Sadece yeni bir yıla daha giriyor değiliz; Yanı sıra, Cumhuriyet’in yüzüncü yılının şafağındayız.

Hazin ama gerçek, yüzüncü yılın eşiğinde, ülkede olan bitenler insanın içini acıtıyor.

Neo liberal dönemde gündelik hayatın içinden geçtiği değişim ve dönüşüm sürecinde ortaya çıkan büyük resimde üç kavram öne çıktı; vasatlık, ucuzluk ve sığlık.

Kırk yıl içinde, uluslararasıkapitalist sistemin neo liberal döneminde vasat, ucuz, sığ insanın öne çıkışı, ülkenin başat sorunu oldu.

Vasatlık, ucuzluk ve satıhlaşma, değerlinin yerini önemlinin almasıyla mümkün oldu.Önemli kişi, gösteri toplumunu inşa etti.

Önemlinin öne çıkışı,gösteri toplumunun talebidir. İnsanda derinlikleri yok eden gösteri…

Vasatların ucuzluğa teşne olması, kişinin vasatlığının olağandurumudur. Vasat ucuzu sever.

Vasatların sığ olması da ucuzluğun insandaki derinlikleri, değerli olanı yadsımasının sonucudur.

Toplumsal alanı kuşatan vasatlığın, ucuzluğun, sığlığın insanı getirdiği yerde, tükeniş ve çöküşün bütün alametleri zuhur etmiş bulunuyor.

Tüketim toplumunun yoldan çıkardığı insan, tükettikleri ve sahip olduklarıyla önemli olmayı tercih etti.

Ancak bu tercihin, çağ atlamış donuk zekalı bir toplumun da hazırlayıcısı olacağı öngörülemedi.

Vasatlık ülkeyi tüketiyor. Üretimde, eğitimde, siyasette,entelektüel hayatta, sanat ve kültürdegeriye gidiş bir vakıa.

Hızlı irtifa kaybı, Devlet ile yurttaş arasında giderek mesafeleri açıyor.

2023’e girerken, siyasetçiler ne kadar umut tacirliği yaparsa yapsın, endişe ve umutsuzluk hayatlarımızı kuşatmaya devam ediyor.

Toplumun tahammül eşiği aşıldı. Hal böyle iken, toplumsal tepkiler çok cılız. Ancak bireysel tepkilerin hızla artması kuvvetle muhtemeldir. Koltuk değneğiyle yürüyebilen bir engelli kuyumcu soymaya kalkıştı.

“İyi ki suç var!” deyip başının çaresine bakan insan sayısı arttıkça “toplumsal muhalefetin böylesi de oluyormuş” dedirtecekgelişmeler yolumuzu bekliyor olabilir.

İyi yıllar…