Böylesini hiç görmemiştik… 

Ergenlik yıllarından hatırımda kaldı, mahallenin fırlamaları vardı, arıza çıkarmak için bahane ararlardı. Bunlar genellikle ıskalamış, başarısız çocuklardı. Öfke ve şiddet gösterileriyle kendilerine sağladıkları statünün ıskalanmış hayatlarını dengelediğine inanıyorlardı. Bıçkın ve öfkeliydiler. Onlarla iyi geçinmeye çalışırdık.

İşte devleti yönetenlerin son yıllarda hal ve gidişi tam da o mahalle günlerini hatırlatıyor. Ne ki, tırsıp iyi geçinir miyiz, orası meçhul.

Köprülerin altından çok sular aktı… ne o toy gençler kaldı ne o mahalleler…

Lakin, geçtiğimiz günlerde bıçkın bir delikanlı Sezen Aksu’ya posta koydu… Neymiş, Sezen Aksu, Adem ile Havva’ya “cahil” demiş…

Reisleri de demiş ki, Hz. Adem efendimize dil uzatanın dilini koparırız…

Tehditler… Gözaltılar… Sindirme taktikleri…

Centilmenliğin, hakkaniyetin, dürüstlüğün ve aklın gündelik hayattan elini ayağını çektiği bir çağa denk geldik.

Ve bu çağa en iyi ayak uyduranların, dini duyarlılığı suiistimal eden siyasetçiler olduğunu ibretle gördük.

Din, iman, ahlak diyerek oluşturdukları barikatlara çok güveniyorlardı...

Ama barikatlar yıkılmaya başladı, her şey ortalığa saçılıyor.

Devlet yönetmenin ciddiyet ve sorumluluk gerektirdiğini belli ki hiç anlamamışlar. Ciddiyet niyetine surat asmak, sorumluluk gösterisi olarak da “mış” gibi yapmakla yetindiler.

Hasar büyük. Muhtemelen yapılan edilenlerin hesabı verilecek gibi değil. Bu yüzden de çok hırçınlaştılar. Korku dağları bekler…

Sabah akşam muhalefete çemkiren iktidar çevrelerine bakınca insan böyle düşünüyor.  

Fakat asıl korkmaları gereken, milletin içine düştüğü fakr u zaruret ve bu durumun yarattığı öfke olmalı…

Yoksulluğuyla baş edemeyen halk köşeye sıkıştığını fark etmeye başladı… yetmiyor, ne yapsa ne etse yetmiyor...

Korkuyorlar… Korkuyla husumet ekiyorlar…