Bir ezgi ne çok şey hatırlatır insana, işitsel hafıza diyip kestirip atarsın seni eskilere taşımasına engel olamadan. Duyduğun anda duygular şahlanır, tuhaf iniş çıkışlar yaşanır kalpte, beyinde, göğsünde açıklamadığın. Yutkunursun. Nefesin kesilir, gözün yaşlanır ruhun ayaklanır. Histir gelir geçer sanırsın da anlayamazsın vücudunun neden şahlandığını.

Kelimelerin yetersiz olduğu durumlarda değil her zaman devrede olur ezgiler. Tek tek çıkarlar su yüzüne, anlayamazsın seni nasıl derinlere çekeceğini dalar gidersin notaların tüneline. Kaybolursun geçmişte, hapsolursun şimdide, çekip çıkaramazsın kendini saplanır kalırsın işte anda ama hüzünlü ama kederden ama gözün yaşlı…

Müzik ruhunu besler mi gerçekten?

Müzik atamadığınız çığlık, söyleyemediğiniz sözler, bir türlü anlatamadığınız hisler değil midir?

Müzik yalnız gecelerine eşlik eder, yalnız koşularına eşlik eder, yalnız kitaba eşlik eder. Müzik yalnızlığımızı yüzümüze vurmadan yalnızlığımızı unutturur. Müzik dinlemeyi insana tercih etmemizin sebebi kendimizi duymaktır. Kendimize kulak vermek, haykırışlarımıza yanıt aramaktır. Hatırlamak istediğin duyguları da canlandırıverir bazen. Mümkünse ileri tuşuna basarsın ya da başka kanala geçiverirsin üzerini toprakla örttüğün hislerin ayaklanmasına meydan vermek istemezsin.

Müzik hayatın akışıdır aslında, kimi zaman oyun havasıdır kimi zaman uzun havadır. İnişler çıkışlar, aksak ritimler dört dörtlükler arasında gidip geldiğin bir yolculuktur. Alkış tuttuğun anlarla, kaçırdığın ritmin ahengidir, arasında sıkışıp kaldığın hüzzamdır.

Mitolojiye göre Zeus’un kızları sayılan dokuz peri kızına ‘Mousa’ (Müz) adı verilirmiş. Eski Yunanlılar bu peri kızlarının tüm dünya güzelliklerini ve ahengini düzenlemekle görevli olduklarına inanırlarmış. O yüzden bugün hemen hemen her dilde kullanılagelmiş olan ‘müzik’ veya ‘musiki’ kelimesinin bu ‘müz’ kökünden geldiği kabul edilmiş.

Müzik dört bin yıldan beri çeşitli kültürlerde hastaları tedavi etmek amacıyla kullanılmış. Eski Yunan mitolojisinde güzel lir çalmasıyla tanınan Apollon, hem müziğin hem de hekimliğin Tanrısı sayılmış ve lir çalarak insanların sıkıntılarını gidermiş.

Filozof ve Matematikçi Pisagor, umutsuzluğa düşen kimseleri veya çabuk öfkelenen hastaları belirli melodilerle tedavi edebilme imkânını araştırmış. Seslerin harmonisinin vücuttaki harmoninin bozulduğu durumlarda en etkili deva olduğuna inanmış kendisi.

Her canlının, dolayısıyla ruhun da bir sesi, bir frekansı var düşüncesiyle şarkı ritim ve büyü yoluyla ruhların sesine ulaşmaya çalışan Şamanlar, hastalığa sebep olan kötü ruhların, hastaların bedenini terk etmesi için büyü yaparlarmış. Şamanlar ritim, müzik ve dansın etkisiyle insanları çeker, onları hipnotize eder ve şifa dağıtırlarmış. Hastalıkların tedavisinde söylenen şarkılar, çalınan müzik, ritim ve yakılan tütsüler hep kötü ruhları kovmak içinmiş. Yani hastalığı kovmak içinmiş tüm o çaba…

Sadece kalbimizin, ruhumuzun bir ritmi var sananlar!

Etrafınızdaki her şeye bir kulak kabartsanıza.

Yağmurun sesi, böceğin altı ayağının ritmi, örümceğin ağ örerken çıkardığı sesi, toprağın sürülme sesi, rüzgârın ritmi, denizin dalga dizemi, kuşların melodisi, kayığın fışfışı, kalemin kâğıt üzerinde çıkardığı melodisi, ateşin tısı, yemeğin tıkırtısı, yaprakların hışırtısı, gecenin yırtıcı esi bile bir şarkı değil mi duyana, kulak verene, dinleyene?

İşte bütün varlıkların bir melodisi bir ritmi bir armonisi var duymak isteyene.

Müzik susmaz isteyene!

Ruhun tınısı ama ıslıkta ama çığlıkta bulur sesini.

Müzik susmaz ritim durmaz açlıkta susuzlukta savaşta hastalıkta varlıkta yoklukta…

Duymasını bilene.