Krizin ‘emekli’ hali… Sabah 5’te promosyon kuyrukları!

Metehan UD / EGEDESONSÖZ – Ekonomik krizin en çok vurduğu kesimlerin başında yaşlılar ve emekliler geliyor. Yıllarca ülkesine emek verip vergi ödeyen ve emeklilik hakkını kazanan vatandaşlar, asgari ücretin altında maaş almanın burukluğu içerisinde…

Son günlerde ise özel bankaların emeklilerin banka hesaplarını kendi bankalarına taşması karşılığında 8 bin TL’lik promosyon dağıtması sonucu bankalara hücum yaşanıyor.

Açıklanan promosyon miktarını öğrenen emekliler, kamu bankalarındaki hesaplarını kapatarak daha yüksek promosyon veren bankalara yöneldi, banka şubeleri önünde uzun kuyruklar oluştu. Sabahın erken saatlerinden itibaren bankaların önlerine giden emekliler saatlerce sıranın kendilerine gelmesini bekliyor.

İKİ BANKA VE KARIŞAN KUYRUKLAR
İzmir’in en kalabalık ilçelerinden biri olan Buca’da Şirinyer’deki bankaların tercih ettiği Menderes Caddesi’ndeydik. Emeklilere en fazla promosyonu veren iki bankanın yan yana olması kuyrukların birbirine karışmasına neden olmuş. Saat 8 olmasına rağmen bankaların önünde onlarca emekli sıra oluşturmuş durumda. Tam karşısındaki kamu bankasının önünde ise bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar emekli var.

KENDİ ARALARINDA NUMARATAJ SİSTEMİ OLUŞTURDULAR
Emekliler sıranın karışmaması için kendi aralarında ‘numarataj’ sistemi de geliştirmiş. ‘1’ numaralı numarataja sahip emekli saat 6’dan beri banka önünden olduğunu belirtiyor. 9’a doğru banka önünde kuyruk daha da artarken bekleyişin uzun sürmesi kuyrukta kısa süreli gerginliklere neden oluyor.

90 YAŞINDA SIRADA!
Sıranın önlerinde 90 yaşlarında bir emekli de var. Oğlu 7’de sıraya girmiş ve kızı da kendisini 8 buçuğa doğru getirmiş. Ancak destekle ayakta kalabilen yaşlı kadın bankanın önündeki kaldırımda sıranın kendisine gelmesini bekliyor. Konuşmaya çalıştığımız emekliler arasında özellikle kadınların daha öfkeli olduğunu belli oluyor. Konuştuğumuz emeklilerin hepsi emekli maaşlarının asgari ücretin altında olmasına tepkili.

Sözü daha çok uzatmadan emeklilere verelim:

Salih: Ben inşaatlarda çalışıp işçi emeklisiyim. 6 buçukta gelmeme rağmen önümde 10 kişi vardı. 7 bin lira varken 750 lirayı neden kabul edelim. Devlet bankası az veriyor. 4 bine yakın emekli maaşı alıyorum ama yetmiyor. Her bir şey uçtu gitti! ‘Ekonomiyi uçuracağız’ dediler. Uçurdular işte… Pazara gidiyorsunuz bir şey alıyorsunuz 10 lira. İki gün sonra 15 – 20 lira. Çocukların yanında yaşamasak kirada olsak hiç yaşayamayız bu paraya. Gidişat gidişat değil. Bizi bu hale düşürenler utansın.

Recep: İşçi emeklisiyim. 6 buçuktan beri buradayım. İlk gelenlerden biriyim. Aldığımız maaş düşük ve promosyon da yüksek verdiği için buraya geldik. Aldığımız maaş yetmiyor. 4 buçuk maaş alıyoruz ama 3 kişiye bakıyorum. Çok zorlanıyoruz. Öğrenci okutuyoruz. Üniversiteye hazırlanıyor. O kazandığında ne yapacağız bilmiyoruz. Promosyon bizi biraz rahatlatsın diye buradayız. Her şey olmuş 3-4 katı… Bizim burada olmamız ekonomini göstergesidir.

Mehmet: Aldığımız her şey pahalandı. Gidiyorsun bir yere et almaya 180-200 lira. Et Balık Kurumu’na gidiyorsun ucuz ama onun da eti iyi değil. Kirada olmasan bile tek emekli maaşı ile geçinmek çok zor. Bir markete gidince bile hiçbir şey almadığın halde 500 lira ödüyorsun. Artık daha az tüketmek zorunda kalıyoruz.

Gevher: Fakir bir ülkeyiz. Herkes fakir… Emekliler de bundan etkilendi. Alım gücümüz düştü. Gelecek kaygımız var. İyi yönetilmediğimizi düşünüyoruz… İyi yönetilmeyen bir ülkenin sonu ne olur ondan korkuyoruz. Bundan 5 ay öncesinde pazara gittiğimizde 50 liraya Pazar arabasını doldurabiliyorduk ama şimdi artık elimizde alıp getiriyoruz 50 liralık ürünü. 2-3 poşetle dönüyoruz pazardan. Emekli maaşına zam da yeterli olmadı. Asgari ücret bile düşükken maaşlarımızın asgari ücretin onun altında kalması kabul edilemez.

Perihan: Biz 5 bin lira için buradayız… Bizi nelere muhtaç ettiler! Bize neler yaptılar çekin de görünsün. Ben 6’da geldim. Önümde 15 kişi vardı. Gitsin artık başımızdan… Namazı çıktım yola düştüm geldim. Herkesin ihtiyaçları var… Derdimize çare olsun diye saatlerce kuyrukta bekliyoruz. Bu rezilliktir… Hem açız hem de sürünüyoruz…

Havva: 67 yaşındayım. Biraz devletin bankasından alıyorduk ama o 700 lira veriyor… Derdimize ilaç olsun diye sıraya girdik. Ben şeker hastasıyım ama hastalığıma bakmadan erkenden geldim. Aldığım emekli maaşı nasıl yetsin… 6 kişiyiz iki emekli maaşı ile geçinmeye çalışıyoruz. Çocuğum, eşi ve torunları da biz de kalıyor. Ev de kira. Çocuğum senelerdir işsiz. Emekli maaşımız da olmasa tamamen ortada kalacakmışız. Artık eskisi gibi pazarda bir şey alamıyoruz.

Ayşe: Sabah ezanda kalktım geldim, önümde 10 kişi vardı… Eşim Ziraat Bankası’ndan alıyordu ama bu bankaya taşıyacağız. Eşim Ziraat’ta kuyruğa girdi, ben burada. O Ziraat’tan kağıdını alıp gelecek buraya. Ben de onun için burada sıraya girdim. Aldığımız maaş neye yetecek… Bir peynirin kilosu olmuş 100 lira. Yiyemiyoruz. Eti kurbandan kurbana görüyoruz. Millet verecek de yiyeceğiz. Domates olmuş 10 lira… Pazardan patates, soğan dışında bir şey alamıyoruz. 4 bin lira neye yeter… Zaten sürekli hastayız, doktora gidiyoruz. Emekli maaşından kesiliyor. Eşim de ben de şeker hastayız. Kira ve faturalar derken maaş bitiyor…

Zehra: Annemi getirdim, 92 yaşında. Kardeşim geldi sabah 6 buçukta kuyruğa girdi, sonrasından ben annemi taksi ile getirdim. Annem yürüyemiyor. Emeklinin durumu bu… Ben de emekliyim. Yalnız yaşayan bir kadın olarak 3 bin 800 lira emekli maaşı alıyorum. Aidatı, elektiriği, suyu, doğalgazı, geçimim var… Nasıl bu parayla yaşayalım.

Mehmet: 5’ten beri buradayım. Maaşlar düşük, gördük ki promosyon biraz yüksek.. Onun için buraya geldim. Bizim için bir iyileştirme bu... 3 bin 500 emekli maaşı yeter mi? Burası bizim için milli piyongo.. 4 kişi geçiniyoruz, evimiz kira… Buradan çıkıp daha seyyar araba ile gevrek satacağım. 3 kuruş için erkenden yollara düştük… Mazot düşüyor ama pazardaki fiyatlar daha yüksek. Önceden 100 lira ile Pazar arabasını dolduruyorduk… Şimdi 3-4 poşete o parayı harcayıp eve dönüyoruz.