Bir çocuk bedeni, göç yollarında batan tekneden sahile vuran çocuğun bedeni; anılarda kaldı. Yersiz yurtsuz milyonlarca insan ortalığa saçılmış durumda.

Bir gemi dolaşıyordu denizlerimizde… Şarbonlu… İnsanlığı tehdit ediyordu… Demirlediği limanlardan kovalayıp duruyorduk…

Bu gemi ne olacaktı! Resmi bir açıklama yoktu. Resmi ağızlar ne yapılması gerektiğini söyleyemiyordu.

Bir maden kazası… Patronlar daha çok kar edecekti… Olmadı, maden ocağının ayakta kalmaya dermanı kalmamıştı, çöktü; 301 insan göçük altında can verdi.

Çocuklara tecavüz eden manyaklar her an karşımıza çıkabilir. Geçtiğimiz günlerde, tecavüz edilen 5 yaşındaki çocuk hastaneden taburcu edildi…

Güneydoğu’da, evinin değil, mahallesinin yerinde yeller estiğini gören insanlar aramızda dolaşıyor.

Dert büyük ama endişeye mahal yok, nasıl olsa herşey olacağına varıyor… İnsanlık trajedilere dirençli; nihayetinde, yaşadığı büyük felaketleri sanata dönüştürerek acılarını ölümsüzleştiriyor.

Hayatlarımıza musallat ettiğimiz kötülük dur durak bilmiyor. Ve bu kötülüğü üreten sistemin bekası için de insanlık dayatılan her şeye gönüllü olarak katlanıyor, aşağılık bir yazgıya rıza gösteriyor.

Kapitalist sistemin neden olduğu felaketlerle, kötülüklerle hemhal bir hayat, kötü yazgıdır. Değil mi ki savaşlar, salgınlar, sefalet, terör, iklim değişikliği, çevre sorunları, marazi tüketim tutkusu, borç tuzağı, sömürü ve benzeri nice bela yolumuzu bekliyor…

Bunca belanın ve kötülüğün orta yerinde “iyi kalmak” için nasıl bir insan olmak gerekir, bu benim meçhulüm. Bütün bildiğim, yeryüzünde iyi ve vicdanlı insan sayısının fazla olmadığıdır.

Bir insanın benimsediği ideoloji, siyasi fikri, inancı, aldığı eğitim düzeyi, ateist veya deist olması; o kişi iyi biri değilse, insanlık durumuna değer katmıyor.

İyi insanın, toplumsal statüyü belirleyen değerlerin ötesinde niteliklere sahip olduğunu düşünüyorum. Çünkü hiçbir koşulda, iyi olmaktan vazgeçmiyor. Vicdanı onu hiç terk etmiyor.

Bütün mesele, iyi insanların birbirine ulaşmasının önündeki engelleri kaldırmanın yolunu bulmak…

İyi insanları bulmak için bakılacak yer, toplumun zirveleri olmamalı; gizli saklı ve korunaklı yerler hiç değil… Gizlisi saklısı olmayan, orta yerde yalansız dolansız duran sakin insanların çok olduğu yerlere bakmak gerekir. Küçük hesapların yapılmadığı, bel altı vuruşların olmadığı, kurnazlığın prim yapmadığı ortamlarda aramalıyız, iyi insanı.

Laf kalabalığını bırakıp, insanlık için iyi şeyler yapacak iyi insanları öne çıkaracak yollar üzerine kafa yormalı, diye düşünüyorum. Fakat ön kabullerden uzak durmak koşuluyla… Aynı inanç grubundan, aynı etnisiteden olmak, aynı ideolojiyi paylaşmak, genel geçer kriter olmamalı. Aidiyet alanı, iyi insan olmanın koşulu değildir. İyi insan, büyük insanlığın bütün dertleriyle hemhaldir.

İyi insanların birbirine sahip çıkmasının önündeki engelleri kaldırmak için mücadele etmek lazım.