“Henüz, cahilden daha yıkıcı kitle imha silahı bulunamadı.”

Bana kalırsa bulundu...

Eğitimlilerden oluşan iktidar grupları, yönetenler, aydınlar, yarı aydınlar, ilericiler, gericiler, modernler, burjuvalar, muhafazakârlar; gerçek kitle imha silahıdır.

Cehaletin kitle imha silahına dönüşmesi, eğitimlilerin marifetidir.

Sistemin kendilerine sunduğu dünya nimetlerini tepe tepe kullanan eğitimliler salt itiraz eder gibi yaparken, mülkiyete dayalı piyasa düzeni, cehalet ve yoksulluk üreterek dinamiklerini güçlendiriyor.

Sistemden beslenenlerin kendilerini sağcı ve solcu olarak kategorize etmeleri sadece ve sadece sağdan ve soldan kuşatmanın gereğidir.

İktidar zümresi tektir. Muhalefet de bu zümrenin parçasıdır. Birbirlerinin yerine seçimle geçecek şekilde dizayn edilmişlerdir. Bu dizaynın adı, demokrasi oluyor.

Barınma ve beslenme, sağlık, güvenlik, çalışma, eğitim; temel insan haklarındandır. Toplumlar bu hakları doru dürüst kullanmak umuduyla seçimlerde bir tercih yapar, iktidarı belirler. Ve bir süre o haklarda görece iyileşme de görülür.

Ne ki sistem aklı güçlüyü daha güçlü kılmaya programlı olduğundan bir zaman sonra dengeler varsıllar lehine kontrolden çıkarak değişir. Bu durumda, muhalefet devreye sokulur, iktidar ile muhalefet yer değiştirir. Ve bu oyun böyle sürer gider.

Ülkede yirmi yıldır siyasal alanı parsellemiş sağcı ve solcu siyasal partilerin sahnelediği siyaset oyunları başarıyla sürüyordu.

Ancak iktidar yorgunluğu da metal yorgunluğu gibi tehlikeli yıkımlara yol açabiliyor. Bu nedenle, iktidarı değiştirmek veya bozup yeniden yapmak ihtiyacı zuhur edebiliyor.

İşte, ülkece tam da böyle zamanlardayız.

Sokaktaki insanın başındaki dertler çok büyüdü. Durum git gide kötülüyor. Haliyle, bu çorabı başımıza örenler de pozisyon aldı;

Fena halde kavgaya tutuşma sahneleriyle bezenmiş siyasi mücadeleye tanık olan toplum, baş efendiyi değiştirmek suretiyle rahatlayacak.

Rezil bir oyun… Burada bir yanlışlık var ama kime anlatacaksın!

Yeryüzünde 6 milyar dolayında yoksul ve 1,8 milyar kadar büyüklü küçüklü efendi yaşıyor. Açların sayısı şimdilik 1 milyar dolayında…

İnsanlık durumu en kötü zamanlarında.

Ortaya çıkan bu tabloda, cahil dediklerimizin rolü ve sorumluluğu, eğitimlilerin yaptıklarının ettiklerinin yanında yok hükmündedir.

Dahası köylülüğü cehaletle bir tuttuk. Onlar tabiattan öğrendiklerini hayata aktarıyordu. Bugün, görüyoruz ki köylüler haklıymış.

“Cehalet” şamatası yaparak gerçek cehaleti, ikiyüzlülüğü, karakter ve vicdan yoksunluğunu örtme gayreti, aptallığımızın karinesi olabilir mi?