Geçtiğimiz haftanın gündemine düşen haberlere bakınca …
Köşe yazısı olabilecek, üzerinde durulacak ne çok konu var diyordum…
Euroleague’da iki defa üstüste şampiyon olan Anadolu Efes Basketbol takımımız…
Şampiyonlar Ligi süper finalinde, beşinci kez şampiyon olan Vakıfbank Kadın Voleybol Takımımız…
Dünya Kadınlar Boks Şampiyonasında takım halinde elde ettikleri şampiyonlukları ile…
Tarih yazan kadınlarımız… Şaha kalkan milli duygularımız …
Türk milletine yaşatılan bu onur ve gurur duygularını yüreğimizin en derininde hissetmeye kalmadan…
Üzerine kor ateşler düşen yuvalar…Terörle mücadelede bu toprakların bütünlüğü için şehit düşen beş evladımız…
Yine ileriki bir tarihe ertelenen, Çorlu tren kazası davası..
Yakınlarını kaybedenlerin, dört yıldır göklere yükselen isyan dolu feryatları…
Siyasi çekişmeler… Parti mitingleri derken…
Kılıçdaroğlu’nun gündeme damga vuran açıklamaları… Ve gittikçe artan şaşkınlıklarımız…
***
Devam eden hayatın içinde… Market alışverişinde yükseliveren bir erkek sesi duyuyorum…
“Yazık bize” diye bağırıyordu manav reyonundaki beyefendi: “Yazıklar olsun bize!”
Orta yaşın üzerindeki yıllarını, refah içinde yaşaması gereken bu vatandaşımız…
Elindeki sebze ve meyve poşetlerinin birkaçını tekrar tezgahın üzerine hızla bırakırken…
Omuzlarında taşıdığı yılların yükü ile… Adım atmakta zorlanarak kasaya doğru yöneliyor
Ve… Büyük bir umutsuzluk içinde biteviye  söyleniyordu:

“Biz nasıl bu hale geldik? Ne oldu bize? Yazıklar olsun bize!”
***
Kulağımdan gitmeyen, bu serzeniş cümlelerinin içine yerleşmiş…
Soru sorma ve özeleştiri yapma arasındaki o ince çizgide dolanıp duruyordum…
Sahi… Biz bu mümbit toprakların üzerinde yaşarken…
Kendi kendine yetemeyen… Vatandaşını doyuramayan bir ülke haline nasıl geldik?…
Tarım arazilerimiz nasıl yok oldu, nasıl  paramız pul oldu? 
Nasıl kaçtı betimiz bereketimiz? Nasıl tükeniverdi geleceğe dair bütün ümitlerimiz?
Ne acıdır ki; son yıllarda en tepeden en aşağıya…Gittikçe artan bir hızla…
Her kademede, her sınıfta var olan… Kural tanımaz, adab-ı muaşeret / usul erkân bilmez..
Adam sendeci bir toplumun inşa ettiği… Dört bir yanımızı saran yalan, dolan, talan…
Hiç istemesek de… Hayatımıza, bugünlerimize ve de yarınlarımıza hükmeder oldu...
***                                                 
Kazandığı her kuruşun vergisini devletine ödeyen…
Haksızlık, hukuksuzluk, adaletsizlik ve yoksullukla savaşarak…
Ayakta kalma mücadelesi veren… Memleketim insanını gördükçe…    
Hiç günahsız yavruların ipotek altına alınmış geleceğini düşündükçe…
Akıl tutulması yaşıyorum... Acıdıkça acıyor içim...   
Kalbim sıkışıyor, nefessiz ve havasız kalmışcasına boğuluyorum…
Temiz havaya ihtiyacım var… Atıyorum kendimi floresan ışıklarının aydınlattığı marketten dışarı…                                 
Güneş ışıkları gözlerimi kamaştırıyor, gökyüzü masmavi, pırıl pırıl ...
Bu cennet vatanın havasını ciğerlerime doldururken...
Acı içinde mırıldanıyorum… Yazık oldu bize…
Dünyadan bihaber kundaktaki bebekler,
Umutları tükenmiş, hayal kurmayı unutmuş gençler…
Ülkenin geleceğini tüm ağırlığı ile omuzlarına yüklenenler… Çok yazık oldu hepimize…
***
Bu zor günlerin inşaasına bir tek tuğla koymuş her kim varsa…
Muhalefet mi? İktidar mı? Seçen mi, seçilen mi?
Liyakatı göz aradı ederek… Görev alanlar mı, görev verenler mi?
Kural tanımaz bir anlayışla, kuralsızlığı kural yapanlar mı?
Hukuksuzluğu normalleştirenler mi, normalleşmesine göz yumanlar mı?
Suçlu kim?  O’cular mı? Bu’cular mı? Şu’cular mı?..
Sahi bu güzel memleketin bu hale gelmesinde suçu olmayan var mı?
Kısacası… Bir şarkının sözlerindeki gibi… Masum değiliz hiçbirimiz.…
Bir kalemde… Sorgusuz sualsiz… Andımızdan geri dönüverip de…
Küçükleri korumanın, büyükleri saymanın, yurdu ve milleti özünden çok sevmenin…
Derinlikli anlamını… Lügatlarımızdan ve hayatlarımızdan çıkarmayı göze alarak…
Ecdadın armağan ettiği; vatan / millet şuurunu umarsızca yok ederek..
Tarım ekonomisine sırtımızı dönüp, yüzümüzü metropollere çevirerek…
Yoksulluk sınırındaki ülkeler sıralamasında… Ön sıralarda yer alıyorsak…
Ve… Eğer… Söylenecek bir tek söz kaldıysa geriye …
Evinin nafakasını temin etmek ve ay sonunu getirebilmek için zorlanan…
Harcadığı her kuruşun hesabını kere kere düşünen…
Vatandaşın haykırışı ile: “Yazık oldu bize… Yazıklar olsun hepimize!”