Pepe’nin hayatını; halkının, özellikle yoksul kesimlerin ve çocukların yaşam koşullarının iyileşmesine ve gelişimine adamasının temel dayanak noktası öz yaşam felsefesiydi. “Olağanüstü bir Hayat`` adlı belgeselin çekimleri sırasında; hayata, insanlara ve insanlığın geleceğine dair görüşlerini şöyle özetlemişti:

-“İnsanlığın büyük yatırımlara ihtiyacı var. Hayatın lehine. Büyük miktarda suyu Sahra’nın ortasına götürmeliyiz. Tuzlu suyu buharlaştırmak ve iklimi değiştirmek için. Kuzey Sibirya'da eriyen kar suyuyla yeni nehirler oluşturmalı ve Asya’nın kurak kesimlerine içme suyu götürmeliyiz. Alaska’da eriyen buzdan faydalanıp Meksika’nın kuzeyine akan bir nehir oluşturmalıyız. Tüm insanlığın faydasına olacak binlerce şey var aslında. Mesela; Dünyanın en kurak çölü Atacama’ya ağaç dikilebilir. Tüm bunları yapmak mümkün ama... Bunun için hayatın aleyhine değil lehine olmak gerek!”.

-“İnsanlığın gelişmesi için gerçek değişim kültürel değişimle başlar. Bu da insanların kafasını değiştirmekle olur. İnsanlar; seninki ve benimki diye bir şey olmadığı fikrine nasıl ulaşır? Çünkü özünde sosyal hayvanlarız ve bu açıdan sosyalistiz. Ama tarih bizi kapitaliste dönüştürdü. Bireyci olduk çünkü içimizde bir çelişki var. Sağ kalmak için mücadele ediyoruz. Bu doğanın tüm canlılara öğrettiği sağlıklı bir bencillik. Ama aynı zamanda dayanışıyoruz. Tek başımıza yaşayamayız. Robinson Crusoe değiliz. Bir toplum inşa etmek zorundayız. Bence, uzun vadede türümüzü devam ettirebilmek için medeniyet ve dayanışma en büyük iyilik”.

“Olağanüstü Bir Hayat’ın” bu olağan üstü insanının sözlerine ilave edecek bir şey var mı? İnsanlık olarak zor günlerden geçtiğimiz bu zamanlarda, Pepe’nin hayata ve insana bakışı, bizlere ilham kaynağı olmalı. İçimizdeki bencilliği evcilleştirip paylaşmayı, azla yetinmeyi ve doğayı korumayı öğrenmediğimiz sürece insanlığın kurtuluşa ermesi başka türlü mümkün görünmüyor.

Bunun için yine Pepe’nin yaşam düsturu olan“ Halkı gibi yaşamayan devlet adamları halkını anlayamazlar. Nasıl yaşarsan, öyle düşünürsün” sözlerini şiar edinen devlet adamlarına her zamankinden daha çok ihtiyacımız var. Başkanlığı süresince bir kez olsun başkanlık sarayında kalmayan ve kendi basit kulübemsi evinde yaşayan Pepe gibi mütevazi ve sade yaşamıyla halkına örnek olacak; bu sayede halkının ihtiyaçlarını anlayacak yöneticilere gereksinimimiz var. Halkını düşünenler; düşündükleri gibi yaşamasını da öğrenmeliler. Yoksa söylenen bütün sözler boş ve yapılan her iş ıvır, zıvır olmaktan öteye gitmeyecektir...