|
|
İzmir’in Dağlarında Çiçekler Açar marşıyla sahneye çıktı… 57 dakika hiç susmadı… Bir yudum su içmedi… Dönüp barkavizyona bakmadı... Elinde sadece mikrofon vardı… Bi’tutam not kağıdına bile ihtiyaç duymadı… Duru güzelliğini… Pantolon, ceket uyumunu… Minicik bir topuzla topladığı saçları ile tamamlamıştı… Genç yaşta elde ettiği bilgeliliği… “Başkan Abla… Başkan Anne…” Kimliği ile taçlandırarak… Ve dahi salonu dolduran herkesle… Göz göze gelmeyi becererek… Efes Selçuk’u… Altı ayda nereden nereye taşıdığını… Bi’kez bile dili sürçmeden anlattı… *** “Efes’in Efesi” unvanını acayip hak eden delikanlı havası… Zarafetinden ödün vermeden… “Yaparım haaa…” edasını… “Hodri meydan…” vari, esprili çıkışlarını… Pek sevdi her yaştan hemşehrisi… *** Altı ayda Efes Selçuk gibi gözbebeği bir ilçenin… Bu yoklukta… 65 sokağına nasıl 55 bin metrekare asfalt döktüğünü… Hangi koşullarda altı bin metrekare parke taş döşediğini… “Yürünmez yollarda yürüyebilmek için yola çıktık… Bu yollarda sizi yürüteceğiz…” diye anlatırken… Nasıl gözlerinin nemlendiğine şahidim… *** Devraldığı belediyenin borcunu neden telaffuz etmediğini… Hatta ve dahi… Neden bazı mevkidaşları gibi… Belediyenin kapısına o borç listesini yafta gibi asmadığını… Hak ettiği “efe” kimliğine halel getirmeden… Ne de güzel anlattı: “10 yıl o kutsal çatı altında meclis üyeliği yaptım… Ne kadar borç ne kadar alacak var, ezberimde… Bunu ilan etmeye kalksam; demezler mi bana (Bunları bilerek başkan oldun; şimdi neden yakınıyorsun?) diye… Yapar mıyım bunu ey halkım…” *** Siyaset yapmayacağım, dedi… Çalışacağım, dedi… Hizmet üreteceğim, dedi… Söz verdi, and içti… *** Mesela… Selçuk’un kalbindeki “Dutlu Yolu” adam edecek… İzmir Valiliği’nin katkı payı, yüzde 60… Gitmiş, kapısını çalmış Vali Ayyıldız’ın… “Sayın Valim, sağolun ama geri kalan yüzde 40 bende yok… Sizin katkınız yüzde 80 olsun, bulurum geri kalan yüzde 20’yi…” Hiç boynunu kırmadan, eğilmeden, bükülmeden… Tamam demiş, Vali Bey… “Senin dediğin gibi olsun Başkan Hanım…” Özü şu: “Biz siyasi çekişmeler için gelmedik bu koltuğa…” *** Yine mesela… Bi’belediye başkanı… Topu topu 35 kişinin yaşadığı köyün derdi ile dertlenir mi? “Efes’in Efesi” diyor ki… “Sadece bi’kişi bile yaşasa o köye hizmet götürmezsem sorun hesabını benden…” *** Geldiği günden beri festival yapıyor… Minik minik, kendi imkanlarıyla… Ele güne muhtaç olmadan… Kendi yağıyla kavrulmasını bilerek… Şarkıcıya, orkestraya çuvalla para vermeden… Sırf… “Mutlu olsun, yüzleri gülsün, acıcık da olsa dertlerinden uzaklaşsın hemşehrilerim…” diyebilmek için… *** Bellek, maşallah… Her ne kadar doğma büyüme Selçuklu olsa da… 35 bin nüfuslu ilçeyi hatmetmek o kadar kolay değil… Kendisini dinleyenlere… Hep adıyla seslendi… “Yusuf Amca, Hatice abla, N’aber Remzi Abi?” *** Bilirsiniz, eskiler… Bi’çok işi birden yapanlar için… “Her tarakta bezi var” der… “Efes’in Efesi” de, öyle… Mesela… İlçedeki öğrenci yetiştirme kurslarına kayıt 100 civarındaydı… Kursları ücretsiz yaptı, kayıt 550 oldu… Mesela… Minicik ilçede Tarımsal Hizmetler Müdürlüğü kurdu… Çiftçi bayram etti… Duvara çarptığı zamanlar da oldu… Mesela… İŞKUR’dan aldığı işçilerin hizmet süresi doldu… Kurum’a “Devam edelim” dedi… Üç ay daha uzatmak için sözlü mutabakat yapıldı… Tam sıra imzaya geldi… İŞKUR yan çizdi; topu Ankara’ya atıverdi… Ah şu siyaset! *** Bi’bakmış; ne görsün beğenirsiniz? Belediye personeli müziği çok seviyor… Bi’kısmı da enstrüman çalıyor Allahı’na kadar… Seslenmiş, “Daha ne duruyorsunuz?” Ha’di hoppa… Efes Selçuk Düğün Dernek… Üstelik yeni versiyon… Alkışlarınızla… “Efes Kent Orkestrası” huzurlarınızda… *** İzmir’in turistik mabedi… Selçuk’un CHP’li Belediye Başkanı Filiz Ceritoğlu Sengel… Altı aylık icraatlarını anlatırken… Çok belli ediyor… İstikbal vaat ettiğini… Her işe başlarken… Dudaklarında… Rahmetli Kayahan’ın dillerden düşmeyen şarkısı: “Bir yemin ettim ki, dönemem!” Belli ki… O koltuğa, şimdiden yıllarca demir atmış… *** Yalnız, bi’maruzatım var… Şehir güzel, insanlar hoş, başkan yürekli… Ama… Sivrisinek çok… *** Bitiriyoruz… Ne dersiniz? Gözümüz, gönlümüz… Böylesi belediye başkanlarını pek mi arar oldu bu sıralar? Nokta… Sonsöz: “Her zorluğun sonunda doğan bir ışık vardır… Eğer elleriniz diken yaralarıyla kan revan içinde kaldıysa, güle dokunmanıza çok az kalmış demektir… / Hz. Mevlana…”