Müzik Önerisi: Life – Des’ree
Her sona geldiğimde bir muhakeme, bir muhasebe hissine kapılıyorum.
Her yılı sonsuz bir hızla diğer sonların yanına gönderdiğimde duygularım hep bir karışık, hep bir değişik. Bir önceki yıldaki ben şimdiki ben değilim…
365 gün daha farklıyım.
365 gün daha doluyum.
365 gün daha genişim.
365 gün daha güçlü, 365 gün daha dayanıklıyım.
365 gün daha huzurlu, 365 gün daha sabırsızım.
365 gün daha merhametli, 365 gün daha sakinim.
365 gün daha dinç, 365 gün daha yorgunum.
365 günü daha bilge, 365 gün daha cahilim.
Bilim insanlarının söylediği gibi zaman eskisinden çok hızlı akıyor, günler kısaldı yaşam uzadı.
Bu tezatlığı bile anlamak idrak etmek hiç kolay değil…
2025’in bana kattığı, verdiği, aldığı, getirdiği, götürdüğü, azalttığı, çoğalttığı, yokladığı bilançoyla baş başayım bu hafta sonu.
Tuhaflıklarla dolu, ruhumu sınayan bir yıldı 2025.
Çok üzüldüm, çok yoruldum, çok yıprandım, yapılan haksızlıkların gölgesiyle çok uğraştım.
Bıraktım oluruna…Elbet bir gün dedim nasılsa…
"Her şey layığını bulur nasılsa."
Çok sustum, çok durdum.
Çok dinledim, çok irdeledim.
Dost maskesi takanları sessizce uğurladım.
Bazı defterleri bir daha açılmamak üzere dürdüm; bana yük olan, varlığıyla huzurumu gölgeleyen kim varsa hayatımdan çıkardım.
Beni anlamayanlarla, ruhuma zül gelenlerle olan hesabımı onlara duyurmadan, kendi içimde kapattım.
Ve tutundum kendime…En sıkı halimle kendime tutundum.
İçimdeki adalete, içimdeki insan sevgisine, o şifalı merhamet duygusuna
İçimdeki üretken kadına, dinmeyen öğrenme hevesine…
Bu yıl her duyguyu uçlarda yaşadım: Çok mutlu oldum, çok güldürdüm, başkalarıyla ömür katan kahkahalar attım; başka hayatlar için döktüğüm gözyaşlarımı hiç saklamadım.
Çok alkışlandım, çok minnettar kalındım, çok dua aldım. Bu minnet duygusunun altında ezildim.
Çok koştum, çok çabaladım, daha fazla kişiye ulaşabilmek istedim.
Çok yol katettim, yepyeni simalar tanıdım. Başkalarının sınavına, duygusal travmalarınatanıklık ettim.
Zamanımı karşılıksız paylaştım,
Yeteneğimi beklentisiz paylaştım.
Bunları paylaşırken çokça sevgi kattım. Gönüllü olmanın fedakarlığını tattım.
Yenilikleri keşfederken, eskimiş ne varsa geride bıraktım.
Çok yazdım, ruhumu kağıtlara döktüm.
Çok düşündüm, heybemde hayatlar, anılar, insanlar biriktirdim.
Çok öğrendim; bazen yeniden başlamak için bildiklerimi unuttum.
Çok şükrettim, dualarımı göğe bıraktım.
Çok geliştim, çok geliştirdim.
Kendimi yeniledikçe, dokunabildiğim her hayatı da güzelleştirmeye çalıştım. Uzanan hiçbir eli boş çevirmedim, destek oldum.
Affettim, sarıldım; ama beni saymayanı, sesimi serzenişimi gerçekten duymayanı da usulca hayatımın dışına ittim.
Bedenimi sporla, zihnimi kitaplarla, ruhumu kendimle besledim.
Geçen yılın tuhaflıkları bana en büyük hediyeyi verdi: Kendimi.
Kendimin genişlemiş versiyonunu.
“Ben çokları barındırırım”
Çok yoruldum, çok yıprandım ama öğrendim.
Önemsizliğin önemini, hayatımdaki çokların zenginliğini, yoklarıma dayanma gücünü, dengenin güzelliğini. Görmezden gelmeyi, duymazdan gelmeyi…
İçsel mutabakatın huzurunu.
2026 gelebilir ben çokluklarımla hazırım…