Türk Sineması ve Tiyatrosu bir çınarını daha kaybetti…

Münir Özkul, 92 yaşında aramızdan ayrıldı…

Efsane aktör üç “özel tiplemesi” ile hafızalarımıza kazınmıştı…

“Hababam Sınıfı” serisindeki “Mahmut Hoca”…

“Bizim Aile”nin “Yaşar Ustası” ve…

“Neşeli Günler”deki “Turşucu Kazım”…

Bizim kuşağın bu tipleri unutması imkansızdır…

Özellikle de “Mahmut Hoca”yı…

Neden?

Hepimiz o sıralardan geçtik de ondan…

Hangimizin lisedeki sınıfları…

Az biraz “Hababam Sınıfı”na benzemezdi ki?

***

Şahsen…

Rıfat Ilgaz’ın ölümsüz eseri “Hababam Sınıfı”nın kahramanı…

“Mahmut Hoca” rolünü tek geçerim…

Çünkü…

İz bırakmıştır…

Yurdumun tüm öğretmenlerini etkilemiştir…

Adeta…

Öğretmenlik gibi kutsal bir meslek yeniden dirilişe geçmiştir…

En ideal öğretmen modeli olmuştur…

Münir Özkul’un mükemmel bir şekilde hayat verdiği bu karakter…

Bize lise yıllarımızdaki günleri hatırlatmıştır…

Verdiği hayat dersleri ve babacan yapısı ile…

“Okul” nedir, “Öğretmen” kimdir sorusunu…

Kafamıza beynimize kazımıştır…

***

Hoş, bi’de o eseri yazana bakmalı…

Rıfat Ilgaz gibi bir usta kalem…

Taaa 1930’larda “Yatılı Muallim Mektebi”nden mezun olmasaydı…

“Hababam Sınıfı” gibi bir eser ortaya çıkar mıydı?

Mesela, “Mahmut Hoca”nın…

“Hababam Sınıfı”ndaki asla unutamayacağımız…

“Okul, dört tarafı kapalı, üstünde damı olan yer değildir, okul her yerdir… Önemli olan, öğrenmek, öğretmek, beraber olmak ve bir gaye için savaşmaktır…” sözleri ile…

Başka bir filmde… Dizide… Ya da tiyatro eserinde…

Rastlaştınız mı?

***

Düşüncesi bile beynimi karıncalandırıyor…

Bir Türk filmi…

42 yıl önce 30 milyonluk Türkiye’nin tüm sinemalarında…

Altı ay boyunca “kapalı gişe” oynar mı, Allahaşkına?

Yeşilçam Tarihi’ne geçen bir rekordan söz ediyorum dostlar…

***

Bu yüzdendir ki…

Ebediyete göç eden Münir Özkul’la bütünleşmiş…

“Mahmut Hoca” karekteri…

Hem öğrencilerin kalplerini feth etmiş…

Hem de öğretmenlik mesleğini yüceltmiştir…

***

Hatırlayalım, dilerseniz…

Bi’kere “babacan”dı Mahmut Hoca… Hem meslektaşları hem de “Hababam Sınıfı” ile “duruşunu zedelemeden” iletişim kurabiliyordu… Her durumda öğrenciyi kollardı… Hataları cezalandırırken bile, öğrencisinden yana duruşunu hiç bozmazdı… Otoriter görüntüsünün altında, anlayışlıydı… Pamuk gibi bir kalbi vardı… Öğrencilere sinirlense de hep affediyordu… Yeri geldiğinde azarlarken bile espriliydi… İnançlı ve kararlı bir eğitimciydi… Dersi boş geçirmek için yaratılan bahanelere pabuç bırakmazdı… Ne yaparsanız yapın, kül yutmayan bir hocaydı… Her yokuşun bir çıkışı olduğunu kanıtlayan bilge yapısıyla, hep yol gösterirdi… Adaletliydi… Çoook sabırlıydı… Ama aynı zamanda tam bir otoriterdi… Ezbercilik O’nun kitabında yoktu… Hayata dair her şeyi pratik olarak öğretmeye çalışırdı…

***

Belli ki, en ideal öğretmen modelini…

Yani “Mahmut Hoca”ları aramaya / özlemeye hep devam edeceğiz…

“Mahmut Hoca” karakteri ile bütünleşmiş…

Duruşuyla…

Olaylara yaklaşımı ve…

Hepsinden önemlisi anlayışı ile…

Göğsümüzü kabartan…

Tüm öğretmenlerimizi ayağa kalkıp alkışlayarak noktalayalım…

Işıklarda uyusun Münir Özkul…

O’nu hiç unutmayacağız…