Hayatın garip cilvesi dedikleri, bu olsa gerek!

Kaç çocuk?

Babasını görmeden gözlerini şu hayırsız dünyaya açmıştır?

***

Sıfır kilometre iyilik perisiydi…

Ne annesi ne de ablası kadar ünlü oldu!

Ama, O N’aptı?

Son 20 yıl boyunca…

Çocukların…

Büyüklerinkinden daha kocaman kalplerine girmeyi başardı…

Bi’daha da çıkmadı…

Edirne’den Van’a…

İzmir’den Hakkari’ye…

Tiyatroya susamış memleketimin yüz binlerce çocuğu…

Minicik avuçlarıyla…

O babasını hiç tanımamış kadını çılgınca alkışlayarak…

65 yıllık ömrünün…

En güzel ödülünü verdiler…

Gülümsemesi ömre bedel o “tatlı” kadına…

Çocukların kalplerine nasıl sessiz, katıksız, reklamsız girdiyse…

Bu hayattan da öyle sessiz sedasız ayrıldı…

***

Birisi “Anne…” dedi mi, gözleri hep dolu dolu olurdu…

Neden?

Çünkü, o doğmadan annesi ile babası ayrılmıştı…

Bi’daha görmedi gazeteci babasını…

***

“Şarkı sözlerinin taçsız kraliçesi”si o anne…

İki kızına da hem analık hem babalık yaptı…

Kuzucuklarının üstüne titredi…

Kızlarının ikisi de kendisi gibi sanatçı oldu…

Çünkü iki kız da gözlerini kulislerde açmışlardı…

Bu öykünün kahramanı…

Anacığının küçük kuzusuydu…

Tiyatro kulislerinde sek sek oynayarak büyüdü…

Oyunculuğa Lale Oraloğlu Tiyatrosu’nda başladı…

Nejat Uygur’la, Tevfik Gelenbe ile sahne tozu yuttu…

Tiyatro aşkı sürürken…

Yeşilçam’da figüranlık üstlendi…

20 yaşındaydı; sahnede kanto yapıyordu!

Ablası, Aşk-ı Memnu’da “Bihter” rolüyle…

Türkiye’nin yıldızı oldu; hiç kıskanmadı…

O kıvır kıvır saçlı kızı ne meşhur etti, bilir misiniz?

Tek, bir kelime!

“Babişko…”

41 yıl önce Memduh Ün’ün yönettiği…

Kemal Sunal’la başrolü paylaştığı “Devlet Kuşu” filminde…

Söylemişti, o matrak sıfatı…

Aradan bunca yıl geçti…

Bazı kızlar hala babalarına “Babişko” diye sesleniyor…

30 kadar film çevirdi…

“Gırgıriye” serisinin tamamında oynadı…

Sinemadan da sahneden de para kazanamadı…

Kendi ifadesi ile sadece karnını doyurdu…

***

Annesinden ve ablasından söz ederken…

Bi’röportajında espriyle karışık şöyle demiş:

“Biz üç kızdık ve erkeklerden çok korkardık… Ablam, ben ve en küçüğümüz annem… Biri bizi sevmeye kalksa eve kaçar, kapıları kilitlerdik…”

*** 

Annesini kaybettikten sonra…

Çok ağladı ablacığının omzunda…

***

İşte, o dünya tatlısı kadın…

Sanatçı, edebiyat öğretmeni ve söz yazarı Aysel Gürel’in kızı…

Sinema oyuncusu Müjde Ar’ın talihsiz kardeşi…

Mehtap Ar’dan başkası değildi…

Acısını kalbine gömdü; 21 yıl önce…

Sinemayı ve televizyonu rafa kaldırdı…

“En sevdiğim şeyi yapacağım!” diyerek…

“Mehtap Ar Çocuk Tiyatrosu”nu kurdu…

Neden çocuk tiyatrosu, diye soranlara şu karşılığı verdi:

“Çocuklara aşırı sevgim beni bu yola itti… Tiyatro çocuğun kişiliğinin oluşmasında en etkin mesaj olduğunun farkındayım… Onlara tiyatro sevgisini aşılamak için yola çıktım…”

Tek amacı vardı…

Anadolu’yu karış karış gezmek…

O yaşa kadar tiyatro görmemiş yavruları sanatla buluşturmaktı…

Sabancı Vakfı’yla el ele verdi…

Bakın, burası önemli…

Çünkü, büyük olasılıkla Türkiye rekorundan söz ediyoruz…

Mehtap Ar…

Sadece sekiz yıl içinde…

81 il ve 870 ilçede perde açtı…

Bir milyon çocuğa ulaştı…

Bütün gösteriler ücretsizdi…

İnandığını yaptı…

Belki daha ötesi vardı; ömrü yetmedi…

Geride…

Aslan gibi oğul ve gelin bıraktı…

Bi’de…

Çok sevdiği ablacığı Müjde Ar’ı…

Şimdi anacağının yanında yatıyor…

***

Bitiriyoruz…

6 Nisan’da, İstanbul’da dünyaya “merhaba” demişti…

Ama…

Kader ağlarını öylesine acımasız örmüştü ki…

64 yaşına bastıktan tam 36 saat sonra…

Melek oldu…

Sevenlerini ağlattı…

Sahi…

Mehtap Ar gibi…

Binlerce minik kalbe dokunan kaç sanatçı kaldı?

Nokta…

Sonsöz: “Milyonlarca çocuğun kalbine dokunmuştu… O çocukların kalbinde yaşamaya devam edecek… / Müjde Ar…”