Dünya da 600 millet var.

Buna karşılık 200 Devlet var.

Bunların da kaçı gerçekten Devlet? Oda ayrı bir konu.

Devlet olmanın temel şartlarından biri “caydırıcılığı”..Yani Devlet’i içten veya dıştan tehdit eden her tehlikenin ve tehdidin sahibi bu “caydarıcılığı” bilirse veya Devlette “caydırıcılık” da gerçekten varsa o zaman o tehdit ve tehlike ortaya çıkamadan kaybolur gider.

Bu caydırıcılık “kırmızı çizgilerle” ifade edilir.

Yani “kırmızı çizgiler”in ihlali savaş sebebidir.

Bizim de pek çok “kırmızı çizgilerimiz” vardı.

Vardı diyorum çünkü şimdilerde hiçbiri ortalarda yok.

Mesela:

Irak’ın kuzeyi “kırmızı çizgimiz”di.

Ege adaları ve kıta sahanlığı “kırmızı çizgimiz”di.

Kıbrıs’ta “kırmızı çizgilerimiz” vardı.

Suriye’nin kuzeyin de de “kırmızı çizgilerimiz” vardı.

Yakın geçmişte belirttiğimiz “caydırıcılığımız” sebebiyle bu “kırmızı çizgilerimizi” ihlal etmek hiç kimsenin hakkı değildi haddi de değildi.

İhlal edene de haddi bildirilirdi… 1974 de Kıbrıs’ta olduğu gibi.

Sonra…

Bu çizgilerden ne yazık ki eser kalmadı.

Çünkü bir kez askerimizin başına “çuval” geçirilmişti.

İlaveten “müzik notası” ile geçiştirilmişti bu dehşetli saldırı.

Bir kez “caydırıcılık” baypas edildi mi “kırmızı çizgiler”de renk kalmaz.

Bütün bunları niçin yazdım?

Çünkü içerde “Eyyyy” diyerek olmuyor bu işler.

“Eyyy” diyerek olmuyor.

Çünkü…

Daha dün Birleşik Arap Emirlikleri diye bir körfez Ülkesi Medine müdafaasının kahramanı Fahrettin Paşa’ya ve elbette Türk Devleti’ne hakaret etme küstahlığın da bulunmuş.

Elbette Türk Devleti gerekeni yapmaya muktedirdir.

Ancak bir atasözünü de unutmamak gerekir: “At sahibine göre kişner”…

İşte o zaman hayat bulur “caydırıcılık” da, “kırmız çizgiler” de…