Bugün benim için büyük bir gün!

Hayatımdaki ilklerden biri daha…

Kalabalıkların içinde yapayalnız hissetmemek için yazmaya başlamıştım çocukluğumda. İş hayatı, çoluk çocuk yaşamsal gayeler beni yazmaktan hiç ala koymadı.

Çocukken sokağı, oynadığım oyunları, beni yere düşüren, saçımı çeken o haylazı, mızıkçıları, düşünce elimden tutanları yazdım.

Gençliğimde kendi haylazlıklarımı, hayal kırıklıklarımı, heyecanlarımı, hayallerimi, beklentilerimi yazdım.

Öğrencilik bitip de zamanımı para için sattığımda gerçek hayattaki acımasızlıkları, zorlukları, haksızlıkları, baş edebildiklerimi, hakkından gelebildiklerimi yazdım.

Anne olup da çocuğumu büyütmeye çalışırken mucizeleri, hayatın anlamını, koşulsuz sevgiyi, merhameti, uykusuz gecelerimi, endişelerimi, sebepsiz kahkaha ve gözyaşlarımın nedenlerini yazdım.

Hayatım boyunca yazdım, sadece kendim için, sadece kendime yazdım. Birdim, yalnızdım, tek başımaydım “Az” hissettiğim zamanların çokluğundaydım.

Derken ellime bastım. Elli yaşıma notlar yazdım.

Sevgiye, cesarete dair…

Umuda, tecrübeye dair…

İyimserliğe, kararsızlığa dair…

Birlik, beraberliğe dair.

Ölümsüzlüğe dair…

Yazdıkça çoğaldım. Çoğaldık.

Çoğaldıkça biz gibi hisseden ne çokmuşuz dedik… BİZ olduk.

AZIZ ÇOĞUZ BİZİZ…

Raflarda, kitabevlerinde, sanal kitapçılarda görebileceğim, sevdiklerimin tanıdıklarımın hiç bilmediklerimin hayatımda karşılaşmadıklarımın önce evlerine sonra zihinlerine girebileceğim bir kitabım var artık.

Kelimelerin mimarı, duyguların mühendisi oldum. Şimdi ise eleştiri ve beğenilerin hedefi olacağım.

Olsun varsın…Hayal gerçek, amacı ise daha gerçek.

Olur, da alırsanız bir kız çocuğunun daha eğitimi için birlikte olacağız. Alır da okursanız bir değil biz olacağız. Okuyup da anlatırsanız çoğalacağız. Azız ama çoğalabiliriz. Azız ama çok olabiliriz.

BİZ olabiliriz…

Bugün ilk Biz olma günüm.