Yalanı, gizlisi, saklısı yok!

İzmir’i neden severim, bilir misiniz?

Kalpten yaratılmış şu güzelleme yüzünden:

“Türkiye’de mutlu yaşayabileceğimiz sadece iki yer vardır: Evimiz ve İzmir…”

Abartı mı?

Yakın sürece kadar milyon kere hayır!

Ama…

Ya şu sıralarda?

Hani, emekli cennetiydik?

Hani, her şey ucuzdu?

Hani, İzmir kalpten bir huzur kentiydi?

***

“Yok artık, daha neler?” dedirten araştırmanın imzası…

İzmir Büyükşehir Belediyesi’ne ait…

Ege’de SonSöz…

Metehan Ud imzasıyla dün masanın üstüne koydu o araştırmayı…

Daha ilk sayfadan itibaren…

Okuyanın soluğunu kesen çalışma…

28 Ekim – 11 Kasım arasında…

30 ilçede 1067 kişiyle konuşularak yapılmış…

Son sayfayı okuyup, bitirdiğinizde…

Size, bize, hepimize…

“İzmir artık bildiğiniz gibi değil!” dedirtecek kadar…

Kahredici…

***

Kafadan donumuza kadar borçluyuz!

Çünkü, İzmir’in yüzde 70’i borç kıskacında…

Borcunu ödemekte zorlananlar yüzde 90’ı bulmuş…

Hepsinden korkuncu…

İzmir’in yüzde 50’si…

Artık, ipi koyuvermiş…

Düzenli olarak borçla yaşıyor…

Her beş kiracıdan dördü…

Aybaşı gelmesin istiyor; çünkü kirayı denkleştiremiyor…

Dikkat!

Bi’daha hatırlatalım burası İzmir…

***

Meyve yemeyi unutmuşuz!

İzmir’in yüzde 66,9’u…

Son bir yılda meyve almaya elimiz gitmiyor…

***

Şaşırtan cevaplar devam ediyor…

Her 10 İzmirli’den 7’si…

Son bir yılda süte, yoğurda veda etmiş durumda…

Yüzde 35’imiz…

Dışarıda yemek yemeyi bırakmış…

Kültürel açıdan vahim bi’sonuç daha…

Yüzde 25’imiz sinemaya gitmekten vazgeçmiş…

Her 10 gencin ikisi…

Dışarıda bir fincan kahve bile içemiyor!

***

Araştırmanın…

Belki de en acıklı sonucu…

İzmirlilerin dörtte biri…

Son bir yıl içinde…

Kırmızı et almaktan tamamen vazgeçmiş…

Bu kentin minikleri…

Gelişimlerini nasıl tamamlayacak?

***

İzmir’in 18-24 yaş arasındaki yüzde 20’si…

Bi’tişört bile alamıyor kendisine…

Ha’di bırak tişörtü…

Bu delikanlıların yüzde 33’ü…

Sinemaya, tiyatroya gitmeyi tamamen bırakmış…

Düşünün artık…

Gelen neslin halini…

Yurt dışına kapağı atmak isteyen o 20 yaşındaki İzmirli’ye…

Diyecek bir sözümüz olabilir mi?

***

İzmir’in yüzde 76,3’ü geçen yıla göre…

Temizlik ve hijyen malzemeleri harcamalarında…

Giderek zorlanıyor…

Bunun sonu, ayıptır söylemesi...

(Allah korusun…)

Bitlenmektir, arkadaş!

***

Mutfak masrafı, İzmirli’yi bitiriyor resmen…

Kentsoylunun yüzde 83’ü “Çok zorlanıyoruz!” diyor…

***

En vahim cevap şu:

İzmirliler’in yüzde 42,3’ü çocuğunun temel ihtiyaçlarını…

Neredeyse…

Karşılayamayacak durumda…

Yaşamayan bilemez…

O anneyle babanın halini…

***

Burası anketin acıklı bölümü…

Soruyu boşverin…

İzmirliler’in yüzde 10’unun şu cevabına bakın:

“Fiyat artışları böyle devam ederse sosyal yardım başvurusu yapmayı düşünüyoruz…”

Ey güzel İzmir’im, nasıl bu hale geldin?

***

Yürek yakan tablonun meali şudur:

“Hayatımızı darmadağın eden ekonomik kriz…

Sadece bugüne dair karamsar tabloya neden olmakla kalmıyor…

Bilakis…

Yarına dair umutsuzluğu da peşinden sürüklüyor!”

İlacı var mı?

Maalesef…

***

Bitiriyoruz…

Bu kentin kitabında ne yazıyordu, düne kadar?

Modern yaşama…

Çağdaşlığa…

Laikliğe bağlılığı şahane bir şehir…

Ya da…

Ege’nin değil, Türkiye’nin incisini hatırlatırcasına…

Büyük ozan…

Turgut Uyar’ın bu kente duyduğu hasretliği anlatan…

Şu söz öbeğini…

“Haydi kalk yorgun güzelim haydi kalk, hadi artık öldüm biliyor musun, hadi kalk, İzmirlere filan gidelim…”

Unutalım gitsin mi?

Yoksa…

Biz de gençler gibi başka diyarlara göz mü kırpalım bu yaştan sonra?

Hamiş: “Bu araştırmanın meali şudur: İzmirli yoksulların yanına yoksullaşan orta gelirli İzmirliler eklenmiştir… İzmirlilerin yüzde 40’ının bireysel geliri aynı gün bitiveriyor… Bu kadim kentte yaşayan her 10 kişiden dördü aynı gün gelirinin tamamını borçlara ödemek zorunda kalıyor…”

Sonsöz: “İzmir’in neredeyse yüzde 70’i, geleceğinden umutsuz… Bu oran kadınlarda yüzde 72,6, erkeklerde ise yüzde 61 olarak saptandı… / Araştırmanın sonu…”