Önce pamuk üzerine algılamamıza bir göz atalım. Kentlerdeki hanımlarımız pamuğa İngilizceden bozma “Koton” diyor. Oysa pamuk, başta çiftçilerimiz olmak üzere, tekstilden yem sektörüne değin her yerde kullanılan yerli bir ürün. Çok sorunu var.

Son zirvede, pamuğun sorunları üzerine kanımca en ilginç konuşmayı, İzmir Ticaret Borsası adına Şerek İyiuyarlar yapmış. İyiuyarlar’ın önemli gördüğüm tesbitleri şöyle;

Sayın İyiuyarlar’ın pamuk tarımının gerilemesine neden olan iki tespitini              ben de paylaşıyorum. Bunlardan birincisi, sıfır gümrükle pamuk ithal edilmesi ,ikincisi ise pamuk maliyetlerinin yüksek olmasından dolayı çiftçinin pamuk tarımını bırakması.

Ancak Ulusal Pamuk Konseyi’nde yapılan tespitlere ve konuşmalara birkaç eleştirim var.

Birincisi, anılan politikaya mesnet olan dışa bağımlı tarım politikaları üzerine bir irdeleme yok. Acaba uygulanan politikaların zaafları böylesi toplantılarda neden dile getirilmekten kaçınıyor?

İkincisi ise şu; Zirvede konuşma yapanların kimliklerine  gelince. Sanayici ve tüccarlar başat rollerde. Üreticiyi temsilen Sayın İyiuyarlar gözüküyor. O da İzmir                  Ticaret   Borsası    Yönetim   Kurulu   adına konuşma yapmış.

Aslında işin püf noktasında burada başlıyor. Web sayfasına göre Ulusal Pamuk Konseyi’nin bileşenlerinde  üreticilerin ağırlığı yüzde 24.Geri kalanlar ise sanayici, tüccar ve diğerlerinden oluşuyor. Bir başka deyişle üreticilerin konseyde ağırlığı sınırlı.

Diğer tarım ürünlerinde olduğu üzere pamukta da, üretici kurduğu ve kuracağı örgütlerle aynı zamanda tüccar ve sanayici olmadığı sürece durum değişmeyecek .