayan buyurucu bir kült merkezine sahip görünmüyor. Kentin geleneksel yapısında, kutsallığın topolojisine bakıldığında, camiler, kiliseler, havralar iç içe bir durumda bulunuyor. “

Işıklarda uyu Nuri Bilgin Hocam 

***

İstanbul’dan ya da yabancı bir ülkeden dostlarım geldiğinde Hisarönü’nden onları Kemeraltı’na sokar, hanlarda ya da ara sokaklarda çok lezzetli lokantaların birinde yemek ısmarlar, sonra da derim ki, “şimdi birbirinden birkaç yüz metre ötedeki camiyi, havrayı, kiliseyi bir saat içinde ziyaret edebiliriz. Bu ziyaretleri hiçbir sıkıntı çekmeden kolayca ziyaret edebileceğiniz yegane şehir İzmir’dir”…

***

Bu girizgahın ve bazı bilgilerin tekrarının nedenine gelince…

Üyesi olmaktan büyük kıvanç duyduğum Göztepe Rotary Kulübü 28 Mayıs 2019 akşamı yani Mübarek ramazanın son haftasında verdiği iftar yemeğinde üç dinden temsilcileri ağırladı. Bu türden din temsilcilerinin katıldığı iftar haberlerini okuyorsunuz. Ama bizimki kadar sahici olanını bulmak kolay değil.

Karşıyaka İlçe Müftüsü İsa GÜRLER ,İzmirli Haham  Nesim BERUHİEL ve Notre Dame De Lourdes Kilisesi Papazı Gabriel Federico Juan Ferone SOLİS (Kiliseye Göztepe bayrağı çekecek kadar bizden) ve Göztepe Rotary Kulübü üye ve eşleri birlikte iftar açtılar… Ne güzel bir görüntü idi… BU dönem bu çok başarılı bir dönem geçiren Başkanımız Aylin Girgin’in zirvedeki işlerinden biri oldu bu..

***

Yineleyelim… İzmirli olmak için İzmir’de doğmaya gerek yoktur. Bu şehri içselleştiren bu kentin sevgilisi olur. İzmir’imizde yaşayanlar yüzyıllardır taassuptan uzak, hoşgörü ve uzlaşma içinde yaşamaktadırlar. Bu kentte doğanlar, bu kente sonradan gelip burada yaşayanlar da kendilerinin bu şehre ait olduğunun bilinci içinde olup kendilerini bir İzmirli gibi hissetmekte ve bir İzmirli gibi yaşamaktadırlar.