Her şey hızla tüketiliyor. Tüketim ve hız, çağın defosu ama kimin umurunda! Vasat, satıh ve köksüz olana teşne gösteri toplumları büyük bir hazla tüketiyor. Tüketerek tükenmenin hazzı…

Vasatlaşma, piyasaya döktüğü değerleri ucuzlattı. Din ve etnisite grupları, siyasetin merkezine çöktü. Toplumda aidiyet duygusu, satıh ilişkilerde ifadesini buldu. Piyasaya düşen değerler, görgüsüzlüğü ve obezliği ihya etti.

Görgüsüzlük ve doyumsuzlukla hemhal hayat “en”lerde seyretmeli, her şey yeni olmalı, günler içinde hemen eskimeli… Hayatı salt alışveriş olarak algılayan bu kafa, neo liberal zihniyetin getirdiklerindendir.

Hayatın paraya endeksli olduğu, bütün değerlerin para kadar değerli veya değersiz olduğu koşullarda, yalan ve iki yüzlü ahlak, gündelik hayatın rutinidir. Erdemliliğin yerini alan iki yüzlü ahlak, sistemde barınmanın yoludur.

Yürüyen gerçek; Çağın vasatlık ve aptallıkla malul toplumlarında yalan ve iki yüzlü ahlak artık bir zarurettir. Sosyal ilişkiler satıhtır, sahicilikten uzaktır.

Haliyle, böyle toplumlarda ciddi meseleleri konuşmak, yazmak hiç kolay olmuyor. Ama bu meseleyi çözdüm; “Birkaç kişi anlar, o da bana yeter.”diyorum. Böyle düşünmek,kendini ifade özgürlüğünü güçlendiriyor.

İki yüzlü ahlakın güçlü biçimde tezahür ettiği siyasal alanda olan bitenler, durumun vahameti hakkında epey bilgi veriyor. Günümüzde, siyasal ilişkiler genellikle çıkar hesabına dayalı olduğundan, siyasi çıkar alışverişinden ötesi yoktur. O alışverişin devamı da siyasetin finansmanıdır.

Ne hazindir, iki yüzlü ahlak, hayatın bütün alanlarında, insan olmanın güzelliklerini yok ediyor. İktidar ilişkileri üreten hiyerarşik toplumlarda, piyasa mantığıyla oluşan sosyal ilişkiler, gösteri ve söz israfından ibaret kalıyor.

Nihayetinde, iyi insanların barınamadığı iki yüzlü ilişkiler ağında sadece kötülük barınabiliyor. Ve gündelik hayatta kötülerin tutunmak için yaptıkları ettikleri, iki yüzlü ahlakı zaruri kılıyor. Dahası bu durum bütün toplumlara sirayet ediyor.

Dünya iki yüzlü ahlakın ve yalanın üzerinde duruyor.