Cumhuriyet’in doğum sancıları yaşadığı dönem…

Takvimler 1922’nin ortalarını işaret ediyor…

Gazi Mustafa Kemal’in omuzlarında büyük sorumluluklar var…

Her sabah erkenden…

Çankaya’dan çıkıp Büyük Millet Meclisi’ne gidiyor…

Bozkırın göbeği…

Yolun üstünde “nazarlık” gibi bir iğde ağacı…

O “yalnız” ağaç…

Bir kişi dışında kimsenin dikkatini çekmiyor…

O kişi, Atatürk’ten başkası değil…

İğde ağacına yaklaşırken…

Koca Atatürk, bi’çocuk gibi heyecanlanıyor…

Yanında kim varsa…

Ne koşuluyorsa sözünü kesiyor…

“Bak…” diyor…

“Bu benim iğde ağacım…”

Yine bir gün…

Bir dostuna ağacı göstermek için otomobilin penceresine uzandığında…

Gazi Paşa, gözlerine inanamıyor…

Çünkü iğde ağacı yerinde yoktur…

Hemen otomobili durduruyor…

Yol çalışması yapan işçilerin yanına gidiyor…

“Çocuklar, buradaki ağaca ne yaptınız?”

İşçilerden biri, cılız bir sesle karşılık veriyor:

“Kestik efendim… Yolu genişletmek için… Mühendis bey emretti…”

Mustafa Kemal hüzünlü bir yüzle arabasına dönüyor…

Gözlerinden akan yaşa engel olamıyor…

Dudaklarından dökülenler ise…

Kalbinin gerçek sesi olarak tarihe mal oluyor:

“Ama o benim ağacımdı…”

***

Türkiye’nin orman yangınlarına karşı verdiği amansız savaş…

Bir haftayı geride bıraktı…

Yandık, bittik, kül olduk!

Demeyeceğiz…

Cehennem alevlerinin katran karasına çevirdiği…

Zümrüt yeşili ormanlarımızı…

Yeniden yaratacağız…

Ömrümüz yetmese bile…

Gelecek kuşaklar…

Cennet Türkiye’de yaşamaya devam etsin diye…

***

Ulu Önder Atatürk’ten…

Ağaç sevgisine adanmış unutulmaz bir örnek daha…

Bilirsek, öğrenirsek…

Farkındalık yaratırsak…

Yeşil örtüye “saygıyı” gelecek kuşaklara…

Daha kolay taşırız…

***

Atatürk’ün “doğa sevgisi” ile ilgili efsane örnekle veda edelim…

Yalova’ya yaptığı seyahatlerden birinde…

Millet Çiftliği’nin içindeki devasa bir çınar ağacı…

Her defasında Gazi Paşa’nın dikkatini çekiyordu…

Yine bir Yalova ziyaretinde…

O devasa çınarın altında bir süre dinlenmişti…

Ardından da…

Ulu çınarın civarına bir köşk yapılmasını emretti…

Köşk 22 gün içinde tamamlandı…

Atatürk, çocuklar gibi sevinmişti…

Artık sık sık Yalova’daki köşke gidiyor…

Çınar ağacının altında huzur dolu saatler yaşıyordu…

Yeni bir gün yolu Köşk’e düştüğünde…

Çalışanlar can sıkıcı haberi verdiler…

Çınarın güçlü dallarından biri…

Köşkün çatısına zarar vermeye başlamıştı…

O dalı kesmek için, izin istediler…

Atatürk’ün talimatı şaşırtıcıydı:

“Sakın o dalı kesmeyin… Binayı tramvay rayları üzerinde biraz ileriye taşıyın…”

Herkes şaşkınlıkla birbirine baktı…

Atatürk…

Koca köşkün, temeliyle birlikte bulunduğu yerden…

Birkaç metre daha ileriye taşınmasını istiyordu…

İstanbul’dan gelen mühendisler…

Hiç zaman kaybetmedi…

Tramvay rayları, binanın temeline yerleştirildi…

Uzun uğraşlar sonunda…

Bina, temelin altına sokulan raylar üzerine oturtuldu ve…

Beş metre doğuya kaydırıldı…

Böylece…

Köşk yıkılmaktan, çınar ağacı kesilmekten kurtulmuştu…

O bina…

Daha sonra “Yürüyen Köşk” olarak anılmaya başlandı…

Şimdi o köşk müze…

Zamana meydan okuyan çınar ağacı dimdik ayakta…

***

Bitiriyoruz…

Atatürk’ün “yeşil aşkı”na örnek bu iki olay…

90 yıl önce yaşandı…

Bir çınar dalı için…

Koca Köşk, temelleriyle birlikte taşınmıştı…

Köşkün kaydırılması…

Mustafa Kemal'in…

Çevre bilincine verdiği önemi göstermesi açısından…

“Altın bir olay” olarak anılır ama…

Ne yazık ki, herkes bilmez…

Kim bilir?

Belki de okumayı sevmediğimiz için…

Sonu hüzünle biten olaylardan…

Ne yazık ki ders alamıyoruz…

Nokta…

Sonsöz: “Burasını öyle bir ağaçlandırın ki, gözleri görmeyen bir insan dahi yeşillikler arasında olduğunu anlasın… / Gazi Mustafa Kemal Atatürk…”