Can çıkar huy çıkmazmış ya, CHP yine aynı CHP olduğunu adalet kurultayı davetlerinde de gösterdi…

Adalet yürüyüşünde; koşulsuz kendine omuz veren tek partinin adını anmaktan özenle kaçınarak daveti isimlere yaptı. Neymiş efendim kurultay, partiler üstüymüş. O yüzden davetler partilere yapılmıyormuş…

Partiler derken mecliste kaç parti var? Dört… AKP, CHP, HDP, MHP… Parti olarak davet gitse AKP mi, MHP mi davete icabet edecekti? Ha bir de Meral Akşener takımı vardı değil mi? O camiada ‘katılmayın’ talimatı verileli hayli zaman oldu…

Geriye bir tek HDP kaldı… Adalet yürüyüşüne Eş Genel Başkanı Serpil Kemalbay dâhil, Celal Doğan, Ahmet Türk, Ertuğrul Kürkçü, Mithat Sancar gibi isimlerle destek veren HDP…

HDP’nin iki eş genel başkanı ve 12 milletvekili tutuklu. Yüzlerce parti yöneticisi ve seçilmiş milletvekilleri sırf partili olduğu için içerde değil mi?

Ama CHP’nin daveti bireysel! Gelin de bu mantığı anlayın…

CHP; ‘Adalet Yürüyüşü’yle toplumsal dinamikleri biraz olsun harekete geçirdi. Kullanılan barışçıl dil ve kucaklayıcı yaklaşım bir sonraki aşama için beklentiyi; CHP önderliğinde oluşturulacak demokratik bir güç birliği kurulabileceğine taşıdı.

Sonuç; CHP kendine omuz veren tek partinin adını anmaktan imtina ediyor.

Belli ki CHP, HDP ile yan yana anılmanın kendisine oy kaybettireceğini düşünüyor. Zaten CHP’nin Doğu ve Güneydoğuda ‘sıfırlanması’ bu zihniyetin ürünü değil mi?

Ülkenin batısının, özellikle denize ulaşan şehirlerinin, iktidar olmak için yeterli olduğunu düşünmek de bir başka anlaşılmaz mantık…

Sahi CHP en son ne zaman iktidar olmuştu?

Toplumsal beklentiye cevap verememenin karşılığı; müzmin ana muhalefet olarak yaşamını idame ettirmek olsa gerek… Bir dönem meclis dışında kalınmasını da unutmamak gerek tabi…

Anlaşılan o ki; CHP ve CHP kurmayları bu durumdan şikâyetçi değil. Onlar hallerinden memnunken tasası neden bize düşsün?