Öfff’leten hayat koşulları…

Her gün değişen Pazar etiketleri…

Ekonomik krizin dibinde turluyoruz…

Yoksulluk diz boyu…

Tarım bitti, hayvancılık sizlere ömür…

Kanada mercimeği yiyoruz; lastik gibi…

Suriye krizi var…

Libya krizi var…

İşsizlik tavanda…

İflaslarla birlikte yok olan ünlü markalar…

Eve gelen doğalgaz, elektrik, su faturaları küçük birer servet…

Sadece geçtiğimiz yıl 3 bin 161 kişi hayatına kıymış…

Bu ne demek?

Günde 9 insanımız intihar etmiş demek!

Kime ne diyeceğimizi…

Kimden ne isteyeceğimizi…

Kime ne vereceğimizi şaşırdık…

En kötüsü…

Sevgisizliği(!) hortlattık…

***

İzmir gibi “dişi” bir kentin…

Bir kadın belediye başkanından söz ederken…

Neden önce güzel memleketimin dertlerini sıraladık, anlatacağım…

Az müsaade…

***

Balçova…

İzmir’in en güzel ilçelerinden biri…

Ufacık, tefecik ama hep canlı…

Derler ki, Balçova için…

“İzmir’in Emekli Cenneti”…

Siyaseten dört dönemdir CHP’nin elinde…

Turizmci Mehmet Ali Çalkaya ile geçen 15 yıldan sonra…

Türkiye’de örneği bir elin parmağı kadar yok ama…

Bir yıldır…

Bayan Çalkaya’ın liderliğinde yol gidiyor Balçova…

Boyunca iki evlat sahibi Fatma Çalkaya…

O koltukta…

Neden yabancılık çekmedi, dersiniz?

15 yıldır CHP’de aktif siyaset yaptığı için…

Yeterli mi; diye…

Dudak bükenler varsa…

Balçova’nın her sokağında…

Neredeyse…

Her evin kapısında ayak izi var, dersek…

Tamam olur mu?

Olur…

***

Bir kentin “Kadın Reisi” olmak zor sanattır…

Fatma Başkan…

CHP’li kadın başkanların yönettiği 10 belediyeden birinin patronudur…

Belediye’yi aldı…

Mutfağı Mehmet Ali Bey’e bıraktı…

Bir yıldır aslanlar gibi kentine yararlı bir Reis olmak için çırpınıyor…

Belediye’ye her sabah, bir kelebek gibi giriyor…

Akşam eve dönerken...

Yorgunluğu gözlerinden okunuyor…

Başkanlığı sevdi…

Severken bir de rekor kırdı!

Şaşarsınız…

Nedir o rekor?

Dert dinleme rekoru!

Sarılma rekoru!

“Gel kızım, seni bi’öpüverem!” rekoru!

İstekleri, arzuları dinleme rekoru!

Bi’düşünün bakalım…

Kolay mı?

Altı ayda 1.500 vatandaşın derdini dinlemek; çözüm aramak?

***

Bazı rekorlar, acıları da peşinden sürüklüyor!

Bu memleket havası…

Belki de memleketin kaderi…

***

Geliyor vatandaş…

“Ah güzel kızım…” diye başlayan sohbet…

“Gözümün nuru sen sağol…” diye sona eriyor…

Ancaaaak…

Bir sarılma faslı var…

“Kadın Reis”e, eller, gözler kenetlenmiş…

Veda seronomisi var…

Birkaç saniye…

İşte tam o sırada…

Dilekler, arzular, eksikler, fazlalar…

Birer “fısıltı” halinde…

Dökülüveriyor ilçe sakinlerinin dudaklarından…

Reis Hanım’ın kulağına…

“Canım kızım, sen de annesin anlarsın; oğlum iki yıldır işsiz…”

Bi’başkası:

“Kızım mezun olduğundan beri işsiz; o senin de kızın sayılır!”

***

Türkiye gerçeği, dudaktan kulağa…

Son derece terbiyeli bi’şekilde sürüyor…

“Bizim orada bi’amca var; kimsesi yok… Onu doktora götürüversek!”

Gencecik anne bile fısıldıyor kulağına başkanın, hazır sarılmışken…

“Oğlanın eğitim masrafı felaket, defter bile alamıyoruz…”

Bir başkası, tam içler acısı…

“Evde yakacak kalmadı, biraz kömür n’olur!”

Kadın kadına konuşmanın cesareti ile o gencecik anne…

Eğiliyor, Fatma Başkan’ın kulağına…

“Yemin ederim, sabah çocuğa harçlık veremedim; kocam da çalışamıyor…”

Ve…

Uzayıp gidiyor…

Dudaktan kulağa sessiz çığlıklar…

Bu “rica”larla doluyor Fatma Başkan’ın içi…

***

Ağlamamak için kendini zor tutarken…

İçinden taşan yürek sızlatan duyguları…

Şu sözlerle dile getiriyor:

“Size sarılan kişinin hayatına dokunduğunuzu hissediyorsunuz... Evinde çocuğuna ekmek alacak parası olmayan var... Yaptığınız minicik destek bile o insanların hayatını değiştiriyor… Çocuklarına yemek yapabiliyor; hastalığı varsa gidip tedavisini olabiliyor… Tüp alamadığı için, elektriği kesik olduğu için çocuğunu yıkayamayan bu nedenle okula gönderemeyen bir annenin acısını, çaresizliğini nasıl anlatabilirim ki? Buna rağmen çok gururlu… Sadaka istemiyor bu halk, çalışmak, evine aş götürmek istiyor… Biz belediye olarak elimizden geldiği kadar bu vatandaşlarımıza destek oluyoruz ama yetmiyor ki…”

***

Bitiriyoruz…

Fatma Çalkaya Başkan, hemşehrilerine gönülden sarılıyor…

Dertlerine derman olamazsa eğer…

Kendisi dertleniyor…

Ve…

O da biliyor ki…

Birine, birilerine…

İş ve aş bulmak kendisini aşıyor!

İstiyor ki…

Kulağına fısıldanan her rica, şarkılardaki gibi…

“Ah, bir gerçek olsa…”

Nokta…

Sonsöz: “Bir mum, diğer mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez… / Hz. Mevlana…”