Bugün Pazar...

Hiç bitmeyen sevgi ve saygıyla...

Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü...

Bir kez daha...

Az bilinen yaşanmış öykülerden birini paylaşalım...

Bunu yaparken de...

Bu anılar demetinin bugünlere taşınmasını sağlayan…

Herkesi saygıyla analım…

***

Tarihçiler şöyle der:

“Çanakkale savaştan öte bir Cehennem’di...”

Yeri yüzünün...

Gelmiş, geçmiş en korkunç kara ve deniz savaşları...

O bölgede cereyan etti...

Deniz savaşları 19 Şubat 1915’te...

Kara savaşları ise 25 Nisan 1915’te başladı...

Topu topu bir yıl sürdü...

Kayıplar korkunçtu...

Türkiye’nin acı hanesinde şunlar yazıyordu:

57 bini şehit... 21 bini hastalıktan ölüm... 10 bini kayıp... 100 bini yaralı...  64bini hasta olmak üzere toplam kaybımız 252 bindi... Karşımızdaki itilaf devletlerinin zayiatını da yaklaşık 250 bini kişi olarak kayıtlara geçti...

İnanılır gibi değil; gerçek...

Bu yaşlı dünyadan...

109 yıl önce...

Bir yılda “yarım milyon” genç göçtü, gitti...

O tarihte dünya nüfusu “1 milyar 800 milyon” civarındaydı...

Bugün...

O rakam, “8 milyar 100 milyon”...

Bir asır öncesinin “yarım milyon” can kaybı...

İnanılmaz bir rakamdı o günlerde...

Savaş...

İşte böyle bir canavardı!

***

Aradan yıllar geçti...

Gazi Mustafa Kemal Atatürk...

Çanakkale Savaşları’nı hiç unutmadı; ulusuna hep hatırlattı...

Ancaaak...

Karşı tarafın “acılı anneleri”ni de aklından çıkaramadı...

Nitekim...

Dünya üstünde...

Muazzam bir savaştan galip çıkmış bir liderin bile yapmadığı...

Bir güzelliği tarihe mal ederek...

Tüm uluslara örnek oldu...

Çanakkale Savaşları’nda hayatını kaybeden...

Avustralyalı askerlerin tamamının annelerine...

Birer mektup gönderdi...

Bunu yapmak için...

Neredeyse 17-18 yıl bekledi...

Takvimler...

1934’ü gösterirken...

Çanakkale topraklarında ruhunu teslim eden...

Tüm Anzak askerlerinin annelerine...

Bizzat yazdığı...

Birer mektup gönderdi...

Ülkesini işgale gelen düşman askerleri için...

En kalbi duygularını o mektuplara yansıttı...

İşte, o mektup:

***
“Uzak memleketin toprakları üstünde kanlarını döken kahramanlar; burada dost bir vatanın toprağındasınız... Huzur ve sükun içinde uyuyunuz... Sizler Mehmetçiklerle yan yana, koyun koyunasınız... Uzak diyarlardan evlatlarını harbe gönderen analar; gözyaşlarınızı dindiriniz, evlatlarınız bağrımızdadır... Huzur içindedirler ve huzur içinde rahat rahat uyuyacaklardır... Bu toprakta canlarını verdikten sonra artık bizim evlatlarımız olmuşlardır... / Gazi Mustafa Kemal Atatürk – 1934”

***

Bitiriyoruz...

Neyle?

O mektuba cevap veren belki binlerce Avustralyalı anne adına...

Hayatını Gelibolu’da yitiren...

Gencecik bir Anzak askerinin annesi...

Bakın...

Ulu Önder Atatürk’e nasıl karşılık vermiş:

“Majesteleri...

Gelibolu topraklarında yitirdiğimiz evlatlarımızın acısını...

Alicenap sözleriniz hafifletti; gözyaşlarımız dindi...

Bir anne olarak bana, bir güzel teselli bahşettiniz...

Yavrularımızın sonsuz uykularında..

Huzur içinde dinlendiklerinden hiç kuşkumuz kalmadı...

Majesteleri kabul buyururlarsa bizler de kendilerine Ata demek istiyoruz...

Çünkü, yavrularımızın mezarları başında söylediğiniz sözler...

Ancak bir öz babanın sözleri gibi yüce ve ilahi...

Evlatlarımızı bir baba gibi kucaklayan büyük Ata’ya tüm analar adına şükran, sevgi, saygıyla…”

Nokta...

Hamiş: Tarihçi - Yazar Prof. Dr. İlber Ortaylı, Çanakkale'de büyük bir zafer kazanıldığını ve “Çanakkale geçilmez” sözünün Britanya Genelkurmayı tarafından söylendiğini belirterek, "Asrın en büyük zırhlılarıyla Çanakkale geçilemedi, yenildiler... Türkler direndi... Üstüne kara harbine girdiler... Kara harbinde ise bir kez daha yenildiler” dedi...

Sonsöz: Sadece bizim değil, herkesin "Ata"sı... Bir dünya lideri... Arap kadınları bile ona “Ata Şark” demiş, milleti ise bir asırdır “Atatürk” diye anıyor... Ve bir lider düşünü ki, tüm dünya ona “Ata” diyor... / Anonim...