“Avrupa’nın Hasta Adamı olarak bilinen Osmanlı İmparatorluğu bütün emperyal bölgelerini 1912-1923 arası kaybetti. Ama Türkiye Cumhuriyeti, Kemal Atatürk liderliğinde güçlü, milli bir varlık olarak hayatta kaldı ve Türkiye’nin önceki düşmanlarının saygısını kazandı.”

Düşmanlarımızın bile saygısını kazanmak… kolay değil…

Oxford Üniversitesinde 10 haftalık bir seminerler dizisine gidiyorum. Seminer dizisinin adı “1918 de Birinci Dünya Savaşı gerçekten bitti mi?”

Seminerin konusu adından da anlaşılacağı gibi savaşın 11 Kasım 1918 de bitmediği, Türkiye için 1923’e kadar devam ettiği, diğer Avrupa ülkeleri için ise 20 yıllık bir ateşkes olduğu ve 20 yıl sonra 2. Dünya Savaşı ile devam ettiği üzerine. Dolayısıyla daha ilk seminerde sözü edilen ülkemiz, Cumhuriyetimiz ve 1923 e kadar bizim için savaşın devam ettiği dile geldi.

Birinci seminerde konuşmacı ekrana yansıttığı aşağıdaki haritada Osmanlı İmparatorluğunun 1912-1923 yılları arasında yitirdiği toprakları gösteriyor. Ve haritanın altında bir kutuda şunlar yazıyor:

“Avrupa’nın Hasta Adamı olarak bilinen Osmanlı İmparatorluğu bütün emperyal bölgelerini 1912-1923 arası kaybetti. Ama Türkiye Cumhuriyeti, Kemal Atatürk liderliğinde güçlü, milli bir varlık olarak hayatta kaldı ve Türkiye’nin önceki düşmanlarının saygısını kazandı.” (Bu cümle için haritanın sağ alt köşesindeki kutuya bakın lütfen)

İşte, Cumhuriyet Bayramımız budur; Atamızın liderliğinde güçlü bir millet olarak dünyanın saygısını kazanmamızın bayramıdır. Sevenlerimiz bizi zaten sayar. Sevmeyenlerin saygısını kazanmak ise zor bir iştir. Bu zoru çok az insan, çok az millet başarır. İşte Atamızın bize en büyük armağanı budur. Fatih Sultan Mehmet, Kanuni Sultan Süleyman ve ecdadı ile kazanıp Abdülhamitlerle, Vahdettinlerle kaybettiğimiz saygınlığımızı Atamızla, Kurtuluş Savaşında savaşan dedelerimizle, ninelerimizle tekrar kazanmamızdır…  

Bağımsızlığımızın bayramıdır. “Avrupa’nın hasta adamı” ne kadar başımızı öne eğen bir deyim ise, Türkiye Cumhuriyeti başımızı o kadar dikleştiren iki sözcüktür.

Bayramımız kutlu olsun. Başımız dik, saygınlığımız daimi olsun…