|
|
Müteahhit istiyor… Sanayici istiyor… İşadamı istiyor… Doktorlar istiyor… Avukatlar istiyor… Oda başkanları istiyor… Sivil toplum örgütlerinin liderleri istiyor… Sendikacılar istiyor… Şarkıcılar, türkücüler istiyor… Hatta futbolcular istiyor… Şaka değil… Yasa değiştiği için… Lise son sınıf öğrencileri istiyor… Çorbacı istiyor… Simitçi, kahveci, gazozcu istiyor… Ne ilginçtir, magazin dünyasının tanınmış simalarından… "Sisi" lakaplı Seyhan Soylu bile vekil olmak istedi… Kuşkusuz… Herkesin milletvekili olabilme gerekçeleri farklı farklıdır… Ancak ortak payda “millete hizmet” etmektir… *** Buradan yola çıkarak… 24 Haziran virajında… Milletvekili olmak için herkes sıraya girdi… Şu arzu ve iştiha bakın ki… 20 gün önce… Yüksek Seçim Kurulu… “Tamam artık, kapılar kapanıyor” dediğinde… Milletvekili aday adayı olabilmek adına… AK Parti’ye 7 bin 329 kişi… MHP’ye 1.815 kişi… CHP’ye 1.519 kişi… İYİ Parti’ye 2 bin 800 kişi… Başvuru yaptı… Ayrıca… Saadet, Vatan, Büyük Birlik Partisi, Demokrat Parti ve HDP için kaç aday adayı istekli oldu, sayısını ben bile bilmiyorum… Ancak, bi’şi çok dikkatimi çekti… Gazeteciler neden milletvekili olmak istiyor? Hani, müteahhit ister anlarım… Vatandaşın sesi(!) olmak arzusundadır… Bu istek, doktor ve avukat için de geçerlidir… Ama gazeteci deyince… Biraz şaşırıyorum… Mesela, 1 Kasım 2015 seçimlerinde… TBMM’ye 24 gazeteci-yazar girmiş… Bu sayı, TBMM’de vekillik görevi yapan her 25 kişiden biri demektir… 24 Haziran’da bu sayı kaç olur; Allah bilir! *** Gazetecilik, bir faaliyettir… Profesyonel olarak yapılınca da bir meslek… Bunu icra edenlere de gazeteci denir… Bir olayın haber haline getirilip kitlelere iletilmesidir gazetecilik… Yani her daim halkla iç içe… Halkın dili, sesi, gözü-kulağı… Üstelik malzemesi de doğrudan vatandaş… Bazen gazetedeki köşesinden, bazen bir habere açtığı başlıkla, kimi zaman televizyon ekranında, çoğu kez de sosyal medyadan… Peki… Milletvekili kimdir? Mevcut Anayasa’ya göre… TBMM’deki halkın temsilcisi… Meclis’e giden gazeteci vekil ne yapacak? Halkın sesi olacak… Ya bağlı olduğu siyasi partinin lideri? Tabii ki, önce onun isteği, dileği ya da talimatı… Gazeteci mesleğini yaparken… Hiç olmazsa… Ya genel yayın yönetmenine… Ya da patrona sorumludur… Önüne duvar çekilmezse “zıpkın” gibi olur… Alkış alır, dua alır… Ya Parlamentoya gidince… İşte o zaman bir siyasi partinin ceketine giyen… Bir “taraftar kalemşör” olmuyor mu? Yoksa oralarda… Daha mı hür, daha mı bağımsız olacağını düşünüyor? Vekil olmak yerine… Mesleğini icra etmeyi sürdürse… İzmir’in arızalı yolunu, trafik çilesini, 4.5 milyonluk kentin neden statsız kaldığını… Yazsa… Memleketine daha faydalı olmaz mı? *** Zaten… Şu sıralarda yok “yandaş” yok “candaş” filan diye diye… Yapıştırılan yaftalarla… Yolundaki dikenler ne kadar acıtsa da… Gazi Meclis’in çatısı altında… Siyasete fazla bulaşmayan… “Altın bilezik” bir mesleğimiz vardı… O da gümbürtüye gitti… Gerçek gazetecilik yapmak için kan-ter içinde kalırken… Gerçek vekillik yapmak ne ölçüde mümkün olacak? TBMM’de bizi temsil eden tüm meslektaşlarıma… Milletvekili olmak için can atan tüm gazetecilere… Hayırlı muvaffakiyetler dilerim… Sonsöz: “Bir gazeteci ile konuştuğunda unutma ki, son söz daime onlar söyler… / Beaumont…”