Kimi tümceler vardır, toplumun büyük çoğunluğu tarafından tartışmasız kabul edilmiş, üstünde çok fazla düşünülmeden günlük konuşmalarımıza yerleşmiştir. Bunların doğruluğu ya da yanlışlığı ne şekilde ele alınmış, nasıl kanıtlanmış bilmeyiz bile; ama onları benimseyip, kendi doğrumuzmuş gibi doğallıkla kullanırız. Buna bir örnek olarak, “renkler ve zevkler tartışılmaz” yargısını verebiliriz. Konu böyle bir kesinlikle ortaya konunca, doğal olarak kimse tartışmayı bile düşünmüyor.

Aslında bana göre söylenmek istenen, kişinin beğenilerinin tartışılamayacağıdır, yoksa bir sanat yapıtı ya da estetik unsurları içermesi gereken bir nesne ya da mekân, her zaman ve her yönüyle ele alınabilir, eleştirilebilir. Kuşkusuz bunu da yapabilmek için, uzun süren bir eğitim ve birikimin oluşturduğu bir altyapı gerekmektedir; ancak bu düzeydeki insanlar arasında her şey tartışılabilir.

Sözü bilinçli ya da bilinçdışı kullandığımız bir yargı üstüne getirmek istiyorum: Acı ve sevinçler paylaşmakla azalır!

Bu tümce her birimizin belleğine, diline öyle bir yerleşti ki… Zaman zaman bu ve benzer sözleri, hiç düşünmeden, başkaları gibi ben de kullanmışımdır. Bu kez, biraz daha üstünde durarak soralım: Gerçekten de acı ve sevinçler paylaşılmakla azalır mı?

Birkaç gündür bu konu kafamda dönüp dolaşıyor, beni uğraştırıyor. Belki kitle iletişim araçlarının etkisi, okuduklarım, belki de çevremde gözlemlediğim acı çeken insanların dürtüsüyle bu konu üstüne daha çok yoğunlaştım. Bu arada kimi düşünürlerin görüşlerine sığındım. Baktım ki onlar da birbirine karşıt görüşleri savunuyorlar. Her iki görüşün yanında yer alarak konuyu açmaya çalışayım:

Desem ki, sevinçler belki, ama acılar paylaşılamaz!

***

İzmirli olmasıyla gurur duyduğumuz sevgili Avram Ventura yeni kitabını yayımladı: Işıktan Aydınlığa

Neredeyse hayatımız boyunca merak ettiğimiz sorulara cevap arıyor kitabında. Paylaşma keyfi başlıklı yazısından aldım bu satırları

Avram üstadımız şöyle tanımlamış kitabını:

Işık için Kutsal Kitap, Tanrı’nın ilk buyruğudur diyor. Ben de şunu eklemek istiyorum:Işık, hayatın tüm alanları için karanlığa karşı çakan ilk kıvılcım, gerçeğe açılan yolun eşiğidir.

Nitekim uzun yıllardır bu yoldaki arayışımı sürdürüyorum: hayatın, insanların, kitapların yaydığı ışıkla aydınlanmanın umudunu taşıyarak…