İttifakların öne çıktığı yeni siyaset alanında, ilk yerel seçim deneyimi yaşanıyor.

Bütün iktidarın tek merkezde toplandığı koşullarda, seçimler ve sonrasında olan biteni anlamak da anlatmak da zaman alacak.

Seçim sathı mahalline gelince;

Yerel seçimi bağlamından koparan Cumhur ittifakı bütün umudunu beka meselesine bağlamış durumda, krizlerden kriz beğeniyor.

Millet ittifakı ve diğer muhalefet partileri ise, yerel seçimleri tam da olması gerektiği gibi yerel karakteriyle öne çıkardı.

Dünya’da ve ülkede olanlara iyi kötü ilgi duyan herkes biliyor ki uluslararası sistem krizde.

Hakeza Türkiye derin bir krizin eşiğinde… Nisan ayından sonrası kıyamet… Ve sokaktaki insanın tavrına bakılırsa, seçimler umut yaratmıyor.

Görünen o ki bu seçimler, kısa vadede, ne galipleri ne mağlupları abad edecek… Oysa Türkiye’nin beklemeye tahammülü olmayan sorunları var.

Herşey yolunda giderken, yerelleşmeye, yerel demokrasiye dayalı diskurla siyasal çekim alanı yaratmak, kentler dünyasından söz etmek, toplum üzerinde olumlu etki bırakabilir.

Gelin görün ki ülke yönetimi -renk vermese de- yangın söndürmekle meşgul. Durum vahim.

Hal böyle iken, insanlara uzun soluklu projelerden ve yüce ideallerden söz etmek anlamlı olmuyor. Şark kültüründe, ertesi gününü göremeyen insana, demokrasi ve özgürlükler fazla bir şey ifade etmiyor.

Türkiye yoksulluğuyla baş edebilen bir ülkeydi. Karnı doyanların yaşadığı bir ülkeydi. Şimdi öyle değil. Önce tarımda kendi nüfusuna yeten ülke statüsünü yitirdi. Ardından da işsizliğin hızla büyüdüğü ülke olarak dikkat çekmeye başladı.

Saray şimdilik palyatif önlemlerle zaman kazanmaya çalışıyor. Ülkede, işsizlikten sonra açlık sorunu da baş gösterirse şaşırmamak lazım.

Bu karamsar tablonun anlamı ne?

Türkiye iyi yönetilmiyor. Özellikle son yirmi yıldır ülke kaynakları ve imkânlar kötü kullanılıyor. Uluslararası sistemde, gelişmekte olan ülkelere önemli fırsatlar sunan para politikası son buldu. Yani hem içeride hem dışarıda ülkeyi zor günler bekliyor.

Dahası bütçeyi gerçekleştirme imkânları iyice sınırlanan Hükümet para bulmakta zorlanırken, yerel yönetimlerin para ihtiyacına ne kadar yetişebilir, orası meçhul.

İşin kötü tarafı, para bittiği halde “para” diye tutturursak, sarayın otoriter Abisi, “şimdi geliyor beş kardeş” diyebilir.

Giderek ağırlaşan ekonomik koşullar ve giderek otoriterleşen yönetim karşısında toplumsal muhalefetin nasıl hareket edeceği çok önemli. Yine, mücadeleyi bize seçtirilen muktedirlere havale edeceksek, o mücadeleden hayır gelmez.

Bu hafta sonu, yerel seçimleri geride bırakmış olacağız. Haftaya, yeni başkanlar yakın çevreleriyle birlikte gelip koltuklarına oturacaklar. -Nepotizmi akla getiren aday listeleri hepimizin malumu.- Ellerini ovuşturan gruplar köşe başlarını tutmaya başlayacak. Özal ile başlayan projeyle yiyip içme döneminin yeni temsilcileri, yerel dolaşım içinde yerini alacak. İş bulmak için seçim alanlarında helak olan gönüllüler, sevdalılar, en hayranlar falan Başkanlık kapısında kuyruk olacaklar.

Ve şehirde hayat o bilinen rutinine dönmüş olacak.