İnsanlığın 10 bin yıllık uygarlık yürüyüşü, sistemde çökmek ile dönüşmek arasında oluşan gerilim hattında, tarihsel sona git gide yaklaşıyor. Öyle kaotik değişim yaşanıyor ki bir ucunda, tabiatın insanlığa başkaldırısı, diğer ucunda, yapay zekanın kontrolüne girmekte olan insan aklının başkaldırısı...

Sonucunda, Kapitalist sistemin 500 yıllık para ve mülkiyeti kutsayan piyasa hikayesi son buluyor.           

İnanç dünyasında da durum karışık; Semavi dinlerin 3300 yıllık varlığını sorgulamaya başlayan genç kuşaklar deizme yönelmeğe başladı.     

Toplumun ruh hali bozuk. Üretim-tüketim sarmalında tüketim öznesine dönüşen insanın psikolojisi bozuldu.

İnsan aklı, insan zekâsı olan biteni anlamaya yetmiyor. İnsanı aşan bir durum var. Sağıyla soluyla sadece saçmalıyor. Tükenişi kavrayacak erginlikte değil.

Doğu-Batı ekseninde kopan kıyamet, tükenişten yıkılışa çaresizce sürükleniş... İklim krizi, sistem krizi derken uygarlık krizine dönüşen kıyamet alametleri…

Tarım ve takas ekonomisiyle başlayan, piyasada üretim/tüketim sarmalında zuhur eden üretim ilişkilerinin on bin yılda geldiği yerde, mülkiyet ve para kavramlarının işlevsiz kaldığı koşullarda elan debelenen toplum.

Kentleşme, artık değerin önemli realizasyon alanıdır. Varsıllar da yoksullar da gettolaşıyor. Mahalleler yok oluyor. Kentsel dönüşüm, yoksulların tehciridir.

Allah’a sığınanlar ile Marks’a sığınanlar arasında bir fark kalmadı. Zihinsel (ideolojik) tutsaklıkla malul her grup kendi efendisinin huzurunda diz çöküyor.

Sol, sermayenin yeniden örgütlenmesine koşut kendini örgütlüyorsa ve eleştirdiğinin aynadaki aksi olmuşsa, yapılması gereken, aynayı kırmak, simbiyotik ilişkilerden kurtulmaktır.  

Tarihin çöplüğündeyiz. Düne dair ezberimizde ne varsa tekrarlayıp duruyoruz.