Müzik Önerisi: Gözler Anlatır - Pinhani

Kovid önlemleri nedeniyle sokağa çıkma yasağı tüm hafta sonunu kapsayınca 2020’nin son günlerini karantinada evlerimizde geçirmiştik. Bıkkındık, üzgündük, tehdit altındaydık, korkuyorduk yine de 2021 yılına “gözlerimizdeki ışıltıyı” korumaya çalışarak, gülümseyerek, umut ederek, en sevdiklerimize uzak, şaşaadan uzak eğlenceden uzak yılbaşı sofralarımızda girdik.

 Ocak ayının ilk günlerinde umutlarımız yeşerdi. Hem Sağlık Bakanımız hem de Cumhurbaşkanımız acil onaylanan Sinovac aşısını oldu. Aynı ay atanan rektör yüzünden Boğaziçi Üniversitesi’nde protestolar başladı. Türksat 5A uydusu uzaya fırlatıldı. Ocak ayı boyunca Amerikan doları 7.36 seviyelerinde, koronadan vefat eden kişi sayısı günlük 200 civarındaydı.

Şubat ayına geldiğimizde Milli Uzay Programımız açıklandı. Ermenistan’da Myanmar’da darbe girişimleri oldu. Amerikan doları 7.25 seviyelerinde dolanırken, koronadan vefat eden kişi sayısı günlük 70lere kadar gerilemişti.

Mart ayı gerçekten kapıdan baktırdı. Yeni Zelanda yedinin üzerinde depremlerle sarsıldı. Biz Türk kadınlarını derinden sarsan şey ise şiddetten kaybettiğimiz kadın canların sayısı her geçen gün artarken Cumhurbaşkanlığı kararı ile İstanbul Sözleşmesi’nin feshedilmesiydi. Kadınların gözlerindeki ışıltı ilk o gün sönmeye başladı. Dolar 7.50’lerin bir miktar üzerine çıkarken, vefat sayılarımız da 60lı rakamlardan yine 160lara yükselmişti.

Nisan ayında Dünya Nasa’nın Mars’a gönderdiği helikopteri konuşurken, biz Türk Yıldızlarına ait bir uçakta kaybettiğimiz canlara üzüldük. Bayram seyran fark etmedi ve bu sefer en uzun sokağa çıkma yasağını yaşadık. Tam 19 gün hapsolduk. Dolar artık 8leri aşmıştı. Vaka sayıları 50bine, vefat sayıları 400lere yaklaşmıştı. Gözlerimizdeki ışıltı daha da azalmış, yerini bıkkınlık, endişe ve korku almıştı.  

Baharı bekleyen kumrular gibi boynumuz bükük biz artık başka baharları bekliyorduk.

Çok şükür ki beklenen haber geldi ve aşılamalar hız kazandı. Mayıs ayından itibaren nüfusun büyük çoğunluğuna aşı hakkı doğmuştu. Yaza girdiğimizde dolar 8.50’ları aşmıştı. Olsun varsındı, artık aşılarımız tamdı. Vefat sayıları tekrar iki hanelere düşmüştü.

Yaz aylarının sevinci, çok beklediğimiz aşının vücudumuza yaydığı rehavet ve mutluluğu ve elbette ki gözlerimizdeki ışıltıyı tekrar kazanırken bu sefer ciğerlerimizin durdurulamayan ateşi bizi kavurdu. Tam 49 ilde 300’e yakın orman cayır cayır yandı. Yüzlerce kişi, on binlerce hayvan zarar gördü.  Yüzbinlerce hektar ormanımız kül oldu. Işıltımız daha da söndü.

Yazı da böyle yedik diyorduk ki bu sefer Karadeniz’den gelen acı sel haberleri ile sarsıldık.  Gözlerimizin önünde binlerce vatandaş, arabalar, kamyonlar, kütükler sulara kapılıp gitti. Çiftçilerimiz hem kuraklıktan hem yangınlardan hem sellerden hem de maliyetlerden yakınmaya başladı.

Sonbahara girerken dolar 9 seviyelerini zorlamaya başladı. Vefatlar da 300leri…

Sonrası pek bir hızlı oldu. Artışlar, zamlar tsunami gibi peşi sıra geldi. Benzin de kurlar da çift haneleri gördü. Her şey akla sığmayan bir değişime uğradı. Pazardaki lahana, eczanedeki tentürdiyot, kırtasiyedeki kitap, kasaptaki et, sokaktaki simit, evdeki doğal gaz, cepteki telefon…

Göz var, izan var.

2021’i anlatmak için sözler çaresiz kalır.

Sözler az kalır.

Gözler anlatır.

Gözler gerçeği anlatır. İçinden geçeni bağırır, saklayamaz.

Işıltıyla fısıltıyla yaşlarıyla anlatır.

Gözler anlatır.

Bu yüzden işte tam da bu yüzden hakkımı helal etmiyorum.

Gözlerdeki ışıltıyı gözlerdeki yaşa çevirenler!

Size hakkımı asla helal etmiyorum.

2022 sizi değil; ağlattıklarınızı, şiddetten koruyamadıklarınızı, haklarını savunmadıklarınızı, alın teriyle emeğini satanları, bileğinin gücüyle hakkını alanları, boğazından haram lokma geçmeyenleri, haksız kazanç sağlamayanları, evine ekmek götürebilmek için varını yoğunu ortaya koyanları güldürsün.

Bu sefer son gülenler “gerçekten mazlumlar” olsun…

2022 duam eklidir.

Saygılarımla,