Adı bir başka, kendisi bir başka; gündüz ayrı, gece ayrı bir güzel…

Güne küskün, akşama vurgun bir çiçek Akşam Sefası…

Bir duvar dibinden, bir taş aralığından gülümserken size; bekler akşamın alaca karanlığını sessizce…

Gün batımında yeniden doğar rengarenk:

Sarı, kırmızı, beyaz, turuncu…                                                                      *

Egenin bağ evlerinin önünde, tulumbanın yanı başındaki çocukluğunuzdur…

İlk sevgiliye örülen bir taçtır belki…

Belki yitirdiğiniz büyüklerinizi hatırlatan bir özlemdir…

                                                                        *

Yaz akşamları, Akşam Sefasız olmaz…

Yoksa bahçenizde Akşam Sefası; bahçeniz bahçe olmaz…

Zaten gündüz pek görünmez ortalıkta. Varlığını bile hissettirmez…

Utangaçtır…

Sessizce, bir derviş tevekkülüyle bekler akşam olmasını…

İnceden kokusunu duyarsınız önce…

Sonra takar takıştırır, sürer sürüştürür,  akşam vakti çıkar piyasaya rengarenk…   
Ahmet Arif’in dilinde ise, Gece Sefasıdır…

Mapusane avlusunda, karanlığın içinden her gece fışkıran bir umuttur…

Yaşama sevincidir…

Direnmektir…

“ Akşam erken iner mapusaneye

İner yedi kol demiri yedi kapıya

Birden ağlamaklı olur bahçe

Karşıda duvar dibinde

Üç dal Gece Sefası

Üç dal hercai menekşe”                                                                         *

Siz, ailenizle, dostlarınızla, arkadaşlarınızla bayram sevincini paylaşırken veya bir sahil kasabasında deniz kenarında içkinizi yudumlarken; bir taş aralığından, bir duvar dibinden fışkıran bir akşam sefası görürseniz:

Hapiste bir yılını dolduran Enis Berberoğlunu…

Cumhurbaşkanlığı adaylık çalışmalarını mapusaneden  yürüten Selahattin Demirtaş’ı…

Haksız, hukuksuz bir şekilde, sadece muhalif oldukları için cezalandırılan tüm tutukluları…

 Nazım’ın deyişiyle:

“ Mesele esir düşmekte değil

 teslim olmamakta bütün mesele”

diyerek  direnenleri…

Cumhuriyet için…

 Demokrasi için…

Laik, demokratik, çağdaş bir Türkiye için…

Bedel ödeyenleri unutmayın…

Tamam mı?..

İyi bayramlar…