‘SEKA’nın hikayesi: İşçiydi, iş dünyasının gözdesi oldu

Türkiye’nin yokluk yılları olarak kabul edilen 1970’ler… Yani günümüz şartları ile hiç alakası olmayan bir durum yaşanıyor ülkede… 

G. Antepli bir ailenin çocuğu olan Yaşar Çilkız’ın SEKA kağıt fabrikasında işçi olarak başlayan iş hayatı bugün bir sanayi imparatorluğuna dönmüş durumda.
 
Yaşar Çilkız’ın çocukluğu da, makinalara olan merakı yüzünden atölyelerde çalışarak geçmiş.
Başarılı bir eğitim döneminden sonra üniversite öğrenimi için ‘7 Tepesi altın’ denilen’ İstanbul’un yolunu tutan Çilkız’ın makine merakı onu farklı arayışlara itmiş. Öğrencilik yıllarında tanıştığı SEKA’da İşletme şefi olan  G.Antepli Cevat usta ile kurduğu dostluk hayatının dönüm noktası olmuş.
 
Geçmişi anlatmaya başladığında ise adeta o günleri yaşıyor.



İstanbul’da eğitimine devam ederken ailesinin desteği ile akrabalarıyla beraber ilk işlerine başladığını söyleyen Yaşar Çilkız, “ Çocukluğumdan beri içimde olan makine merakı hiç bitmedi. Yıldız Teknik Üniversitesi’nde okurken bir gün yolum SEKA’ya düştü. O zamanlar ülkede şimdiki gibi çok fabrika yok! Fabrikada gezerken memleketlim Cevat usta ile tanıştım. Onunla çok iyi arkadaş olduk. Gel zaman, git zaman ben ona G. Antep’ten yöresel gıda malzemeleri getirmeye başladım. Daha sonra ise Cevat usta sayesinde SEKA’da işe girdim. Hem eğitimime devam ettim, hem de çalıştım. Daha sonra SEKA’dan ayrılıp kendi işyerimi açmak istedim ve ailemin desteği ile Beşiktaş’taki dairemizi satarak 4. Levent’te ufak bir atölye kurduk. Hedefim burada kağıt üretip piyasaya sürmekti. Ama dediğim gibi ülkede yokluk yılları yaşanıyordu. Atölyemizdeki makinayı SEKA’nın hurda malzemelerinden yaptık. Kağıt üretecektik ama malzeme yok! Bu sefer de çingeneleri kağıt toplamaları için teşvik etmeye başladık. Malzeme buldukça kağıt üretimine başladık ama işin pazarlama kısmı eksik olduğu için elimizde malzeme birikti. Bir akrabamız şehir şehir dolaşarak üretimlerimizi pazarlamış bizim haberimiz yok. Bir gün adamın biri geldi, ‘Ben paketleme için karton almak istiyorum’ dedi. İzmit’te pişmaniye satıyormuş. Meğer 1 Kg pişmaniyenin 600-700gramı kutusu, geri kalanı da sattığı ürün olarak veriliyormuş. Biz de bunu sonradan öğrendik. Sonra adam atölyede bulunan stok kartonları gördü ve ‘Bunları da almak istiyorum’ deyince, adamı kaçırmamak için ‘ Onlar maalesef satıldı’ cevabını verdik. Zaman içerisinde işler gelişmeye başlayınca ben diğer akrabalarım ile yollarımı ayırarak Musevi bir tanıdığım ile ortaklık kurdum. Kağıt üretiminde geniş bir Pazar yarattık ve bir kez daha ortağımdan ayrılarak yola kendi başıma devam ettim. Şimdi aile şirketi olarak çalışmalarımızı sürdürüyoruz” dedi.
 
KAZANCIMI YATIRIMA DÖNÜŞTÜRDÜM
İş hayatında hep yatırımcı bir kişiliğe sahip olduğunu da vurgulayan Çilkız, “ Gençliğimden bu yana kazandığım her kuruşu en iyi şekilde değerlendirmeye çalıştım. Kazandığım paraları da arazi satın alarak değerlendirdim. Bugün Alaçatı’da faaliyet gösteren ve ortağı olduğum Alkoçlar Otel’in mülkü benim. O zamanlar bu arsaları alırken buralarda bir kulübe bile yoktu. Şimdi yatırımcıların koşarak geldiği buraya biz yıllar önce yatırım yaparak ne kadar doğru bir adım attığımızı göstermiş olduk” diye konuştu.
 
YARATICILIK RUHUMDA VAR
Kendisinin her zaman  yaratıcı bir ruha sahip olduğunu da sözlerine ekleyen Çilkız, “ Bugün çizimlerini kendim yaptığım yatları ülkenin en ünlü işadamları kullanıyor. Kendi yatımı hazırlarken çok titiz, bir o kadar da özenle çalıştım. Şu anda 12 odalı Türkiye’nin en gözde yatlarından biri konumunda. Aynı şekilde otellerimin de temelinden en ince detayına kadar ben hazırladım. Şimdi Çilkız ailesi olarak şirketlerimizi çocuklarım yönetiyor. Ailem beni nasıl destekleyerek bugünlere kadar gelmemi sağladıysa, ben de çocuklarımı desteklemeye devam edeceğim” diyerek sözlerini tamamladı.