Bugün Pazar...

Hiç bitmeyen sevgi ve saygıyla...

Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü...

Bir kez daha...

Az bilinen özel bir anıyı paylaşalım...

Bunu yaparken de...

“Çankaya” kitabının yazarı Falih Rıfkı Atay’ı…

Saygıyla analım...

***

Her evliliğin bir “altın” kuralı vardır…

“Birbirinizi kırıp-dökmeyeceksiniz…”

Birbirinize sinirlenip, abidik-gubidik şeyler yapmayacaksınız…

***

Böyle bir girişten sonra…

“Zaman Tüneli”ne dalalım ve Ulu Önder Atatürk ile 1000 gün evli kalan İzmirli Latife Hanım’la yaşadığı bir olayı anlatalım…

Olayı bire bir yaşayan…

Usta kalem Falih Rıfkı Atay anlatıyor…

Bu arada…

Yazının orijinalindeki başlığının…

“Gaf” olduğunu da hatırlatalım …

***

Bir akşam yine eski köşkte toplanmıştık… Birkaç bayan misafir de vardı… Biri de Latife Hanım’dı… Misafirlerine tek tek ne içmek istediklerini soruyor, garsona emir veriyordu… Sıra Şükrü Saracoğlu’na geldi… (Burada bir parantez açalım… Saracoğlu, İzmir’in Ödemiş İlçesi’ndendi… Mülkiye mezunuydu, Ödemiş’te belediye başkanlığı yapmıştı… 1923’te İzmir mebusu olarak TBMM’ye girmişti… 1938 – 1942 arasında Dışişleri Bakanlığı, 1942-1946 arasında Başbakanlık, 1948-1950 arasında da TBMM Başkanlığı yaptı… Fenerbahçe başkanlığı da yaptı) Saraçoğlu pek içki içmezdi… Birden, “Ben şampanya isterim…” dedi…

Misafirlerinin mutluluğunu pek kibarca her şeyin üstünde tutan Atatürk garsona, “Beyefendiye şampanya getiriniz” dedi… Nedense ev sahipliğini fazlaca üstüne alan Latife Hanım, garsona “Getirme, hatır için söylemiştir…” kabilinden işaret etmiş…

İçkiler geliyor, ancak Saracoğlu, “Şampanyamı isterim…” diye tekrarlıyordu… Tatlı sohbetlerine başlamak için acele eden Atatürk, “Canım beyefendinin şampanyasını getirseniz a…” diye garsona biraz sertçe bağırdı… Latife Hanım, yanında oturduğu Saracoğlu’na, kimseye işittirmeyecek bir sesle, “Eskiden beri hep şampanya mı içerdiniz?” demesin mi? Demesi bir şey değil; pek hassas olan Atatürk bunu duymasın mı?

Saracoğlu bir saracın oğluydu… Atatürk de nihayet bir gümrükçünün! Kıpkırmızı kesilen Atatürk, Latife Hanım’a elinde olmadan şöyle seslendi:

“Hanımefendi; siz bu centilmenlerle bir mecliste bulunmaya layık değilsiniz…”

Bu sözden haklı olarak alınan Latife Hanım, ayağa kalktı ve çekildi… Ortam buz gibi olmuştu… Atatürk yüzünü asmış, kimse ses çıkarmıyordu… Ölüm sessizliği denen şeydi bu… İşte o sırada, Nuri Conker’in, şarkı söylemek için boğazını hazırlıyormuş gibi öksürdüğü işitildi… Hepimiz O’na baktık… Pek ciddi bir şekilde, “La hayre fi hine ve la büdde min hünne…” dedi… Atatürk, başını kaldırdı; “Nedir o?” diye sordu… Conker, hiçbir şey olmamış gibi, “Yani efendim, Onlardan hayır yoktur; fakat lüzumludurlar… Hanımefendilerimiz için söylenmiştir…” deyiverdi…

Bayanlar bile güldüler…

Kasvetli hava dağılmıştı…

Sonsöz: “İyi bir kadın erkeği etkiler, zeki bir kadın ilgi uyandırır, güzel bir kadın büyüler, anlayışlı bir kadın ise, O erkeğe sahip olur… / Anonim…”