Kadın-erkek eşitliği netameli bir konudur. Toplumsal cinsiyet eşitliği hakeza…

Uygarlık dediğimiz, erkek egemenliğinde olan bitendir. On bin yıl kadar önce, yerleşik tarım toplumunun ortaya çıkışı ve mülkiyetin keşfiyle başlayan uygarlık, toplumda hiyerarşi ve iktidar olgusunu hâkim kıldı.

Anaerkil toplumdan ataerkil topluma geçiş sürecinde, Kibele’den Zeus’a geçen tanrısal yetke, değişimin inanç boyutudur. Yerde ve gökte kurulan eril iktidar...

Hal böyle olunca, kas gücü ve erkek aklıyla hemhal uygarlık, kadınlığı kontrol altına aldı. Erkek, kadının kendisinden üstün olduğunun farkındaydı. Kadını eve kapattı, sokaktan uzak tuttu. Değil mi ki sokak özgürleştirir… Baktı yine olmuyor, şimdi de eşitlik meselesini öne çıkardı.

Kadınlar dikkat! Kadın üstünlüğünü eşitliğe indirgemek erkek aklıdır. Bastırdık olmuyor, bari eşitleyelim…

Günümüzde, toplumsal cinsiyet eşitliği veya benzeri eşitlik vaatleriyle kadına erkek dünyasının lütfuyla toplumsal statü tanımlanıyor.

Her şeyden evvel, eşitlik özgürlük değildir. Eşitlik, kural ve ölçülerle sınırlanmış bir statüye tekabül eder. Doğal bir durum değildir. Özgürlüğe engeldir.

Dahası insan hakkı biriciktir. Kadın, çocuk, işçi, eşcinsel gibi kategorilere indirgendiğinde, hak olmaktan çıkar imtiyaz talebine dönüşür.

Kişilerin insanlık onuru ve hakları açısından eşit oldukları koşullarda, insan haklarının teminatı sadece ve sadece “insan haklarına dayalı devlet” olabilir. Orada da küçük bir sorun var; insanlık henüz o erginlikte değil.

Ruhunu erkek dünyasına adamayan kadınların kamusal yaşamdaki varlığının çok önemli olduğunu düşünüyorum.

Erkek dünyasının mülkiyet, para ve iktidara dayalı uygarlık hikayesi trajik sona yaklaşıyor. Yeni Dünya düzeninde kadınların öne çıkmasına insanlığın ihtiyacı var.