Dr. Berna BRIDGE
Yanıt rüzgarda uçuyor…
20 Kasım 2022 Pazar

The answer is blowing in the wind…

 15 yaşımdan beri, İngilizce şiirler yazabildiğim, okuyabildiğimden beri, bu adamın peşini kovaladım. Londra, İstanbul, Memphis, Nashville, Münih ve şimdi de Oxford’da… Gençliğimde Londra’da, yıllar önce İstanbul’da, sonra Memphis ve Nashville’de, hatta New Orleans’da, en son Münih’te ayak izlerini aradım, onu capcanlı dinledim. Yaklaşık on yıl önce bir sonbahar onun peşi sıra Münih’e gittim, bu defa o bana geldi, Oxford’a, uzansam dokunabileceğim yakınlıkta...

Sonbahar bütün güzelliğiyle Oxford’da. Yapraklar sarı, kırmızı, kahverengi; adeta bir halı olmuş yerde. Bazıları yerde uçuşurken bazıları hala ağaçların dallarına tutunmuş, bırakmıyor ağacını. Ağaçlar sarı, kırmızı, kahverengi ve yeşil tonlarıyla gri gökyüzünü boyuyor. Ara ara ara bulutlar açılıyor, ucundan bir mavi gökyüzü görününce insanın içini ufacık da olsa bir umut kaplıyor…

Hiç durmadan düşünen dimağım yıllardır bulamadığım soruların yanıtını ararken yalnız ben koşmuyorum peşinden bu adamın… Benim gibi onu seven, peşini kovalayan binlerce Oxford’luyla geçen akşam onun peşini kovalıyor, “yaşam”a yanıt arıyorduk...

Atmış yıl öncenin yeniyetme, yaramaz, zeki, yetenekli delikanlısı Minnesota’lı, doğuştan Yahudi, sonradan Hıristiyan Robert Zimmerman, şairane ruhuyla peşini kovaladığı şair Dylan Thomas’ın adını kendine soyadı edinip Bob Dylan oldu olalı döktürdüğü yüzlerce şiiri (liriği), besteleri, çizdiği resimlerle peşinden koşturdu bizi dün akşam yine…

Her zamanki gibi sahnede dimdikti, şapkasıyla, bir piyano arkasında, 2 saat ara vermeden çaldı, söyledi, ayakta… Sahnede seksi görünüşlü, yüksek topuklu, yarı-çıplak, mayolu, dans eden, bedenini sergileyerek dikkat çekmeye çalışan Madonna benzeri kadınlara ihtiyaç duymadan kendi başına oradaydı. Ayrıca yanıp sönen kırmızı, pembe, yeşil, mavi ışıklar ve sahneden yükselen dumanlar da yoktu.

Değişmeyen sabit sarı ışığın altında gücü müziği, sesi, bestesi, şiiriydi. Yalnızca sahnede ona müziğinde dans etmeden, kırıtmadan eşlik eden beş erkek ile (gitar, davul, keman, viyolonsel, flüt) “yanıt rüzgarda” diyordu, altmış yıldır, taa Vietnam savaşından beri. 81’lik Dylan 110 dakika ayakta, ağzında mızıkası ve hiç değişmeyen sesi ile yorulmadan söyledi, binlerce Oxford’lu nefesini tutmuş, koltuklarını bırakmış ayakta saygıyla onu dinledi, benimle birlikte…

Hiç durmadan gece gündüz çalışan, düşünen, üzülen zihnim peş peşe sorular sıralıyor, yanıtını arıyor:

İstanbul’daki PKK bombası neden? O çocuklar ve gencecik anne babaları neden öldü?

Ukrayna-Rusya savaşı neden?

Suriye, Irak, Libya, Somali ve benzerlerindeki karmaşa, sömürü neden?

Para, petrol, güç bu kadar mı önemli?

Neden polis ve askerlerimiz şehitler?

Neden Kaddafi halkının tekmeleriyle yaşamını bitirdi?

Neden insanlar açlıktan ölüyor?

Neden tam tersine Amerika’da obezite ve depresyon en büyük problem?

Neden İstanbul ve İzmir’deki depremde betonu demiri eksik binalar çöktü, insanlar öldü?

Neden, neden, nedenlerin sonu gelmiyor zihnimde…

Dylan’ın dediği gibi, “yanıt”, rüzgarda mı uçuyor?

Yanıt nerede, nerede?

“Ağır bir yağmur yağacak mavi gözlü oğlum” diyor Dylan o paslı sesiyle. (A hard rain is gonna fall, my blue eyed son)

50 yıllır yağa yağa bitmedi mi bu ağır yağmur? Para, güç neden hep humanitenin önünde? 100 küsur yıl önce Batı’da Kant, Hume aydınlanma devriminde humanite demişler. Nerede? Halkının tekmeleriyle ölen Kaddafi’nin Libya’sında mı, Somali’nin açlıktan ölen çocuklarında mı, ABD’de yaşayan şişman, mutsuz, yalnız insanlarda mı? Sürekli yalan söyleyip insanları tüketen iki yüzlü Batı’nın tek dişi kalmış tutumunda mı?

Dylan “ağır bir yağmur yağacak” derken 60 yıl önce söz ettiği dünya hala bugünün dünyası sanki. “Renk siyah, sayı hiç” diyor Dylan tüm şiirselliğiyle…. (Where black is the colour, none is the number)

Ukrayna ve Rusya’da insanlar ölürken 81 yaşındaki Dylan, 365 günün yaklaşık 200 günü dünyayı dolaşarak, kadın olmayan, ışıkların yanıp sönmediği bir sahnede paslı sesi, mızıkasının ve şiirlerinin gücüyle, dimdik ayakta ve ciddiyetle barış için söylüyor. O söylüyor, ben de yıllardır onun peşi sıra dolanıp, huşu içinde onu dinleyip, hayal içinde bana bir gün sorularımın yanıtını vermesini bekliyorum…

Acaba onu bir daha görebilecek, dinleyebilecek miyim?

 

Yazdır   Önceki sayfa   Sayfa başına git  
YORUMLAR
Toplam 2 yorum var, 2 adet görüntüleniyor. Onay bekleyen yorum yok.

Küfür, hakaret içeren; dil, din, ırk ayrımı yapan; yasalara aykırı ifade ve beyanda bulunan ve tamamı büyük harflerle yazılan yorumlar yayınlanmayacaktır.
Neleri kabul ediyorum: IP adresimin kaydedileceğini, adli makamlarca istenmesi durumunda ip adresimin yetkililerle paylaşılacağını, yazılan yorumların sorumluluğunun tarafıma ait olduğunu, yazımın, yetkililerce, fikrim sorulmaksızın yayından kaldırılabileceğini bu siteye girdiğim andan itibaren kabul etmiş sayılırım.
 
Melek Akbaş 23 Kasım 2022 Çarşamba 11:47

Sen iste, o rüzgar her yerde seni bulur.

Yorumu oyla      2      3  
Aylin 20 Kasım 2022 Pazar 21:07

Dylan''a hayranlığınızı Deniz Koleji''nden biliyorum Berna Hocam. Kaleminize sağlık, hep yazın

Yorumu oyla      2      3  
FACEBOOK YORUM
Yorumlarınızı Facebook hesabınız üzerinden yapın hemen onaylansın...
Mehmet KARABEL
Mehmet KARABEL
Bu saatte 'vicdan ittifakı' olur mu?
Engin ÖNEN
Engin ÖNEN
İzmir kimin ya da neyin kalesi?
Tayfun MARO
Tayfun MARO
Erkek dediğin öldürür
Cumhur BULUT
Cumhur BULUT
Foça, Tire, Çeşme ve Dikili de MHP diyecektir
Kemal ARI
Kemal ARI
Oyumuz, onurumuz ve özgürlüğümüzdür...
Nedim ATİLLA
Nedim ATİLLA
Tunç Soyer yeni bir yola çıktı
Dr. Berna BRIDGE
Dr. Berna BRIDGE
Diktatör
İhsan Özbelge ÖZDURAN
İhsan Özbelge ÖZDURAN
Sağduyu marifeti ile seçebilmek…
Rifat ÖZER
Rifat ÖZER
Son hafta
Neşe ÖNEN
Neşe ÖNEN
Sosyalistler pes etmeyin!
ÇOK OKUNANLAR
ÇOK YORUMLANANLAR
GAZETE EGE'DE SONSÖZ
KünyeKünye İletişimİletişim FacebookFacebook TwitterTwitter Google+Google+ RSSRSS Sitene EkleSitene Ekle Günün HaberleriGünün Haberleri
Maxiva