Sonbahar, Kış, İlkbahar ve Yaz..

Ülkem her birini ayrı güzelliklerde yaşar.

Dört bir köşesinde..

Bu sebepledir ki, ülkemden söz edilirken “cennet vatanım” deyimi kullanılır.

Öyle sanıyorum ki, başka dillerde böyle bir “deyim” yoktur…

Eylül bitmek üzere.

Henüz yaz etkisini sürdürüyor.

Sürdürüyor ama..

Artık akşamları dışarıda yani balkonda oturmuyoruz.

Salona çekildik bile..

Gündüzleri montlarımızı giydik.

Yine de doğanın ekseriyetine yeşil hakim. Henüz sarılara dönüşmedi. Ama eli kulağında derler ya.. Sarının da her türlü renkleri doğaya hakim olmaya başlar..

Sonbahar “hüzündür” denir.

Çünkü arkası kış.. Bir de kışın arkası vardır ki “karakış”…

İnsan ömrü gibi..

İlkbaharla başlar ve kış ve takiben karakışla biter..

Bütün mevsimler güzeldir diye yazıma başladım.

Doğrudur.

Ama bir şartı var.

Sağlıklı olunursa..

Yeter mi, yetmez..

Milletçe de mutlu olmak gerek.

Sosyal, siyasal, ekonomik ve hukuksal yönden mutlu olmak. Bütün mesele budur.

İşte o zaman kışa, sonbahara, yaza, ilkbahara da doyum olmaz..

Sonbahar hüzündür demiştim.

Araştırma yapmadım ama güzel şiirlerin belki de çoğu sonbaharda yazılmıştır.

İnsan ömrü gibi.

Geriye bakıldığında, çocukluk, gençlik, olgunluk ve yaşlılık..

Film şeridi gibi…

Doğa da öyle…

Ne demiş şair..

“Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden,

Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak.

Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak”…

Mevsimler, sonbahar, şiir, hüzün ve şair derken sormayı unuttum.

Kılıçdaroğlu sizce aday olacak mı?