“Bodur Şubat” geldi, çattı…

“Sevgililer Günü” heyecanı başladı…

Acayip sulu gözlü bir aşık olarak…

Şahsen, O güne oldum olası karşıyım…

Neden karşıyım, anlatacağım ama…

Önce…

Hayatında sevgilisi olan ya da olmayan herkes için…

“Derin anlamı” olduğu iddia edilen…

Şu “Uluslararası Sevgililer Günü Aldatmacası”nın derin tarihine bi’bakalım…

***

Efendim, “Sevgililer Günü”nün başlangıcı…

Roma İmparatorluğu’na kadar uzanıyor…

Fi tarihinde…

Milat’tan sonra üçüncü yüzyılda…

Roma’yı, acımasız, taş kalpli imparator İkinci Claudius yönetiyormuş…

Savaş gidecek asker bulamayınca…

Roma’da genç erkeklerin evlenmelerini yasaklamış…

Dönemin papazlarından Aziz Valantine de…

“Aşkın önüne geçilmez…” diyerek…

Kalpleri birbiri için atan sevgilileri gizli gizli evlendiriyormuş…

Zalim imparator bunu öğrenince Aziz Valantine’i cezalandırmaya karar vermiş…

Zavallı papazı zindana atmışlar…

Aziz Valantine “aşk perisi” ya…

Zindanda da rahat durmamış…

Gardiyanın kızına aşık olmuş…

Sopa ile dövülerek öldürülme cezasına çarptırılmış…

O da, Azrail’le buluşmaya giderken bile…

Milat’tan sonra 270 yılının 14 Şubat’ında…

Gardiyanın kızına, sonu “Seni seviyorum… Senin Valantine’in…” satırlarıyla biten bir aşk mektup bırakmış…

Ve; o gün bugündür…

Dünya 14 Şubat’ı “Sevgililer Günü” olarak kutluyor…

***

Kutlansın…

Kutlanmasın demiyorum…

Ancak…

“Sevgililer Günü” eğer…

Aşk dediğimiz büyülü sözcüğün…

Varlığını ve dahi gücünü kanıtlamak ise…

İlle de “hediye almanın” gereği var mı?

“E, hediyelik sektörü yaşamasın mı kardeşim?” demeyin gari…

“Yaşamasın…” diyen var mı?

Aşk, dediğiniz bir günlük mü?

Sevdiğiniz kıza…

İçinizden bir hediye almak geliyorsa…

İlle de “14 Şubat”ı beklemek zorunda değilsiniz ki…

Cebiniz-cüzdanınız müsaitse…

Tanıştığınız günün sene-i devriyesinde…

Ya da evlilik yıldönümünde…

O hediyeyi alabilirsiniz…

***

Elin Papazı, bilmem kaç yüzyıl önce…

Cellada giderken bile aşık olduğu gardiyanın kızına…

“Seni seviyorum…” mektubu bıraktı diye…

Biricik sevgilinize veya evdeki hanım sultana…

Sanki…

365 gün, her saat her dakika O’nu düşündüğünüzü…

Onsuz yapamayacağınızı…

Hayatınızı, halı gibi O’nun ayakları altına serdiğinizi…

Bi’daha kanıtlamak zorunda kaldığınızı düşünüp…

Mutlaka hediye mi almak zorundasınız?

***

Hani bazen erkekler birbirine sorar ya…

“Hayatında biri var mı?” diye…

Sen de cevap verirsin, aşk’ın derinliklerine dalarak:

“Hayatımda biri yok… Asıl, birinde hayatım var!”

Şimdi böyle diyen bir erkek…

14 Şubat’ta o kadına hediye alsa ne yazar, almasa ne yazar!

***

“Yok, ille de ben bu günün hakkını vermek istiyorum…” diyorsanız…

…Ve dahi, gözünüz yiyorsa…

Boşverin o “büyük aşkınızdan sonra en çok sevdiğiniz” arabanızın lastiklerini değiştirmeyi…

“Tek taş” yakışır vallahi…

Ne diyebilirim ki?

***

Bu arada…

Dünyanın gelmiş geçmiş en “abuk” sevgililer günü mesajını sizler için arayıp buldum… Ama tavsiye ederim, aşağıdaki bu mesajı 14 Şubat sabahı büyük aşkınıza Cep’ten atıp, O’nu güldürmeyin…

Sonsöz: “Sana bahçeden gül değil, güneşten atom koparıp getirmek istiyorum… Ama kalbim gibi ellerin yanar diye korkuyorum…