Bazen bir resim, bir söz, bir şarkı götürür sizi çok uzaklara...

Bazen sandıkta sakladığınız oyalı bir mendile akıtmak istersiniz gözyaşlarınızı...

Aileden kalma yaldızı çıkmış bir fincanda içerken kahvenizi...

En koyu sohbetleri yaparsınız kaybettiklerinizle..

Ya da, bir koku alır götürüverir sizi yıllar yıllar öncesine...

Bugün bayram... Kim bilir; bu yaşadığım kaçıncı bayram sabahı?

Burnumda, beni geçmişe uçuruveren... Buram buram bir tarçın kokusu...

Duyusal hafızamdaki kayıtları seriverdi gözlerimin önüne... 

Kurban bayramı telaşlarının yaşandığı, çocukluk yıllarım çok gerilerde kaldı...

Gördüklerim, yaşadıklarım bir film şeridi...

Geriye sar sarabilirsen! Tekrarı mümkün değil...

O unutulmaya yüz tutmuş bayram adetleri...

Tadları damağımda… Kokuları burnumda kalan İzmir lezzetleri.

***

Soğuk kış günlerine denk gelirdi çocukluğumun bayramları, o bolluk bereket yıllarında...

Kurban bayramının birinci günü... Evin içinde bir koşuşturma, bir telaş…

Nasıl da sabırsızlanırdım bayramlıklarımı bir an önce giyebilmek için...

Fakat... Zinhar! Bayramlıklar ilk günden giyilemezdi...

Çünkü.. Bayramın birinci günü; genellikle ne kimseye gidilir, ne de kimseler gelirdi...

Telaşe bayramı derlerdi, kurban bayramına... O yüzden de dört gün ya.

Günler öncesinden başlardı, o hummalı faaliyet...

Bileyiciye götürülen; bıçak, satır gibi bilcümle edevat...

Senede bir gün, kilerden ortaya çıkıveren masat...

Kalaycıya gönderilip; pırıl pırıl parlayarak geri gelen kazan, tencere, tava, kuşane, sahan

Turgutlu’dan (Kasaba) aylar öncesinden getirtilen bir çuval mangal kömürü...

Maltızla ve mangalla buluşuveren; ateşle duman...

Ev halkı arasında ise hiyerarşik yapıya göre hazırlanmış olan görev taksimi...

Mutlak surette, et dağıtmaktı çocukların işi...

Bir rabarbayı andıran, fikir beyanatları...

“Kasap da pek maharetli imiş / Yok yok bu seneki pek acemiymiş...

Kasabın eli ne de ağırmış / sağolsun, eli de pek çabukmuş...

Kurbanın kaçta kaçı dağıtılmalıymış?

Hangi koyunun eti fazlaymış, kuyrukluymuş, kuyruksuzmuş, yağlı ya da yağsızmış” gibi.

Hava soğuk mu soğuk... Sıcacık odalarda, içimizi ısıtıveren işkembe çorbası...

Neşe içinde oturulan, o kalabalık bayram sofraları...

İşkembe dolması, kavurma, kumbar, sura dolması...

Bayramın olmazsa olmazı... Mutlaka yapılan gerdan tatlısı...

Ah... Kokusu burnumda tüten, unutulan o muhteşem lezzet...

Osmanlı mutfağından... Evliya Çelebi’nin sözünü ettiği...

Kurban bayramlarının vazgeçilmez ritüeli…