|
|
Bugün Pazar... Hiç bitmeyen sevgi ve saygıyla... Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü... Bir kez daha... Az bilinen yaşanmış bir öyküyü paylaşalım... Bunu yaparken de... Bu anılar demetinin bugünlere taşınmasını sağlayan… Bürokrat, siyasetçi ve… Çankaya Köşkü’nün o günlerdeki mutemedi Hasan Rıza Soyak ile… “Atatürk ve Unutulmaz Anıları” kitabının yazarları… Ahmet Gürel ile Bülent Türker’i… Saygıyla analım… *** Yıl; 1934… İran Şahı Rıza Pehlevi Türkiye’yi ziyaret ediyor… Birlikte önce İzmir’e ve… Oradan da Balıkesir yoluyla Çanakkale’ye geçiyorlardı… O günlerde… Çanakkale Boğazı’nın belirli bir bölgesi… Askeri alan dışındaydı… Çanakkale’ye yakın Kirazlı’da ise görkemli bir garnizon inşa ediliyordu… Binalarından birinin temel atma töreni ise… İki devlet başkanın ziyaret gününe rastlamıştı… Atatürk o bölgeye gelince… Mevcut kıta’ları ikiye ayırarak… Küçük bir manevra yaptırdı… Konuk İran Şahı’yla birlikte… Üstü açık bir otomobille tatbikatı izleye izleye… Temel atma törenin yapılacağı yere ulaştı… Temele bir kutu içinde… İki devlet başkanı tarafından imzalanmış iyi dilek mektubu yerleştirildi… Ve özel dakikalarda… Çok ilginç bir gelişme yaşandı… *** Otomobilde… Atatürk solda oturuyor ve temel atılan yeri görüyordu… Manevranın sonucunu… Sağında oturan İran Şahı’na anlatıyordu… Birden, gözüne bir ayrıntı ilişti… Ayakları bağlanmış kurbanlık bir koyunun… Yatırılıp, adanmak üzere olduğunu gördü… Her şey iki saniye içinde oldu… Atatürk… “Durunuz…” diye bağırdı… Açıklamasını bitirdikten sonra başını sağa çevirdi ve… “Şimdi yapacağınızı yapın!” dedi… Konuk İran Şahı… Yaşadığı derin şaşkınlığı gizleyemedi… Atatürk’e döndü ve… Tam, “Gazi hazretleri…” diye söze başlıyordu ki… Atatürk, konuğunun ne demek istediğini anlamıştı… Araya girdi: “Evet, ben kana bakamam! Bir tavuğun bile kesilmesine bakamam…” İran Şahı, yine söze girdi: “Fakat savaş meydanlarında çok bulundunuz…” Ulu Önder, bekliyordu bu şaşırtan ifadeyi… Cevap şöyle geldi: “Ha… O başka sorun… Öyle yerlerde şehitlerin üzerinden atlayarak giderim…” Ve, üstüne basa basa tekrar etti: “O, bambaşka bir iştir…” Nokta…