İşçi sınıfı ve sınıf mücadelesi, günümüz dünyasında ne ifade ediyor?

Sibernetik yapay zekâ ile üretimde yeni bir çığır açıldı. Otomasyon, robot üretim ve nihayet yapay zekâ ile üretimde iş gücünün tanımı değişti. Hizmet sektörü hakeza hızla dijitalleşiyor. İnsansız üretim, emeğin yeniden tanımlanmasını gerektiriyor.İşçi sınıfının üretimden gelen gücü ortadan kalktı.

Siber üretim, istihdam politikalarının çökmesine yol açarken değişen toplum devletin yeniden örgütlenmesini bekliyor.

Sistemin dengeye dönme ihtimali yok. Ve bu daha başlangıç.

Dijital devrim bir ütopya değil, yürüyen gerçeğin ta kendisi. Proletarya,sınıf olmaözelliğini hızla kaybediyor. Prekarya gibi adlar verilmekle birlikte, yeni bir sınıf mı ortaya çıkacak, yeni sosyoloji neye benzeyecek henüz çok fazla bilinmiyor. “Kent Yoksulluğu” başlığı altında butartışma sürüyor.

Neo liberal dönemde toplum hibe ekonomisiyle buluştu.Hibe ve sadakayla yoksulların hayatta kalması sağlanıyor. Benzeri uygulamalardan yola çıkarak yeni toplumun devlet organizasyonunu oluşturuyorlar. “Evrensel gelir hakkı” ve benzeri uygulamalarla yeni toplum hukukunun inşası için çalışmalar yapılıyor.

Gelişmelerin ortaya koyduğu gerçek, insanlık için çok umut kırıcı; “Efendi-Gönüllü Köle düzeni” kuruluyor olması kuvvetle muhtemel.

Hal böyle iken, olan biteni hiç umursamadan yoluna devam eden siyasal partilerin zavallı çaresizliği çok düşündürücüdür. Bilgiden ödleri kopuyor. Bilgi çağına uğramamış gibiler. Geçen yüzyıldan akıllarında bölük pörçük ne kaldıysa onunla durumu idare ediyorlar.

Piyasa ekonomisi yolun sonuna geldi. Paranın, mülkiyetin, emeğin, üretimin, tüketiminyeniden tanımlanacağı koşullar ortaya çıktı. Yeni toplum yolda. Devlet yeniden yapılandırılacak.

Gelin görün ki siyasetçiler durumun farkında değil veya farkına varmak işine gelmiyor. Mesela, propaganda yapan solcu siyasetçi; “Emek en yüce değer. Yaşasın işçi sınıfı! Yaşasın emekçiler!” diye yırtınıyor.

Yapay zekâ tarafından yönetilen yeni hayat, akıllı sistemler kapımızı çalıyor. Ne ki siyasetçi kapı duvar.

İşçi sınıfı toplumdan elini ayağını çekiyor. Orta sınıf yoksul bir kitleye dönüşüyor. Bir çağ kapanıyor. Yeni dünya düzeni kuruluyor. Çağ değiştiren bu “küçük ayrıntı”nedense siyasetçiyi ilgilendirmiyor.

Çapsız muktedirlerin iktidar nimetlerine uzanmak için örgütlendikleri siyasal partiler, insanlıkhayrına işler yapmıyor.

Uzun sözün kısası, işçi sınıfı tarih sahnesinden çekiliyor.Siyaset ise yeni sosyolojiden bi haber yoluna devam ediyor.