Çoook keyiflisiniz, çoook

belli

eğleniyorsunuz,

dostlar, kahkaha ve bilimum

sultan sofrasında.

Elleriniz kocaman, dudaklarınız iri,

evleriniz muhteşem, taş

tıpkı kapleriniz gibi.

Çoook şen görünüyorsunuz,

neş’eli, vakar

bahçelerde meyva ağaçlarınız da

var

ağaçlarınız pek güzel

pek heybetli.

Yalnız, dallarına

salıncak kurmadıktan sonra,

yalın ayaklı çocuklar

sallanıp kahkaha atmadıkça,

sofranızda

çingeneler bağdaş kurup

gül açmadıkça,

sazlar

içli hicran şarkıları

çalıp

dağ türküleri yakmadıkça,

Sizinkisi de zor olmalı

epey güç olmalı,

soytarıların,

avuttuğu yalnız kıralların

sahte kahkahalarındaki

eğretiyle sırıtmak.

Bir tek çocuğun

düşlerine salıncak

kuramayan ağaçların

kahrıyla yaşlanmak,

Üstüne üstlük

bir yaralı gönlü dahi

okşamadan

hayatı ıskalamak...

Sizin hayatlarınız da çook

iç sıkıcı olmalı çoook,

iç bulantısı veren yapmacık

pozlarınızdaki kadar.

Bunca savaş, ölüm ve ihanete rağmen hala mutluluk pozları veren duyarsız ve umarsızlara!