Bugün Pazar...

Hiç bitmeyen sevgi ve saygıyla...

Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü...

Bir kez daha...

Az bilinen yaşanmış bir öyküyü paylaşalım...

Bunu yaparken de...

Bu özel anıyı derleyerek günümüze taşıyan Muhterem Erenli’yi…

Ve…

“Büyük Atatürk’ten Küçük Öyküler”

Kitabının yazarı Süleyman Bulut’u…

Saygıyla analım...

***

Bir yaz günüydü…

İstanbul Florya’daki Deniz Köşkü’nün…

Proje çalışmaları yapılıyordu…

Kadim dostlarından biri…

Atatürk’e sordu:

“Paşam, Selanik’te doğup büyüdünüz… Hiç denize girdiniz mi?”

Gazi Paşa, gülümseyerek cevap verdi:

“Aman çocuğum… O zaman, soyunup denize girmek ne demek?”

***

İşte, bu deniz özlemi yüzünden…

Florya’da bir deniz köşkü yapılması söz konusu olunca…

Atatürk bunu sevinçle karşılamıştı…

Projenin ilk taslağında…

Köşkün yeri…

Kumsalın en ucunda, bir tepeciğin üstünde gösterilmişti…

Köşk’ün denizle bağlantısı…

Yapılacak bir yolla sağlanacaktı…

***

Ulu Önder, bunu görünce hemen karşı çıktı:

“Köşk; kumsalda, denizin hemen yanında olmalı…”

Mimarlar, bu uyarıyı dikkate alarak…

Yeni bir proje hazırlayıp, Köşk’ü, bugünkü yerine taşıdılar…

Gazi, yeni projeyi beğendi…

Tam onaylayacaktı ki…

Önemli bir ayrıntı dikkatini çekti…

Sirkeci-Halkalı tren yolunun…

Köşk’ün önünden geçen Florya kısmı…

Kıyıdan bir hayli içeri taşınacak gibi gösterilmişti…

Atatürk, “Bu nedir?” diye sordu…

Mimarlardan…

“Efendim, gürültü olmaması için böyle düşünmüştük…”

Şeklinde bir yanıt gelince…

Hemen parladı:

“Canım, Ankara’da dağ başında yaşıyorum… İstanbul’da saraya hapsoluyorum… Bırakın, bari burada gelenleri, gidenleri göreyim… Hiç olmazsa tren sesini işiteyim…”

***

Tatlı bir yakınma ile mesaj alınmıştı…

Florya’da…

Köşk’ün önünden geçen tren yolu aynen kaldı…

Nokta…

Sonsöz: “Üç tarafı denizlerle çevrili olan Türkiye; endüstrisi, ticareti ve sporu ile en ileri bir denizci ulus yetiştirmek yeteneğindedir… / Gazi Mustafa Kemal Atatürk – 1937…)