Sağlıkçılar iş bıraktı!

EGEDESONSÖZ - Türk Tabipleri Birliği (TTB) ve sağlık meslek örgütleri, özlük haklarını iyileştirilmesi için bugün ülke genelinde bir kez daha iş bırakıyor. İzmir’deki iş bırakma eylemine İzmir Tabip Odası, Türk Diş Hekimleri Birliği, Sağlık ve Sosyal Hizmet Emekçileri Sendikası, Birinci Basamak Sağlık Çalışanları Sendikası, Genel Sağlık-İş Sendikası, Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği, İzmir Aile Sağlığı Çalışanları Derneği, Tüm Radyoloji Teknisyenleri ve Teknikerleri Derneği ve Türkiye Aile Hekimleri Uzmanlık Derneği üyeleri de katılacak.

İş bırakma eylemlerinin özellikle İzmir Atatürk Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Çiğli Bölge Eğitim Hastanesi, Bornova Türkan Özilhan Devlet Hastanesi, Bozyaka Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Dokuz Eylül Tıp Fakültesi Hastanesi, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, Behçet Uz Çocuk Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Alsancak Nevvar Salih İşgören Devlet Hastanesi, Suat Seren Gögüs Hastalıkları Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Eşrefpaşa Belediye Hastanesi, Buca Seyfi Demirsoy Devlet Hastanesi ve bu hastanelere bağlı ek hizmet binalarında etkili olması bekleniyor. Aciller, diyaliz merkezleri, yoğun bakımlar ve COVID klinikleri dışında sağlık emekçileri hizmet vermeyecek. Hastanelerde 12:30’da eş zamanlı olarak basın açıklamaları yapılacak. 

2021 yılının Aralık ayında meclise gelen hekimlerin özlük hakları ile ilgili iyileştirme Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde (TBMM) bütün partilerin oylarıyla kabul edildi, ancak daha sonra geri çekildi. TTB, 15 Aralık'ta bu durumu protesto etmek için "G(ö)REV" adını verdiği iş bırakma eylemini gerçekleştirdi. Ancak aradan geçen süreçte mecliste yeni bir düzenleme meydana gelmedi. TTB, 20 Ocak'ta yeni eylem planını ve 8 Şubat’ta greve çıkacağını açıkladı.

SAĞLIK ÇALIŞANLARININ TALEPLERİ NELER?
-İnsanca yaşayacağımız emekliliğe yansıyacak temel ücret
-İnsanca çalışma koşulları ve güvenli çalışma ortamları
-Ek göstergelerin 3600'den 7200’e kadar kademeli olarak artırılması
-Pandemide çalışılan her yıl için 120 gün yıpranma payı
-Personel eksikliğinin hızla kadrolu, güvenceli istihdam ile giderilmesi
-Etkin ve caydırıcı “Sağlıkta Şiddet Yasası”nın bir an önce çıkarılmasını, sağlıkta şiddetin sona ermesi
-Covid-19’un bütün sağlık çalışanları için illiyet bağı aranmaksızın meslek hastalığı olarak kabul edilmesi
-''Aile Hekimliği Ceza Yönetmeliği''nin geri çekilmesi

Hastanelerde ortak okunan açıklamada sağlığın ticari bir sektör haline geldiği belirtilerek "Sağlık dönüşüm programı ile sağlık bir hak olmaktan çıkarılmış alınıp satılan bir meta haline getirilmiştir. Oluşturulan kar odaklı bir sağlık sistemi ile hekimlerin emeği ucuzlatılmış, çalışma koşulları kötüleştirilmiş, gelinen aşamada sağlığa erişimde giderek artan sorunlar ortaya çıkmış ve sağlık sistemi işlemez hale gelmiştir. Bu işlemeyen, sağlık sisteminin tüm yükünü ise sağlık çalışanları çekmekte, emeklerinin karşılığını alamadan her geçen gün umutsuzluğa sürüklenmektedirler." denildi. 

Hastanelerde okunan açıklama şu şekilde: 

Hekimlerin özlük hakları, çalışma koşulları ve ekonomik durumlarıyla ilgili sorunları pandemi sürecinde daha da belirginleşmiştir. Giderek derinleşen ekonomik kriz hekimlerin ücretlerini eritmiş, açlık sınırında bir ücrete mahkûm etmiştir. Türkiye, 2020 verilerine göre uzman hekim maaşları sıralamasında OECD üye ülkeleri içinde sondan altıncı sırada; pratisyen hekim maaşlarında ise 17 ülke arasında 14'üncü sırada bulunmaktadır.  Kışkırtılmış bir sağlık talebi yaratılmıştır. Sağlıkta nitelik değil nicelik ön planda tutularak performans sistemine göre hekimler daha çok çalışmaya mahkûm edilmişlerdir. Hekimler beş dakikada bir hasta bakmaya zorlanmaktadırlar. Hekimleri tüketen performans sistemi iş barışını da bozmaktadır.

COVİD MESLEK HASTALIĞI OLARAK YASALLAŞMADI

Olumsuz çalışma koşullarında uzamış mesailerde sağlık hizmeti veren hekimlerin sağlığı, güvenliği korunmamaktadır. Oysa işverenler çalışanlarının sağlığını güvenliğini korumak zorundadır. Sağlıkta şiddeti önlemek için etkin ve caydırıcı düzenlemeler hayata geçirilememiş, şiddet pandemi sürecinde de giderek artmıştır. Pandemi sürecinde yaşamlarını riske atarak sağlık hizmeti sunan sağlık çalışanları toplumun diğer kesimlerine göre çok yüksek oranda covid 19 enfeksiyonuna maruz kalmış 500’den fazla sağlık çalışanı Covid-19’a bağlı yaşamını kaybetmiştir. Ancak covid- 19 un illiyet bağı aranmaksızın meslek hastalığı sayılması yasalaştırılmamıştır. Yoğun emek gerektiren bu çalışma düzeni ve ekonomik sorunların yanı sıra liyakatsiz atamalar, yönetici mobbingleri, ceza yönetmelikleri KHK’lar ve soruşturmalar gibi antidemokratik uygulamalar ile hekimler giderek tükenmiştir.

Bütün bu sebeplerle son dönemde hekimlerde artan istifa ve erken emekliliklerin yanı sıra genç hekimler yurt dışında hekimlik yapma başvuruları artış göstermektedir. Son 10 yılda yurtdışına göç eden hekim sayısı 24 kat artmıştır ve yalnızca geçtiğimiz ocak ayında 197 hekim Türk Tabipleri Birliği’ne yurtdışında çalışma belgesi için başvurmuştur. Bu durum ülkedeki mevcut hekim açığını giderek arttırmaktadır.

SAĞLIK SİSTEMİNİN TÜM YÜKÜ HEKİMLERE VE SAĞLIK ÇALIŞANLARINA YÜKLENİYOR

Özel hekimlikten, işyeri hekimliğine, aile hekimlerinden, asistan hekimlere kadar her alanda ciddi sorunlar yaşanmakta işlemeyen sağlık sisteminin bütün yükü hekimlere ve sağlık çalışanlarına yüklenmektedir. Daha iyi bir sağlık ortamı için, uzun süredir diğer sağlık emek meslek örgütleri ile birlikte sağlık alanında yaşanan bu olumsuz tabloya karşı mücadele ediyoruz.

Ekim ayından beri artık yeter, “Emek Bizim Söz Bizim” eylem süreci başlattık; Bizlerin haklı talep ve görmezden gelinemeyen tepkileri sonucu Meclis’e apar topar bir yasa taslağı getirildi. Hekimlerin ve diş hekimlerin bir kısmının gelirlerinde düzenleme içeren ama onlar arasında dahi eşitsizlik yaratan ve tüm sağlık çalışanlarını kapsamayan tasarının geri çekilmesine karşı 15 Aralık’ta GöREV’deydik. Ocak ayında görüşüleceği söylenmesine rağmen hâlâ görüşülmemesine itiraz ettik. 26 Ocak- 4 Şubat tarihleri arasında “NÖBET” tutarak tasarının kapsayıcılığı arttırılarak derhal Meclis’e getirilmesi talep ettik. 4 Şubat’ta Meclis önüne giderek taleplerimizi bir kez daha haykırdık.

Bugünde sesimize kulak asmayan, taleplerimizi görmezden gelenlere karşı bir kez daha uyarı G(ö)REV’indeyiz.

Taleplerimizi açık:İnsanca yaşayacağımız emekliliğe yansıyacak temel ücret, İSTİYORUZ!

Güvenli çalışma ortamları ve İnsanca çalışma koşulları İSTİYORUZ!

Ek göstergelerin 3600’den 7200’e kadar kademeli olarak yükseltilmesini İSTİYORUZ!

Pandemide çalışılan her yıl için 120 gün yıpranma payı İSTİYORUZ!

Personel eksikliğinin hızla kadrolu, güvenceli istihdam ile giderilmesini İSTİYORUZ!

Etkin ve caydırıcı “Sağlıkta Şiddet Yasası”nın bir an önce çıkarılmasını, sağlıkta şiddetin sona ermesini İSTİYORUZ!

COVID-19 başta olmak üzere meslek kaynaklı hastalıklara karşı bütüncül bir meslek hastalıkları yasası çıkarılmasını İSTİYORUZ!

Asistan hekimlerin asli işlerinin eğitimleri olduğunun unutulmamasını, ucuz emek sömürüsüne denk düşen uygulamalara son verilmesini İSTİYORUZ!

Özel sağlık kuruluşlarında ciro baskısına, taşeronlaştırmaya, güvencesiz çalışmaya son verilmesini İSTİYORUZ!

İşyeri hekimlerinin çalışma saatleri, atama ve ücretlendirmeleri konusunda tabip odalarının yetkili olmasını; iş ve gelir güvencesi, mesleki bağımsızlığının güvence altına alınmasını İSTİYORUZ!

Koruyucu sağlık hizmetlerinin öncelediği birinci basamak sağlık hizmetlerinin oluşturulması, Aile hekimliği ceza yönetmeliğinin iptal edilmesini İSTİYORUZ!

Liyakatsiz atamalar, soruşturmalar, mobbing, güvenlik soruşturmaları, KHK’ler ile dayatılan antidemokratik uygulamaların derhal bitirilmesini İSTİYORUZ!

Salgın koşulları gerekçe gösterilerek görev tanımlarımıza uymayan, sağlığımızı riske atan, angarya iş yükleyen görevlendirmelerin  sonlandırılmasını İSTİYORUZ! 

Sağlık piyasanın vahşi koşullarına terk edilemez! Toplumun geniş kesimlerinin sağlık hizmeti ihtiyacı da sağlık çalışanlarının özlük hakları da ancak toplumsal sağlık politikalarıyla teminat altına alınabilir. İş güvencemiz/gelir güvencemiz/mesleki bağımsızlığımız için kamusal sağlık sistemi İSTİYORUZ!

Bizleri artık sağlık hizmeti veremez hale getirene bu çalışma yaşamının sürdürülemez olduğunu bir kez daha ifade ediyoruz. Oyalama değil, hakkımız olanı istiyoruz. Yaşama adanmış bir mesleğin mensupları olarak hakkımızı gasp eden bu bozuk düzene karşı alternatifsiz değiliz. Bize dayatılan bu çalışma koşulları, bu sefalet ücretlerinin kader olmadığını biliyoruz. 14 Mart sağlık haftasına doğru giderken sağlık alanında büyük buluşmalar gerçekleştireceğiz. Taleplerimizin karşılanmaması durumunda daha uzun süreli G(Ö)REV’e hazır bulunduğumuzu da buradan kamuoyuna bildirmek istiyoruz.