Okuduğu okulun, icra ettiği mesleğin, üye olduğu spor kulübünün, kayıtlı olduğu partinin, milletvekilliği yaptığı parlamentonun ve vatandaşlığıyla onur duyduğu Türkiye Cumhuriyeti’nin Şahiniydi…

Özetle O mahallesinin şahiniydi. Türk Eğitim Derneğinin, Türkiye Barolar Birliği’nin, Fenerbahçe Spor Kulübünün, Cumhuriyet Halk Partisi’nin ve Türkiye Büyük Millet Meclisinin…

Bazılarına göre itici bir benzetmedir şahinlik. Oyun bozucu olmayacaksın, uzlaşmacı, ödün vermeye açık bir görüntü vereceksin. Daha da ötesi bu davranışını kurumsal bir politika haline getireceksin… Sulandırılmış ideolojiyi, yumuşak politikaları topluma hoş görünmenin aracı olarak kullanacaksın. Kısaca İsa peygamberin dediği gibi, bir yanağına tokat vururlarsa öbür yanağını çevireceksin! Bu yol seni büyük olasılıkla geri dönülmesi olanaksız “Yetmez ama evetçiliğe” götürecektir!

Daha yazıyı bitirmeden “Yok ya!” diye haykıran Şahin Mengü’nün parlayan gözlerini, sallayan parmaklarını görür gibiyim. O Atatürk’ün ünlü sözünü tekrarlıyor: “Şerlerin en kötüsü ehveni şerdir!”

Ve Şahin devam ediyor: “Uzlaşma başka, boyun eğme başka şeydir!” Çağdaşlığı, evrensel hukuku, lâik demokratik cumhuriyeti, her zaman gururla vurguladığı Kemalizm’i ömrü boyunca savunan, kardeşim gibi sevdiğim Şahin Mengü’yü Sabahattin Ali’nin ünlü dizeleriyle uğurluyorum:

Başın öne eğilmesin

Aldırma gönül aldırma

Yaşamı boyunca başı öne eğilmeyen Şahin Mengü’ye selâm olsun!..